Ωραίες οι διαδηλώσεις, αλλά αν μείνουμε μόνο σ’ αυτές, μπορεί γρήγορα να ξεθυμάνουν και να χάσουν την απήχηση και την αποτελεσματικότητά τους. Αν ξανασκεφτούμε όλες τις κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο που είχαν διάρκεια και αποτέλεσμα, έγιναν από κινήματα που, ανάλογα με τις τοπικές περιστάσεις και δυνατότητες, ανέπτυξαν μορφές δράσης που ήταν πρωτότυπες και ελκυστικές.
Είχαν σαφέστερο στίγμα, ήταν ενωτικές, ευδιάκριτες και επίμονες. Από το γαλλικό Μάη ώς τις πορτοκαλί, γαλάζιες, πράσινες, κίτρινες και τώρα (στην Ταϊλάνδη) κόκκινες. Και δεν εξαντλούνταν σε πορείες στους κεντρικούς δρόμους. Καταλήψεις εργοστασίων και δημοσίων κτηρίων, λευκές απεργίες, κλείσιμο δρόμων, αποκλεισμός αεροδρομίων, σφράγισμα τραπεζών, παραμονή με αντίσκηνα σε κεντρικές πλατείες, καθιστικές διαμαρτυρίες, καλλιτεχνικά χάπενινγκ και πολλές άλλες δράσεις συνόδευαν, ανάλογα με τη χώρα και τις ιδιαιτερότητές της, τις συγκεντρώσεις και τις πορείες. Δράσεις που ήταν πιο πειστικές για την αποτελεσματικότητά τους.
Μάλιστα, οι πορείες όσο τυποποιούνται τόσο χάνουν τον αυθορμητισμό και το δυναμισμό τους. Η προχθεσινή πορεία (κάτω από το βάρος και των θανάτων της προηγούμενης) ήταν πολύ καλή, αλλά κατώτερη σε συμμετοχή και ένταση. Σ’ αυτό συμβάλλουν και τα κόμματα και οι οργανώσεις που βολεύονται στους θύλακές τους χωρίς να προσθέτουν τίποτα καινούριο, ούτε σε συνθήματα ούτε σε πανό. Αν δεις στο βίντεο τις δύο πορείες, όπως και τις προηγούμενες, δύσκολα θα ξεχωρίσεις τα μπλοκ της μιας πορείας από τα μπλοκ της άλλης. Αυτό δεν σημαίνει ότι η παρουσία μας στις διαδηλώσεις πρέπει να είναι σκηνοθετημένη. Αλλά ούτε και τυποποιημένη. Επίσης, η εμμονή στα παραταξιακά μπλοκ, σε συνδυασμό με την τυποποίηση, μάλλον απωθεί τον κόσμο που τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση θέλει πιο συσπειρωτικές, πιο ενωτικές δράσεις, ακαπέλωτες. Πράγμα δύσκολο, αν λάβει κανείς υπόψη τις δυσκολίες του ενωτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ και την ακραία σεχταριστική λογική του ΚΚΕ, το οποίο τυποποιεί τα μεγάλα του μπλοκ σε επίπεδο παρέλασης. Τα πάντα, σημαίες και πανό, τυπώνονται κεντρικά στο εργοστάσιο και μοιράζονται σε ίσα κατανεμημένα μπλοκ, μαζί με συνθήματα απολύτως προκαθορισμένα, μην αφήνοντας το παραμικρό περιθώριο για αυθόρμητη έκφραση των εργαζομένων. Αυτή η λογική της πρωτοκαθεδρίας των «μαγαζιών» σε όλη την αριστερά, σε εποχές που η κοινωνία στο σύνολό της δέχεται μία συντριπτική επίθεση που φτάνει μέχρι το μεδούλι των κατακτήσεών της, δεν βοηθάει τον αγώνα των εργαζομένων ούτε ενισχύει την αριστερά.
Με προβληματισμό,
Γκαούρ
Υ.Γ. Η πιο δυνατή στιγμή της προχθεσινής πορείας: παρ’ όλες τις χοντρές προβοκάτσιες της αστυνομίας στα Εξάρχεια από το πρωί της Πέμπτης, το πολυπληθές μπλοκ της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης (ΑΚ) σταμάτησε μπροστά στο καμένο κτήριο της Marfin και φώναξε το σύνθημα «είναι και δικοί μας ετούτοι οι νεκροί, καμιά δικαιολογία, καμία ανοχή»!
