ηλεκτρικές ανα-γνώσεις τ. 28

Ευτυχώς η πόλη, σιγά-σιγά, αδειάζει. Υπάρχει πάντα το ελληνικό xωριό να μας υποδεχθεί -τώρα σε περίοδο κρίσης- στις ανοικτές αγκάλες του. Ταξίδια μαγικά κι ονειρεμένα στο μέλλον και…βλέπουμε! Ο Ηλεκτρικός γίνεται ελάχιστα πιο ανθρώπινος… Όταν, φυσικά, έρχεται το τρένο.

Κάνοντας ένα πιο μακρύ ταξίδι αυτές τις μέρες, από το Κορωπί ώς τον Άγιο Ελευθέριο (Προαστιακός-Ηλεκτρικός) έχω την ευκαιρία να διαβάζω πιο πολύ.
…Ανοίγω διάλογο με τον Κώστα Ακρίβο και το βιβλίο του Ποιος θυμάται τον Αλφόνς (Μεταίχμιο). Μεταξύ ντοκουμέντου, ρεπορτάζ και μυθιστορίας μας παρουσιάζει ένα εξαιρετικό πορτρέτο μιας εμβληματικής, αλλά άγνωστης μορφής στους περισσότερους: του Αλφόνς Χοχάουζερ. Ενός Αυστριακού που βρέθηκε στο Βόλο και στην περιοχή του Πηλίου από τη μακρινή δεκαετία του ’20. Εκεί έζησε, με μικρά διαλείμματα, μέχρι το θάνατό του.
Ο ίδιος ο συγγραφές είπε για τον ήρωά του σε συνέντευξη του στη Bookpress:
«…Ήταν σαν να αντίκρισα στον καθρέφτη της ζωής του το είδωλο της δικής μου ζωής, ανεστραμμένο όμως. Όλα όσα κατόρθωσε αυτός και που εγώ τα είχα επιθυμήσει, μα ποτέ δεν τα κατόρθωσα: θαυμαστά ταξίδια, περιπέτειες, ξεχωριστά βιώματα, δυνατές συγκινήσεις. Με λίγα λόγια, μια ζωή συναρπαστική και ιδιαίτερη. Να φανταστείτε ότι και αυτός ο θάνατος του Αλφόνς είναι, κατά έναν περίεργο τρόπο, αξιοζήλευτος και ελκυστικός… Ο Αλφόνς -και το λέω με πόνο ψυχής- είναι ο πιο Έλληνας που έχω γνωρίσει. Μακάρι να έχει αφήσει επιγόνους…».
Φυσιολάτρης, τυχοδιώκτης, πρωτοπόρος του οικοτουρισμού, αλλά και με πολλές σκοτεινές πλευρές. Ο Κώστας Ακρίβος αναμετριέται με επιτυχία με το θέμα του και συναρπάζει…
…Στην επόμενη διαδρομή, απέναντί μου κάθεται ο Φερνάντο Σαβατέρ. Το θέμα του βιβλίου του που μόλις κυκλοφόρησε με αφορά άμεσα: Μιλώντας στον γιο μου για την Πολιτική και τη Δημοκρατία ο τίτλος του -συνέχεια του αντίστοιχου βιβλίου του για την Ηθική και την Ελευθερία (και τα δύο από τις εκδόσεις Πατάκης). Εγώ ο ίδιος, δεν ξέρω πολλές φορές τι να πω στα παιδιά μου, για όλα συμβαίνουν γύρω μας.
Ο Σαβατέρ δεν σου δίνει μασημένη τροφή, αλλά εργαλεία να σκεφτείς. Εργαλεία να αμφισβητήσεις ακόμη και τις δικές σου επιλογές. Υπήρξαν σημεία στο βιβλίο που με ενόχλησαν. Που τα σημείωσα βάζοντας πολλά θαυμαστικά και ερωτηματικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, πάντως, διάβασα πράγματα που κι εγώ θα ήθελα να πω. Το σημαντικό είναι ότι ανοίγει και δεν κλείνει ζητήματα…
…Δεν θα μπορούσα να μη ρίξω μια ματιά -λόγω τίτλου- στα διηγήματα της Δώρας Κασκάλη: Στο τρένο, λοιπόν, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Καθημερινός επιβάτης του Ηλεκτρικού, με αγάπη για τα ταξίδια με το τρένο δεν ήταν δυνατόν να μείνω ασυγκίνητος από τους τίτλους των ιστοριών που αναφέρονται σε θέσεις και βαγόνια! Κι ενώ εγώ συνομιλώ με φανταστικούς ήρωες και συγγραφείς, η Δ. Κασκάλη μου χαρίζει μια σειρά από θαυμάσιες περιπέτειες που συμβαίνουν στα βαγόνια, καθώς διασχίζουν την Ελλάδα από Βορρά προς Νότο και ανάποδα… Μη φανταστείτε τίποτε παράξενες ιστορίες και τολμηρές εικόνες. Είναι αυτά που μπορεί να συμβούν στον καθένα μας. Ή αυτά που θα βλέπαμε αν μπορούσαμε να διαβάσουμε το μυαλό των συνταξιδιωτών μας… (περισσότερα μπορείτε να βρείτε και στο μπλογκ: https://stotreno.wordpress.com )
…Πάντως, το βιβλίο του Ηλεκτρικού είναι σίγουρα η Κυρία Κούλα του Μένη Κουμανταρέα που διάβασα και πάλι στη νέα έκδοση του Κέδρου. Κράτησε όσο ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής και έζησα πάλι με τους ολοζώντανους ήρωές του, κοιτάζοντας προσεκτικά τον κόσμο γύρω μου. Και σκεφτόμουνα πως όταν το πρωτοδιάβασα ήμουνα στην ηλικία του νεαρού. Τριάντα χρόνια μετά συμπάσχω με την κυρία Κούλα. Το βλέμμα μου άλλαξε, καθώς πέρασα στην αντίπερα όχθη. Η δύναμη του κειμένου σίγουρα με ξεπερνά…
…Πόσες και πόσες ιστορίες… Όσοι κυκλοφορείτε με Ι.Χ., χάνετε έναν ολόκληρο κόσμο!

Σχόλια