Ο απλός άνθρωπος που συμπεριφέρεται με βάση μια μέση κλίμακα ηθικής είναι αδύνατον να συλλάβει την κλίμακα της ανηθικότητας των πολυεθνικών εταιριών και των υπαλλήλων τους σε κάθε χώρα.
Γι’ αυτό διαβάζοντας μια είδηση που έρχεται από την Ινδία, τα λόγια πνίγονται στο στόμα και δεν σου έρχονται οι ανάλογοι με το μέγεθος της εγκληματικής πράξης χαρακτηρισμοί. Αλαλία. Έτσι η αφήγησή μας θα είναι πεζή. Πώς να εκφράσεις κάτι που για εσένα είναι αδιανόητο;
Το 1984, στο Μποπάλ της Ινδίας, τοξικό νέφος μεθυλοισοκυανίου (methyl-isocyanate) διέρρευσε από το αμερικανικό εργοστάσιο της Union Carbide που κατασκεύαζε μπαταρίες απασχολώντας πάμφθηνους Ινδούς εργάτες. 20.000 άνθρωποι πέθαναν και άγνωστος αριθμός έχει ασθενήσει έκτοτε. Σήμερα, μαθαίνουμε ότι τα θύματα που επιβίωσαν και υποτίθεται ότι θεραπεύονται σε ένα νοσοκομείο, το Bhopal Memorial Hospital and Research Center, έχουν γίνει πειραματόζωα πάνω στα οποία δοκιμάζουν, εν αγνοία τους, τα καινούργια φάρμακα πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες, εν προκειμένω η AstraZeneka. O εκπρόσωπος της το ομολόγησε δημοσίως, ομολογουμένως με πολύ διπλωματικό τρόπο: «Σ’ αυτό το μέρος της Ινδίας δεν ελήφθη με κατάλληλο τρόπο η συναίνεση των ασθενών». Βεβαίως, όλη αυτή η διαδικασία γίνεται έναντι χρημάτων που εισπράττει το νοσοκομείο στην πλάτη των ανυποψίαστων αρρώστων.
Το εν λόγω νοσοκομείο, που χτίστηκε με χρήματα μετοχών της Union Carbide εν είδει αποζημίωσης και υποτίθεται ότι θα ειδικευόταν στις υψηλών προδιαγραφών θεραπείες των θυμάτων που επιβίωσαν και στην έρευνα για τις μακροχρόνιες συνέπειες, διεξήγαγε κλινικές δοκιμές φαρμάκων σε 215 ασθενείς που ήταν θύματα της καταστροφής του 1984 εν αγνοία τους. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν προσκομιστεί στις αρμόδιες ινδικές αρχές από οργανώσεις πολιτών, 3 ασθενείς πέθαναν συνεπεία των δοκιμών στα φάρμακα Fondaparinux (καρδιολογία), Tigicycline (γαστροχειρουργική) και Televansin (αναισθησιολογία).
Ο ΟΗΕ, μ’ αυτό τον ανεκδιήγητο τρόπο που αντιδρά όταν πρόκειται για ισχυρούς, «επισήμανε» -αλλά δεν έκανε τίποτε- το 2008 ότι οι πολυεθνικές εταιρίες έχουν μεταφέρει κατά μεγάλο μέρος τις κλινικές δοκιμές φαρμάκων, που προορίζονται για την ευρωπαϊκή και αμερικανική αγορά, στην Ινδία. Η πανίσχυρη Ένωση Εμπορικών Επιμελητηρίων της Ινδίας αναφέρει ότι η χώρα προσέλκυσε το 2010 πάνω από 1 δισ. δολάρια μέσω των κλινικών δοκιμών φαρμάκων σε ανθρώπους, από 200 εκατ. που ήταν το 2009.
Το περιβάλλον όπου ανθούν αυτές οι πρακτικές είναι η ακραία φτώχεια. Στην Ινδία, με μια ισχυρή και ταχύτατα αναπτυσσόμενη οικονομία και διευρυνόμενα μεσαία στρώματα, η άλλη όψη του νομίσματος είναι τα 800 εκατ. άνθρωποι που ζουν με ελάχιστα δολάρια την ημέρα. Οι εταιρίες αξιοποιούν το ότι οι Ινδοί δεν έχουν πρόσβαση σε ποιοτικές και φθηνές υπηρεσίες υγείας και αναγκάζονται να δέχονται προσφορές δωρεάν θεραπείας. Μέσω αυτών των διαύλων μετατρέπονται, πολλές φορές εν αγνοία τους, σε πειραματόζωα. Το φαινόμενο έχει εξαπλωθεί με την ιδιωτικοποίηση της υγείας. Πολλά νοσοκομεία ανήκουν πλέον στις φαρμακευτικές εταιρίες και δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να συμπεράνει κανείς πόσοι εκβιασμοί ασκούνται πάνω στους φτωχούς ανθρώπους που απελπισμένοι αναζητούν να θεραπευτούν οι ίδιοι ή μέλη της οικογένειάς τους.
