Η μπίζνα των Ολυμπιακών Αγώνων και τα ολυμπιακά ιδεώδη. Του Κώστα Σκηνιώτη
Το σχόλιο της αθλήτριας του τριπλούν λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ασφαλώς κακόγουστο και κατακριτέο. Άλλωστε, κάθε ρατσιστικό και υποτιμητικό για το συνάνθρωπο σχόλιο, και κυρίως κάθε τέτοια ενέργεια είναι κατακριτέα.
Ωστόσο, οι ενέργειες και όσα ακούγονται από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και την Ολυμπιακή Κοινότητα όπως λέγεται, μας κάνουν να καταλάβουμε την υποκρισία που κυριαρχεί στους χώρους αυτούς.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν εδώ και 10ετίες ξεφύγει από τα ιδεώδη που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν και πρεσβεύουν. Έχουν καταστεί μια εξαιρετικά μεγάλη μπίζνα, από την οποία απορρέουν δισεκατομμύρια δολάρια κάθε φορά που αυτοί γίνονται, καθώς και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μεταξύ των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τεράστιες πολυεθνικές εταιρίες συνδεδεμένες με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα νέμονται τα τεράστια αυτά ποσά. Πρώτη θέση σε αυτή τη διαδικασία έχουν οι εταιρίες που ασχολούνται με τα φάρμακα και εκείνες οι οποίες ασχολούνται με τα αντιφάρμακα, δηλαδή κινούνται γύρω από το θέμα αντι-doping.
Είναι γνωστό και γράφεται πολύ συχνά ότι το διεθνές εμπόριο doping είναι στη πρώτη τετράδα των πιο επικερδών ασχολιών των εχόντων επί γης. Οι άλλες είναι το διεθνές εμπόριο ναρκωτικών, το διεθνές εμπόριο όπλων και το διεθνές εμπόριο ανθρώπων. Σήμερα, βέβαια, με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν τριγύρω, καταλαβαίνουμε ότι περίοπτη θέση πλέον κατέχει και το διεθνές εμπόριο χρήματος.
Ασφαλώς υπάρχει μια μερίδα αθλητριών και αθλητών που πιστεύουν βαθιά στα ιδεώδη του Ολυμπισμού, πασχίζουν και παλεύουν σε γενικές γραμμές με ίδια μέσα να φτάσουν στα όρια των δυνατοτήτων που έχουν, και να πετύχουν εξαιρετικά σημαντικές επιδόσεις. Το ποσοστό αυτό όμως αφενός είναι μικρό, και αφετέρου δεν είναι ικανό να αλλάξει την ουσία των πραγμάτων.
Η ουσία των πραγμάτων είναι ότι με τη χρήση ισχυρών αναβολικών και doping, σπρώχνονται οι πραγματικές δυνατότητες του ανθρώπου σε όρια εξωπραγματικά και γύρω από αυτές τις επιδόσεις στήνεται ένα απίστευτο πάρτι εκατομμυρίων δολαρίων.
Η ευγενής άμιλλα, ο πραγματικός συναγωνισμός, η ειρήνη παντού, η εκεχειρία είναι ιδεώδη που σήμερα είναι ανύπαρκτα.
Την ίδια ώρα που ξετυλίγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, γύρω από τις πόλεις και τις περιοχές αυτές, ακόμα και στο πάλαι ποτέ κραταιό Λονδίνο, απλώνονται οι περιοχές των φτωχών, των άστεγων, των άνεργων. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται στους υπονόμους του Λονδίνου, δηλαδή κάτω από την πόλη και εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ήδη κατέβει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Την ίδια ώρα, κάθε 30 δευτερόλεπτα ένα παιδί πάνω στον πλανήτη πεθαίνει από έλλειψη νερού και τροφής. Στην Ινδία πολύ πρόσφατα ένας γονιός δεν είχε να δώσει στη κλινική τις 200 ρουπίες που χρειάζονταν για να μείνει το παιδί του στην εντατική.
