Κάθε χρόνο, στις 17 Απριλίου, οι Παλαιστίνιοι τιμούν τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους/ες τους στις ισραηλινές φυλακές.
Φέτος, ένα χρόνο μετά τη μαζική απεργία πείνας, το ζήτημα των κρατουμένων βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο της επικαιρότητας και ο αγώνας τους στην αιχμή της παλαιστινιακής αντίστασης. Οι πρόσφατοι θάνατοι του Αραφάτ Τζαραντάτ από βασανιστήρια και του Μαϊσάρα Αμπού Χαμντίγια, ιστορικού στελέχους της Φατάχ, από ιατρική παραμέληση όσον αφορά τον καρκίνο από τον οποίο έπασχε, προκάλεσαν ξεσηκωμό και συγκρούσεις στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη. Στην πρώτη περίπτωση ο στρατός κατοχής απάντησε με βομβαρδισμούς, ενώ στη δεύτερη προσπάθησε να καταστείλει τις διαμαρτυρίες σκοτώνοντας διαδηλωτές.
Ο Σάμερ Ισάουι συνεχίζει την πολύμηνη απεργία πείνας αρνούμενος να απελαθεί στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Θάερ Χαλάχλε, που πέρυσι είχε αφεθεί ελεύθερος μετά από 77 ημέρες απεργίας πείνας, συνελήφθη ξανά την περασμένη Τετάρτη. 111 Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι κρατούνται από πριν από τις Συμφωνίες του Όσλο. Την προηγούμενη εβδομάδα ένας από αυτούς, ο 51χρονος Ιμπραχίμ Μπαρούντ επέστρεψε στη Γάζα, μετά από 27 χρόνια στη φυλακή για συμμετοχή στην αντίσταση. 27 χρόνια από τα οποία τα 7 βρισκόταν στην απομόνωση και 14 χρόνια απαγορευόταν στη μητέρα του να τον επισκεφθεί.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Σύλλογος Υποστήριξης Κρατουμένων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Addameer, ξεκινά παγκόσμια καμπάνια για την κατάργηση της διοικητικής κράτησης, δηλαδή της κράτησης χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη. Όπως αναφέρεται σε σχετική έκθεσή του: «Η επ’ αόριστον διοικητική κράτηση -που στις μέρες μας υπάρχει στην ισραηλινή, αμερικάνικη, αυστραλιανή, ιορδανική, βρετανική, μαλαισιανή και σιγκαπουριανή νομοθεσία- αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο που ορίζει ότι η διοικητική κράτηση μπορεί να λάβει χώρα μόνο σε επείγουσες περιπτώσεις πραγματικής και άμεσης απειλής για την ασφάλεια του κράτους, η οποία εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι επ’ αόριστον. Η διοικητική κράτηση αλλοιώνει, επίσης, τις βασικές νομικές διαδικασίες για τους κρατούμενους. Αρνείται στους κρατούμενους το δικαίωμα να πληροφορούνται, την ώρα της σύλληψης, για τους λόγους της σύλληψης, όπως και το δικαίωμα να πληροφορούνται άμεσα οποιεσδήποτε κατηγορίες εναντίον τους. Επίσης, υπονομεύει το τεκμήριο της αθωότητας και το δικαίωμα της σιωπής και αρνείται την πρόσβαση σε δίκαιη δίκη, υπονομεύοντας τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων και των οικογενειών τους. Στην πράξη, ένας μεγάλος αριθμός τόσο δημοκρατικών όσο και αντιδημοκρατικών χωρών καταφεύγουν στη διοικητική κράτηση ως μέσο καταπολέμησης της “τρομοκρατίας”, ελέγχου της μετανάστευσης, προστασίας του καθεστώτος που κυβερνά ή ενός συνδυασμού των παραπάνω».
Ο Σύλλογος Ιντιφάντα στηρίζει την καμπάνια του Addameer για την κατάργηση της διοικητικής κράτησης και θα παρουσιάσει μεταφρασμένο μεγάλο μέρος του σχετικού υλικού.
Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό, Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com/