Ανηθικότητα, φυλετικός και κοινωνικός ρατσισμός, αλλά και εργαλειακότητα συναντούνται σ’ αυτό το φαινόμενο. Κάποιος που είναι φτωχός, σκουρόχρωμος και βαριά ασθενής χάνει την ανθρώπινη υπόστασή του, μπροστά στη σωτηρία των λευκών εύπορων Δυτικών. Και η τοπική ολιγαρχία του πλούτου τον μετρά με τα δολάρια που πέφτουν μέσα στον κορβανά του εμπορίου και ανεβάζουν τους δείκτες του ΑΕΠ, βελτιώνοντας τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό.
Το 1984, στο Μποπάλ της Ινδίας, τοξικό νέφος μεθυλοισοκυανίου (methyl-isocyanate) διέρρευσε από το αμερικανικό εργοστάσιο της Union Carbide που κατασκεύαζε μπαταρίες απασχολώντας πάμφθηνους Ινδούς εργάτες. 20.000 άνθρωποι πέθαναν και άγνωστος αριθμός έχει ασθενήσει έκτοτε. Σήμερα, μαθαίνουμε ότι τα θύματα που επιβίωσαν και υποτίθεται ότι θεραπεύονται σε ένα νοσοκομείο, το Bhopal Memorial Hospital and Research Center, έχουν γίνει πειραματόζωα πάνω στα οποία δοκιμάζουν, εν αγνοία τους, τα καινούργια φάρμακα πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες, εν προκειμένω η AstraZeneka. O εκπρόσωπος της το ομολόγησε δημοσίως, ομολογουμένως με πολύ διπλωματικό τρόπο: «Σ’ αυτό το μέρος της Ινδίας δεν ελήφθη με κατάλληλο τρόπο η συναίνεση των ασθενών». Βεβαίως, όλη αυτή η διαδικασία γίνεται έναντι χρημάτων που εισπράττει το νοσοκομείο στην πλάτη των ανυποψίαστων αρρώστων.
Το εν λόγω νοσοκομείο, που χτίστηκε με χρήματα μετοχών της Union Carbide εν είδει αποζημίωσης και υποτίθεται ότι θα ειδικευόταν στις υψηλών προδιαγραφών θεραπείες των θυμάτων που επιβίωσαν και στην έρευνα για τις μακροχρόνιες συνέπειες, διεξήγαγε κλινικές δοκιμές φαρμάκων σε 215 ασθενείς που ήταν θύματα της καταστροφής του 1984 εν αγνοία τους. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν προσκομιστεί στις αρμόδιες ινδικές αρχές από οργανώσεις πολιτών, 3 ασθενείς πέθαναν συνεπεία των δοκιμών στα φάρμακα Fondaparinux (καρδιολογία), Tigicycline (γαστροχειρουργική) και Televansin (αναισθησιολογία).
Ο ΟΗΕ, μ’ αυτό τον ανεκδιήγητο τρόπο που αντιδρά όταν πρόκειται για ισχυρούς, «επισήμανε» -αλλά δεν έκανε τίποτε- το 2008 ότι οι πολυεθνικές εταιρίες έχουν μεταφέρει κατά μεγάλο μέρος τις κλινικές δοκιμές φαρμάκων, που προορίζονται για την ευρωπαϊκή και αμερικανική αγορά, στην Ινδία. Η πανίσχυρη Ένωση Εμπορικών Επιμελητηρίων της Ινδίας αναφέρει ότι η χώρα προσέλκυσε το 2010 πάνω από 1 δισ. δολάρια μέσω των κλινικών δοκιμών φαρμάκων σε ανθρώπους, από 200 εκατ. που ήταν το 2009.
Το περιβάλλον όπου ανθούν αυτές οι πρακτικές είναι η ακραία φτώχεια. Στην Ινδία, με μια ισχυρή και ταχύτατα αναπτυσσόμενη οικονομία και διευρυνόμενα μεσαία στρώματα, η άλλη όψη του νομίσματος είναι τα 800 εκατ. άνθρωποι που ζουν με ελάχιστα δολάρια την ημέρα. Οι εταιρίες αξιοποιούν το ότι οι Ινδοί δεν έχουν πρόσβαση σε ποιοτικές και φθηνές υπηρεσίες υγείας και αναγκάζονται να δέχονται προσφορές δωρεάν θεραπείας. Μέσω αυτών των διαύλων μετατρέπονται, πολλές φορές εν αγνοία τους, σε πειραματόζωα. Το φαινόμενο έχει εξαπλωθεί με την ιδιωτικοποίηση της υγείας. Πολλά νοσοκομεία ανήκουν πλέον στις φαρμακευτικές εταιρίες και δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να συμπεράνει κανείς πόσοι εκβιασμοί ασκούνται πάνω στους φτωχούς ανθρώπους που απελπισμένοι αναζητούν να θεραπευτούν οι ίδιοι ή μέλη της οικογένειάς τους.
Ανηθικότητα, φυλετικός και κοινωνικός ρατσισμός, αλλά και εργαλειακότητα συναντούνται σ’ αυτό το φαινόμενο. Κάποιος που είναι φτωχός, σκουρόχρωμος και βαριά ασθενής χάνει την ανθρώπινη υπόστασή του, μπροστά στη σωτηρία των λευκών εύπορων Δυτικών. Και η τοπική ολιγαρχία του πλούτου τον μετρά με τα δολάρια που πέφτουν μέσα στον κορβανά του εμπορίου και ανεβάζουν τους δείκτες του ΑΕΠ, βελτιώνοντας τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό.
Αρ.Α.
Σχόλια
