«Κράτα με αγκαλιά
κράτα με αγκαλιά
Να μην πατήσω τα γυαλιά…»
Λαϊκό άσμα
Κάποια ώρα θα αρχίζανε τα δύσκολα ‒ δηλαδή η τελική φάση μιας δύσκολης κατάστασης που αφέθηκε να γίνεται όλο και πιο δύσκολη τα τελευταία πολλά χρόνια.
Τη σχέση μας με την Τουρκία επί αρκετές δεκαετίες θρέφει ο Κατευνασμός (απέναντι της) και η Υποτέλεια (απέναντι στους «Συμμάχους μας»).
Οι «Σύμμαχοι» γονάτισαν την Ελλάδα με τα μνημόνια. Τώρα θα την αποτελειώσουν εις όσα αφορούν την Κυριαρχία της (υποθηκευμένης άλλωστε στους ίδιους). Η παραμικρή περαιτέρω συρρίκνωση της Ελλάδας, θα υποβάλει τον Ελληνισμό σε υπαρξιακό κίνδυνο.
Το δόγμα Μπάιντεν επαναφέρει τον Ψυχρό Πόλεμο. Ποιος είναι με ποιον; Για την Τουρκία η απάντηση σε αυτό το ερώτημα υπερβαίνει τις λυκοφιλίες (άλλωστε ανιστόρητες) με τον Πούτιν. Η προσχώρηση της Τουρκίας στο δόγμα Μπάιντεν, παρότι αυτονόητη, δύναται να απαντήσει (διότι βρίσκει και τα κάνει) έναν «εξευμενισμό» ‒ με σφάγιο την Ελλάδα.
***
Όλα αυτά είναι γνωστά και, με κάποιες διακυμάνσεις, αποτέλεσαν έναν μονόδρομο, έναν οδικό χάρτη, που αρχής γενομένης, με την αφετηρία Σημίτη, θα έφθανε έως εδώ, στη στάση Μητσοτάκη. Η οποία μπορεί να αποδειχθεί terminal, το τέλος της διαδρομής.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, το ερώτημα είναι, πώς θα μπορέσει η κυβέρνηση να «πουλήσει» στον λαό ότι πουλάει τον λαό.
Κάποιοι στην ελίτ και τους επικυρίαρχους πιθανόν να πιστεύουν ότι καταπονημένοι καθώς είναι οι Έλληνες (και ταυτοχρόνως χωρίς ηγεσίες με πατριωτικές φιλοδοξίες) θα σκύψουν ακόμη περισσότερο το κεφάλι.
Όμως, ακριβώς για τους ίδιους λόγους, μπορεί και να αντιδράσουν! Μπορεί να μην ανεχθούν, οι Έλληνες μια τέτοια ήττα που θα θέσει σε κίνδυνο την ίδια τους την υπόσταση. Οψόμεθα.
Πάντως το πρόβλημα για τον λαό είναι το ότι απουσιάζει ο «καταλύτης». Ορφανός επί μακρόν από πολιτική και με χειραγωγημένο πολιτισμό, καλείται τώρα να τα καταφέρει μόνος του…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
15•IV•2021
