Του Κώστα Γκιώνη
Οι βόμβες πηγαινοέρχονται στον ουρανό της Μέσης Ανατολής, κι αυτό άρχισε να τρομάζει τους χωροφύλακες-νταήδες της περιοχής, γιατί μέχρι τώρα οι βόμβες μόνο πηγαίνανε στους ανήμπορους να απαντήσουν. Αυτό γέμιζε αλαζονεία αυτούς που από το 1948 κάνουν ό,τι θέλουν στη περιοχή, με την αμέριστη συμπαράσταση της μιας υπερδύναμης.
Τώρα όμως απέναντί τους δεν είναι παιδάκια με πέτρες ή αντάρτες με λιανοντούφεκα και κάποιες ρουκέτες. Απέναντί τους είναι ένας λαός με μακρόχρονη ιστορία που, παρ’ όλες τις περιπέτειες που έχει περάσει από το μακρύ χέρι της Δύσης, έχει και τον οπλισμό και τη θέληση (αλλά απ’ ό,τι φαίνεται και τη βοήθεια δυνάμεων όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Β. Κορέα και το Πακιστάν) να ανταποδώσει τα κτυπήματα, και μάλιστα με πιο οδυνηρό τρόπο. Μέχρι τώρα βλέπανε τα συντρίμμια των απέναντι και πανηγύριζαν, τώρα τα συντρίμμια είναι γύρω τους και μυξοκλαίνε. Καιρός να θερίσουν κι αυτοί λίγο από τον τρόμο που έσπερναν τόσα χρόνια.
Η υποτιθέμενη αιτία περί πυρηνικού προγράμματος του Ιράν μόνο αστεία μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού το Ισραήλ που εκτοξεύει την κατηγορία εδώ και πάρα πολλά χρόνια κατέχει και πυρηνικά και βιολογικά όπλα. Δηλαδή «εγώ θα έχω γιατί είμαι ο μάγκας της περιοχής, αλλά όλοι εσείς δεν θα έχετε, γιατί αν έχετε δεν θα μπορώ να σας σκοτώνω με την άνεσή μου, να σας κλέβω τη γη και το πλούτο σας». Εν τω μεταξύ τα προηγμένα οπλικά συστήματα που διαθέτει το Ισραήλ (τα οποία και πουλάει πανάκριβα) στην πρώτη σοβαρή πίεση που αντιμετώπισαν αποδείχθηκαν σουρωτήρι, όπως ο περίφημος αντιπυραυλικός θόλος, το σύστημα αεράμυνας Iron Dome ή Σιδηρούς Θόλος.
Το θέμα πλέον είναι αν η Αμερική θα εμπλακεί άμεσα ή όχι σ’ αυτόν τον πόλεμο. Ό,τι όμως και να γίνει, το Ισραήλ έχει χάσει το σιδηρούν προσωπείο του ανίκητου και του φοβερού πολεμιστή που με μια χαψιά τους τρώει όλους. Αυτό είναι μια πολύ σοβαρή εξέλιξη στην περιοχή, γιατί ακόμα και κάποια μουσουλμανικά κράτη που έκαναν τις ορντινάντσες τους από φόβο, τώρα μπορεί υπό ορισμένες συνθήκες να δουν με άλλο μάτι το όλο θέμα…
Η δικιά μας κυβέρνηση, αν μπορείς να χαρακτηρίσεις κυβέρνηση την παρέα ΚΕΜ (Κέντρο Εξυπηρέτησης Μεγαλοσυμφερόντων), βρίσκεται και σε αυτήν την περίπτωση στη σωστή πλευρά της ιστορίας – υπόδουλη προφανώς πληροφοριών και συνεργασιών που δεν θα ήθελε να γίνουν γνωστές. Οι δε τηλεοπτικοί ψιττακοί, πιστοί στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους, κάνουν τη δουλειά τους με τον πιο αηδιαστικό τρόπο. Ο μόνος χαμένος σε κάθε περίπτωση είναι η αλήθεια.
Το παρήγορο είναι ότι γεννιέται ένα ισχυρό αντιπολεμικό κίνημα μέσα στην κοινωνία, και ειδικότερα ανάμεσα στη νεολαία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια, που μόνο καλό θα κάνει.
