Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, το «ξήλωμα» του οργανισμού ξεκίνησε το 2008, όταν στο υπουργείο Ανάπτυξης και συγκεκριμένα στη Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας που εποπτεύει τον ΕΛΟΤ, τοποθετήθηκαν άνθρωποι των ιδιωτικών φορέων πιστοποίησης. Από την περίοδο εκείνη άρχισαν εξαγγελίες και διαρροές για κατάργηση της πιστοποίησης ΕΛΟΤ, παρά την αυξημένη ζήτηση, με αποτέλεσμα την κατάρρευση των εσόδων του οργανισμού που οδήγησε σε ελλειμματικούς ισολογισμούς το 2009 και το 2010. Τελικά, με το νόμο 4038/2012 απαγορεύτηκε στον ΕΛΟΤ να ασκεί πιστοποίηση, στερώντας τον κρατικό οργανισμό από προσοδοφόρες δραστηριότητες προς όφελος των ιδιωτικών φορέων πιστοποίησης που στη χώρα μας αποτελούν μια πολυπληθή ομάδα κερδοσκοπικών επιχειρήσεων.
Όπως λένε οι εργαζόμενοι, σήμερα, έξι μήνες μετά την αφαίρεση των κύριων επιχειρηματικών λειτουργιών από τον Οργανισμό, ο ΕΛΟΤ είναι φορτωμένος με χρέη, χωρίς έσοδα και ρευστότητα και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις και στις συμβάσεις που έχει υπογράψει. «Διακυβεύεται η επιβίωση, η θεσμική ανεξαρτησία και η συμμετοχή στους Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Οργανισμούς Τυποποίησης», καταγγέλλει ο Σύλλογος εργαζομένων του ΕΛΟΤ κι επισημαίνει ότι υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να ζητηθούν αποζημιώσεις άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, αν ο ΕΛΟΤ δεν μπορέσει να ολοκληρώσει έργα από ευρωπαϊκά προγράμματα λόγω αδυναμίας πληρωμών προμηθευτών και εργαζομένων.
Ελεγκτής κι ελεγχόμενος μαζί
Η τελευταία πράξη του ΕΛΟΤ φαίνεται ότι παίζεται με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο για την κατάργηση και συγχώνευση οργανισμών, όπου ο κουτσουρεμένος ΕΛΟΤ συγχωνεύεται με το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ) και το Ελληνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας (ΕΙΜ). Το ΕΣΥΔ, ως ανεξάρτητος φορέας ελέγχου έχει διαπιστεύσει δραστηριότητες τόσο του ΕΛΟΤ, όσο και του ΕΙΜ. Κι όμως, ελεγκτές και ελεγχόμενοι υπό την πίεση για δραστική συρρίκνωση του Δημοσίου, συγχωνεύονται σε ένα νέο οργανισμό, ο οποίος προφανώς θα μετατραπεί σε καρικατούρα των ώς τώρα φορέων.
Το χειρότερο είναι ότι και οι τρεις αυτοί οργανισμοί απέδιδαν τεράστια έσοδα στο κράτος και ταυτόχρονα προσέφεραν υπηρεσίες τόσο σε ιδιώτες, όσο και σε κρατικούς και κοινωνικούς φορείς (π.χ. πανεπιστήμια) που πλέον θα τις λυμαίνονται οι ιδιώτες.
