«…Το κόλπο είναι να κάνεις πάντα σκανδαλώδη πράγματα. Δεν υπάρχει λόγος να περνάς μια σκανδαλώδη νομοθεσία και μετά να δίνεις στους άλλους το χρόνο να προετοιμαστούν σχετικά. Πρέπει να παρεμβαίνεις αμέσως και να την επικαλύπτεις με κάτι ακόμα χειρότερο προτού η κοινή γνώμη προλάβει να καταλάβει το κακό που τη βρήκε…». Όχι, δεν είναι λόγια κάποιου συμβούλου του ΓΑΠ, ούτε δήλωση του Πάγκαλου. Είναι τα λόγια που βάζει στο στόμα ενός υπουργού της Θάτσερ ο Τζόναθαν Κόου στο εκπληκτικά επίκαιρο Τι ωραίο πλιάτσικο! (εκδόσεις Πόλις) που διαβάζω με… χρονοκαθυστέρηση…
Διαβάζω για τη Βρετανία της Θάτσερ και οι ομοιότητες με την Ελλάδα του ΔΝΤ, είναι απίστευτες. Όμως, δεν πρόκειται απλά για ένα μυθιστόρημα καταγγελίας, αν και είναι για μένα αυτό που θα έπρεπε να είναι η στρατευμένη λογοτεχνία. Εξαιρετική πλοκή και γραφή, πρωτοτυπία, αλλά και οξυδερκέστατη ανάλυση της πραγματικότητας. Ο Κόου μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας που απλώνει τα πλοκάμια της στην πολιτική, τις τράπεζες, το εμπόριο όπλων, την κτηνοτροφία και τα ΜΜΕ καταφέρνει να φέρει μπροστά στα μάτια μας την πραγματικότητα που μας κρύβουν! Απολαυστικό και χρήσιμο βιβλίο που θα μαγέψει και όσους από εσάς είστε κινηματογραφόφιλοι… Και επειδή το αντάλλαγμα για τη «στήριξη» που θα δώσει η Ε.Ε. στην Ελλάδα είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, νομίζω αξίζει να παραθέσω ένα ακόμη απόσμασμα:
«…Το γλένταγε με την ψυχή του ν’ αρπάζει αυτές τις μεγάλες κρατικές εταιρίες από τα χέρια των φορολογουμένων και να τις διαμελίζει σε μια μειοψηφία μετόχων που διψούσαν για κέρδη: η ιδέα ότι συνέβαλλε στην αφαίρεση ιδιοκτησίας από τους πολλούς και τη συγκέντρωσή της στα χέρια ολίγων τον πλημμύριζε μ’ ένα βαθύ και καθησυχαστικό αίσθημα δικαιοσύνης…».
…Επειδή, όμως, δεν θέλουμε να γίνουμε Βρετανία της Θάτσερ, εκτός από τον καθημερινό αγώνα, χρειάζεται και η γνώση. Και δεν νομίζω πως κομίζω γλαύκα στην Αθήνα, σημειώνοντας πως θα πρέπει όλοι απαραιτήτως να διαβάσουμε τη μελέτη της ομάδας Research on Money and Finance του Κώστα Λαπαβίτσα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη: Ευρωζώνη -ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών. Με τρόπο εύληπτο και περιεκτικό, με στοιχεία που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, η μελέτη μας δείχνει το δρόμο για την έξοδο από την κρίση και για την κοινωνική αλλαγή. Εγχειρίδιο εξαιρετικά χρήσιμο και για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την οικονομική ορολογία…
…Κι ενώ μερικές φορές χρησιμοποιώ κι εγώ τη λογοτεχνία ως απόδραση ή ανάσα για όλα αυτά που συμβαίνουν, ο Μπενουά Ντιτέτρ στο Κοριτσάκι και το τσιγάρο (Εστία), με οδηγεί σε έναν καφκικό εφιάλτη. Πού μπορεί να οδηγήσει η λατρεία της νεότητας και η αντικαπνιστική υστερία. Ο συγγραφέας σε μια πικρή σάτιρα μας δίνει μια εικόνα του κοντινού μέλλοντος. Ένα τσιγάρο στα «κρυφά», στις τουαλέτες ενός δημαρχείου, θα οδηγήσει τον κεντρικό ήρωα στη συντριβή… Σπαρταριστό αλλά, τελικά, εφιαλτικό είναι το κομμάτι του βιβλίου, όπου μια ομάδα τρομοκρατών κάνει ένα ριάλιτι τύπου Greek Idol, μόνο που όσοι ψηφίζεται να αποχωρήσουν, εκτελούνται!
