Ηλεκτρικές αναγνώσεις φ. 82

… «Οι μαχητές δεν μπορούν και δεν πρέπει να ελεεινολογούν τη μοίρα τους, επειδή πάλεψαν όχι γιατί τους εξανάγκασε κανείς, αλλά γιατί το θέλησαν οι ίδιοι συνειδητά». Πολλαπλά επίκαιρος ο Αντόνιο Γκράμσι και οι Διανοούμενοι (Στοχαστής) για την εποχή που ζούμε. Είναι από εκείνα τα βιβλία που θεωρείς ότι τα έχεις διαβάσει και μόλις τα ξανακατεβάζεις από τη βιβλιοθήκη καταλαβαίνεις πως, τελικά, λίγα είχες καταλάβει και λάθος τα θυμάσαι!

Αυτό που σίγουρα μένει είναι η ουσία, όπως την περιέγραψε και ο Άλκης Ρήγος σε εισήγηση του που, έγινε στο πλαίσιο εκδηλώσεων για τα 70 χρόνια από το θάνατο του Γκράμσι:
«….είναι πολύτιμη, για τον πολιτικό επιστήμονα, αλλά και τον διανοούμενο μαχητή του οράματος της ελευθερίας του ανθρώπου, η παρακαταθήκη τούτης της σκέψης: να αγωνίζεσαι και ταυτόχρονα να αναρωτιέσαι και για τους τρόπους του αγώνα και για το νόημα αυτού του αγώνα.
«Μια για πάντα παύουμε να αναζητάμε οριστικές λύσεις» αξίωνε ο Κάρλ Μάρξ.
Το ίδιο και ο μαρξιστής κομμουνιστής ηγέτης Αντόνιο Γκράμσι.
Ας το συγκρατήσουμε τούτο, στον αγώνα για ένα καλύτερο χωρίς εκμετάλλευση και όποιας μορφής αλλοτρίωση, κόσμο όσες και όσοι συνεχίζουμε να παλεύουμε μη αποδεχόμενοι το υπάρχον ως αναντικατάστατο και αιώνιο, μια που ξέρουμε ότι
τίποτε αιώνιο και αναντικατάστατο δεν υφίσταται στη ροή του ανθρώπινου γίγνεσθαι…» (όλη η εισήγηση στο https://library.panteion.gr:8080/dspace/bitstream/123456789/632/1/Alkis+Rigos.pdf)
…Οι σκέψεις με ακολουθούν στον Ηλεκτρικό και στην όλο και πιο καταθλιπτική του ατμόσφαιρα. Κάποιοι μιλάνε μόνοι τους. Τις προάλλες μια κυρία καλοβαλμένη, κάποιας ηλικίας, περπατούσε στην πλατφόρμα κι έβριζε χαμηλόφωνα Kυβέρνηση, υπουργούς κ.λπ…
…Να ξεχαστείς λίγο; Να περπατήσεις στους σκοτεινούς δρόμους του Ρέιμοντ Τσάντλερ; Κρατάω στα χέρια μου τον πρώτο τόμο από τις Νουάρ Ιστορίες (Κέδρος), όπου κάνει την πρώτη εμφάνισή του και ο Φίλιπ Μάρλοου. Όλη αυτή η ασπρόμαυρη ατμόσφαιρα είναι εκεί. Σε ιλιγγιώδη απόσταση από τους σύγχρονους επιγόνους του που χρησιμοποιούν ως ήρωες αστυνομικούς, ο Τσάντλερ μας δείχνει μια αστυνομία βουτηγμένη στη διαφθορά, σφιχταγκαλιασμένη με το οργανωμένο έγκλημα και τους πολιτικούς. Αναρωτιέμαι τι μυθιστόρημα θα έγραφε για την Ελλάδα της κρίσης. Με ποιους θα τα έβαζε ο Μάρλοου στην Αθήνα του 2011…
…Σε πουλημένους διανοούμενους, με οδηγεί με το Μακρινό Αστέρι ο Ρομπέρτο Μπολάνιο (Καστανιώτης). Η ιστορία ξεκινά στη Χιλή λίγο πριν από το πραξικόπημα και ολοκληρώνεται αρκετά χρόνια αργότερα. Σκοτεινός ήρωας ο ποιητής Αλβέρτο Λοθίς-Τάγλε ένας ιδιότυπος Τζέκιλ και Χάιντ. Το άλλο του πρόσωπο είναι ο υποσμηναγός της Αεροπορίας του Πινοσέτ, βασανιστής και δολοφόνος Κάρλος Βίντερ. Το βιβλίο αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, συνέχεια του βιβλίου Η ναζιστική λογοτεχνία στην Αμερική, ένα φανταστικό λογοτεχνικό λεξικό με τις βιογραφίες ιταμών συγγραφέων. Κι εδώ αναρωτιέμαι ποιες βιογραφίες Ελλήνων συγγραφέων θα περιελάμβανε ένα αντίστοιχο βιβλίο για τη χώρα μας…
…Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Και ευτυχώς διαβάζω ένα βιβλίο συναρπαστικό που με καθηλώνει και πραγματικά ξεχνάω τον κόσμο γύρω μου. Είναι το Σ’ ουρανό και γη του Ρενέ Μπελετό, (Πόλις) που έχει τιμηθεί με το Mεγάλο Bραβείο Aστυνομικής Λογοτεχνίας στη Γαλλία και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Μισέλ Ντεβίλ. Πραγματικά ανατρεπτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, με απρόσμενη εξέλιξη, μακριά από κάθε είδους ηθικολογία. Ο πρωταγωνιστής, δάσκαλος μουσικής, μπλέκει σε μια σκοτεινή οικογενειακή συνωμοσία, γίνεται φίλος με έναν επαγγελματία δολοφόνο και ζει μια από αυτές τις ιστορίες που ο ίδιος απολαμβάνει στον κινηματογράφο…
…Όλο και περισσότεροι διαβάζουν και ακούν μουσική στον Ηλεκτρικό και στο Μετρό. Δεν ξέρω τι ακριβώς δείχνει αυτό. Διάθεση για μόρφωση, για απομόνωση, για φυγή; Ίσως κάτι απ’ όλα αυτά μαζί.
Μήπως είναι καλύτερο να κλείσω λίγο το βιβλίο και αν μιλήσω σε αυτόν που κάθεται απέναντί μου;

Σχόλια