Του Μάριου Διονέλλη. Αν δεν ήταν δυνατά τα μπράτσα του κι αν δεν το ‘λεγε η καρδιά του, μάλλον θα ήταν από αυτούς που κλείνει στην Αμυγδαλέζα ο Χρυσοχοϊδης.
Θα ήταν πίσω από τους φράχτες που έφτιαξε ο Παπουτσής. Αλλά ο Πύρρος, ο πρώην «κωλοαλβανός», τα κέρδισε όλα με την αξία του και τώρα νιώθει πως οφείλει να ανταποδώσει στην πατρίδα και να βοηθήσει «την ώρα που όλοι φεύγουν φοβισμένοι», όπως λέει στην επιστολή του.
Προσπαθώ να σκεφτώ πόσο κοντά είμαι με τον Πύρρο, πόσο πραγματικά δύσκολο είναι να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά του, όπως λέει, και αν είναι στην ίδια μοίρα με τον πολύτεκνο που του κόψανε το μισθό και περιμένει τον Ιούνιο για να του κοπεί και το πολυτεκνικό επίδομα.
Αναρωτιέμαι αν ο Πύρρος είναι εκεί για να με πάρει με τα μπράτσα του να πάμε παραπάνω ή μήπως για να συγκρατήσει την οργή μου…
Θέλει να αγωνιστεί, λέει, για μια Ελλάδα που σφίγγει τα δόντια και παλεύει, όπως τα έσφιξε άλλωστε κι εκείνος, τότε, κάτω από την μπάρα. Και τώρα επέλεξε να πάρει στις πλάτες του το ΠΑΣΟΚ κι όλους εκείνους που μας έφεραν ώς εδώ. Κάνει λάθος προφανώς. Μήπως όμως και οι ήρωες δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν λάθη; Καμιά φορά επιβάλλεται και νομίζω πως είναι και εξαιρετικά χρήσιμο.
Και αυτή μάλλον είναι η μεγαλύτερη σημερινή προσφορά του. Η επιβεβαίωση δηλαδή, της πικρής αλήθειας ότι αυτή η χώρα δεν έχει πια να ελπίζει ούτε στους ήρωές της. Μόνο σε ανώνυμους, πολύτεκνους, άνεργους, ανασφάλιστους, που θα το πάρουν απόφαση και από υποψήφιοι αυτόχειρες θα γίνουν οι ίδιοι ήρωες της ζωής τους. Και τότε θα τους πάρει ο διάολος όλους.
Και δυστυχώς, πια, και τον Πύρρο Δήμα.
Προσπαθώ να σκεφτώ πόσο κοντά είμαι με τον Πύρρο, πόσο πραγματικά δύσκολο είναι να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά του, όπως λέει, και αν είναι στην ίδια μοίρα με τον πολύτεκνο που του κόψανε το μισθό και περιμένει τον Ιούνιο για να του κοπεί και το πολυτεκνικό επίδομα.
Αναρωτιέμαι αν ο Πύρρος είναι εκεί για να με πάρει με τα μπράτσα του να πάμε παραπάνω ή μήπως για να συγκρατήσει την οργή μου…
Θέλει να αγωνιστεί, λέει, για μια Ελλάδα που σφίγγει τα δόντια και παλεύει, όπως τα έσφιξε άλλωστε κι εκείνος, τότε, κάτω από την μπάρα. Και τώρα επέλεξε να πάρει στις πλάτες του το ΠΑΣΟΚ κι όλους εκείνους που μας έφεραν ώς εδώ. Κάνει λάθος προφανώς. Μήπως όμως και οι ήρωες δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν λάθη; Καμιά φορά επιβάλλεται και νομίζω πως είναι και εξαιρετικά χρήσιμο.
Και αυτή μάλλον είναι η μεγαλύτερη σημερινή προσφορά του. Η επιβεβαίωση δηλαδή, της πικρής αλήθειας ότι αυτή η χώρα δεν έχει πια να ελπίζει ούτε στους ήρωές της. Μόνο σε ανώνυμους, πολύτεκνους, άνεργους, ανασφάλιστους, που θα το πάρουν απόφαση και από υποψήφιοι αυτόχειρες θα γίνουν οι ίδιοι ήρωες της ζωής τους. Και τότε θα τους πάρει ο διάολος όλους.
Και δυστυχώς, πια, και τον Πύρρο Δήμα.
Υ.Γ. Κι αν δεν έχετε ακόμα πειστεί πως μας τελείωσε η ιδέα των ηρώων και των συμβόλων, διαβάστε κι αυτό: Ο γιος του Γρηγόρη Λαμπράκη θα είναι υποψήφιος στο Eπικρατείας της Ν.Δ.
Καλή τύχη, λοιπόν, από ‘δω και πέρα…
Σχόλια
