Της Αριάδνης Αλαβάνου.
Πάνω από εκατό διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, σε αντίστοιχες ιταλικές πόλεις, έκαναν οι Ιταλοί φοιτητές την Τετάρτη 17/11, που βρίσκονται σε κινητοποίηση από τις 7/11. Στη Ρώμη, έξω από το Κοινοβούλιο, το κεντρικό σύνθημα ήταν «Μπερλουσκόνι παραιτήσου». Φοιτητές, μαθητές και καθηγητές της Ιταλίας διαμαρτύρονται για τα τις περικοπές των εκπαιδευτικών δαπανών που αγγίζουν τα 12 δισεκατομμύρια δολάρια και μεταφράζονται σε απόλυση 130.000 εκπαιδευτικών και άλλων εργαζομένων στο σύστημα εκπαίδευσης.
Η αναταραχή άρχισε τον Σεπτέμβριο, όταν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης, με περισσότερους από 140.000 φοιτητές, απείλησε να μπλοκάρει την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους, για τον απλό λόγο ότι το πανεπιστήμιο δεν θα είχε να πληρώσει τους μισθούς του διδακτικού προσωπικού. Καθηγητές και ερευνητές αντέδρασαν στην έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης με απεργία.
Ο Νόμος Τρεμόντι του 2009 (από το όνομα του υπουργού Οικονομίας) αναγκάζει τα πανεπιστήμια να «εξορθολογίσουν» τα ποσά που δαπανούν σε μισθούς, έτσι ώστε να μειωθούν κατά 10% τα κονδύλια που δίνονται σε κάθε πανεπιστήμιο. Στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα οι μισθοί αντιστοιχούσαν στο 98% του κονδυλίου και αυτό προκάλεσε την αντίδραση του πρύτανη.
Οι κινητοποιήσεις εξελίχθηκαν σε καθολική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση όταν η υπουργός Παιδείας, Μαριαστέλα Τζελμίνι, εισηγήθηκε το νόμο 133, ο οποίος αναγκάζει τα πανεπιστήμια να χρηματοδοτούνται από ιδιωτικές πηγές. Η βασική κυβερνητική σύλληψη είναι ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί σαν κερδοσκοπική επιχείρηση. Η ποιότητα των σχολών και οι συνθήκες εργασίας είναι πράγματα δευτερεύοντα.
Οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση το μόνο που κάνουν είναι να εξοικονομούν αρκετά δισ. ευρώ μέχρι το 2012. Πώς; Με την κατάργηση των διαφορετικών δασκάλων στις τάξεις του δημοτικού σχολείου, με μείωση διδακτικών ωρών στα λύκεια και το χρονικό περιορισμό της έρευνας στα πανεπιστήμια. Τα τελευταία δύο χρόνια, η δεξιά κυβέρνηση έχει υιοθετήσει πολλά αντιλαϊκά μέτρα για την περίοδο 2009-2013. Οι πιο πρόσφατες αποφάσεις αφορούν τη συγχώνευση λυκείων και το διορισμό μάνατζερ στις διοικήσεις των πανεπιστημίων.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών της Ιταλίας, από τις αρχές Οκτωβρίου έχουν γίνει πάνω από 300 διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, όπως και εκατοντάδες καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημιακών σχολών, με επίκεντρο το νόμο Τζελμίνι και κεντρικό αίτημα «επενδύσεις στην εκπαίδευση, οικοδόμηση σχολείων, περισσότερα δικαιώματα για τους φοιτητές/μαθητές» (Reuters). Στις 29/10, ημέρα ψήφισης του νόμου, χιλιάδες φοιτητές πολιόρκησαν το Κοινοβούλιο, φωνάζοντας στους βουλευτές «Καραγκιόζηδες». Στις 30/10, στο πλαίσιο της γενικής απεργίας, ένα εκατομμύριο καθηγητές και μαθητές κατέβηκαν στους δρόμους. Στις 7/11 έγιναν κινητοποιήσεις σε εθνικό επίπεδο. 1.000 φοιτητές επιχείρησαν να καταλάβουν το σταθμό Οστιέντε της Ρώμης.. Η στάση του Μπερλουσκόνι απέναντι στο φοιτητικό κίνημα είναι η αναμενόμενη: «Δεν θα επιτρέψουμε να γίνουν καταλήψεις σε σχολεία και πανεπιστήμια», δήλωσε στις αρχές Νοεμβρίου, και ανέφερε ότι θα δώσει οδηγίες στον υπουργό Εσωτερικών για το πώς θα αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα η αστυνομία.
Είναι συζητήσιμο τι μπορεί πλέον να επιτρέπει και τι όχι ο ανυπόληπτος Μπερλουσκόνι. Τα ΜΜΕ και οι κυρίαρχοι κύκλοι προσπαθούν να αποδώσουν την πολιτική κρίση αποκλειστικά στα υπαρκτά σκάνδαλα της προσωπικής ζωής τού «καβαλιέρε» και στη διαφθορά του και δυνάμεις «εξυγίανσης» ετοιμάζονται να αναλάβουν, με πρωτοβουλία του ακροδεξιού, πρώην συμμάχου του Τζιανφράνκο Φίνι, ο οποίος ζήτησε την παραίτηση του πρωθυπουργού, ενώ στο νέο κόμμα που ίδρυσε «Μέλλον και Ελευθερία για την Ιταλία», έχουν ήδη προσχωρήσει 4 υπουργοί, οι οποίοι και παραιτήθηκαν.
Στις 14 Δεκεμβρίου ο Μπερλουσκόνι θα αντιμετωπίσει στη Βουλή μια ψηφοφορία που θα κρίνει αν θα δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του.
(Πηγές: Reuters, Associated Press, Green Left Weekly)