Κι αν όλα αυτά είναι εικόνες από το μέλλον, η νεαρή επιστήμονας Λιόπη Αμπατζή, θέλοντας όχι απλώς να μελετήσει αλλά να ζήσει από κοντά το τι συμβαίνει στον κόσμο της νύχτας, τόλμησε να εργαστεί η ίδια σε «μπαρ με γυναίκες» και παντρεύοντας τη βιβλιογραφία με την προσωπική εμπειρία, μας χάρισε ένα μοναδικό βιβλίο: Ποτό για παρέα-σεξουαλική διασκέδαση στη σύγχρονη Ελλάδα. Μια άλλη ματιά, συχνά ριζοσπαστική, που ξεφεύγει απολύτως από τα καθιερωμένα, τόσο στη γραφή, όσο και την οπτική της…
…Κλείνοντας να πω ότι αν οι αναγνώσεις ήταν «λεωφορειακές» και όχι «ηλεκτρικές» το αποτέλεσμα θα ήταν μια λευκή σελίδα. Βρέθηκα την τελευταία εβδομάδα στα λεωφορεία του… Ρέππα και γύρισα πίσω στη δεκαετία του ’60 με το απίστευτο στριμωξίδι και την ατέλειωτη αναμονή στις στάσεις. Όχι να διαβάσεις δεν μπορείς, αλλά ούτε να ανασάνεις!
«…Το γλένταγε με την ψυχή του ν’ αρπάζει αυτές τις μεγάλες κρατικές εταιρίες από τα χέρια των φορολογουμένων και να τις διαμελίζει σε μια μειοψηφία μετόχων που διψούσαν για κέρδη: η ιδέα ότι συνέβαλλε στην αφαίρεση ιδιοκτησίας από τους πολλούς και τη συγκέντρωσή της στα χέρια ολίγων τον πλημμύριζε μ’ ένα βαθύ και καθησυχαστικό αίσθημα δικαιοσύνης…».
…Επειδή, όμως, δεν θέλουμε να γίνουμε Βρετανία της Θάτσερ, εκτός από τον καθημερινό αγώνα, χρειάζεται και η γνώση. Και δεν νομίζω πως κομίζω γλαύκα στην Αθήνα, σημειώνοντας πως θα πρέπει όλοι απαραιτήτως να διαβάσουμε τη μελέτη της ομάδας Research on Money and Finance του Κώστα Λαπαβίτσα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη: Ευρωζώνη -ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών. Με τρόπο εύληπτο και περιεκτικό, με στοιχεία που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, η μελέτη μας δείχνει το δρόμο για την έξοδο από την κρίση και για την κοινωνική αλλαγή. Εγχειρίδιο εξαιρετικά χρήσιμο και για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την οικονομική ορολογία…
…Κι ενώ μερικές φορές χρησιμοποιώ κι εγώ τη λογοτεχνία ως απόδραση ή ανάσα για όλα αυτά που συμβαίνουν, ο Μπενουά Ντιτέτρ στο Κοριτσάκι και το τσιγάρο (Εστία), με οδηγεί σε έναν καφκικό εφιάλτη. Πού μπορεί να οδηγήσει η λατρεία της νεότητας και η αντικαπνιστική υστερία. Ο συγγραφέας σε μια πικρή σάτιρα μας δίνει μια εικόνα του κοντινού μέλλοντος. Ένα τσιγάρο στα «κρυφά», στις τουαλέτες ενός δημαρχείου, θα οδηγήσει τον κεντρικό ήρωα στη συντριβή… Σπαρταριστό αλλά, τελικά, εφιαλτικό είναι το κομμάτι του βιβλίου, όπου μια ομάδα τρομοκρατών κάνει ένα ριάλιτι τύπου Greek Idol, μόνο που όσοι ψηφίζεται να αποχωρήσουν, εκτελούνται!
Κι αν όλα αυτά είναι εικόνες από το μέλλον, η νεαρή επιστήμονας Λιόπη Αμπατζή, θέλοντας όχι απλώς να μελετήσει αλλά να ζήσει από κοντά το τι συμβαίνει στον κόσμο της νύχτας, τόλμησε να εργαστεί η ίδια σε «μπαρ με γυναίκες» και παντρεύοντας τη βιβλιογραφία με την προσωπική εμπειρία, μας χάρισε ένα μοναδικό βιβλίο: Ποτό για παρέα-σεξουαλική διασκέδαση στη σύγχρονη Ελλάδα. Μια άλλη ματιά, συχνά ριζοσπαστική, που ξεφεύγει απολύτως από τα καθιερωμένα, τόσο στη γραφή, όσο και την οπτική της…
…Κλείνοντας να πω ότι αν οι αναγνώσεις ήταν «λεωφορειακές» και όχι «ηλεκτρικές» το αποτέλεσμα θα ήταν μια λευκή σελίδα. Βρέθηκα την τελευταία εβδομάδα στα λεωφορεία του… Ρέππα και γύρισα πίσω στη δεκαετία του ’60 με το απίστευτο στριμωξίδι και την ατέλειωτη αναμονή στις στάσεις. Όχι να διαβάσεις δεν μπορείς, αλλά ούτε να ανασάνεις!
Κώστας Στοφόρος
Σχόλια