Το μικρό παιδί βγήκε από την κλινική και φυσικά πέθανε, για ένα κόστος που δεν ξεπερνάει τα 3 δολάρια. Αυτή η εικόνα του πλανήτη, μαζί με τις 400 τουλάχιστον εστίες πολέμων και εμφύλιων συρράξεων, με την καθημερινή βία σε βάρος παιδιών και γυναικών, με την καταναγκαστική εργασία παιδιών, με τη φτώχεια που αφορά το μισό πληθυσμό του πλανήτη, με τα 40 εκατομμύρια ανέργων στην Ευρώπη, με τα 20 εκατομμύρια ανέργων στην Αμερική, δεν έχει καμία σχέση με τα ιδεώδη του Ολυμπισμού.
Ακόμα πιο πολύ βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με τα ιδεώδη του Ολυμπισμού οι άρχοντες της ΔΟΕ που ουσιαστικά κανονίζουν πού και πώς θα γίνουν οι επόμενοι αυτοί. Ο μεγαλύτερος ρατσισμός είναι η ανεργία, η φτώχεια, η πείνα, ο αναλφαβητισμός και φυσικά ο πόλεμος. Σε αυτόν το ρατσισμό δεν υπάρχει καμία απάντηση από τους κρατούντες αυτής της γης, στους οποίους ανήκει το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι όλοι, από τους μετέχοντες στη ΔΟΕ.
Άλλωστε και οι ίδιοι ονομάζουν τους εαυτούς τους αθάνατους για να διαφέρουν ουσιαστικά και πραγματικά από τα εκατομμύρια των θνητών.
Ο λαϊκός μαζικός αθλητισμός, το σταμάτημα της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού και του αθλητισμού, η δυνατότητας άθλησης και συμμετοχής στα πολιτιστικά δρώμενα, είναι μερικές από τις αξίες που θα πρυτανεύουν σε μια κοινωνία δημοκρατίας και σοσιαλιστικών ιδεωδών που στο κέντρο τους θα έχουν τον άνθρωπο. Αυτή είναι η πραγματική και ουσιαστική απάντηση και στα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Ωστόσο, οι ενέργειες και όσα ακούγονται από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και την Ολυμπιακή Κοινότητα όπως λέγεται, μας κάνουν να καταλάβουμε την υποκρισία που κυριαρχεί στους χώρους αυτούς.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν εδώ και 10ετίες ξεφύγει από τα ιδεώδη που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν και πρεσβεύουν. Έχουν καταστεί μια εξαιρετικά μεγάλη μπίζνα, από την οποία απορρέουν δισεκατομμύρια δολάρια κάθε φορά που αυτοί γίνονται, καθώς και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μεταξύ των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τεράστιες πολυεθνικές εταιρίες συνδεδεμένες με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα νέμονται τα τεράστια αυτά ποσά. Πρώτη θέση σε αυτή τη διαδικασία έχουν οι εταιρίες που ασχολούνται με τα φάρμακα και εκείνες οι οποίες ασχολούνται με τα αντιφάρμακα, δηλαδή κινούνται γύρω από το θέμα αντι-doping.
Είναι γνωστό και γράφεται πολύ συχνά ότι το διεθνές εμπόριο doping είναι στη πρώτη τετράδα των πιο επικερδών ασχολιών των εχόντων επί γης. Οι άλλες είναι το διεθνές εμπόριο ναρκωτικών, το διεθνές εμπόριο όπλων και το διεθνές εμπόριο ανθρώπων. Σήμερα, βέβαια, με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν τριγύρω, καταλαβαίνουμε ότι περίοπτη θέση πλέον κατέχει και το διεθνές εμπόριο χρήματος.
Ασφαλώς υπάρχει μια μερίδα αθλητριών και αθλητών που πιστεύουν βαθιά στα ιδεώδη του Ολυμπισμού, πασχίζουν και παλεύουν σε γενικές γραμμές με ίδια μέσα να φτάσουν στα όρια των δυνατοτήτων που έχουν, και να πετύχουν εξαιρετικά σημαντικές επιδόσεις. Το ποσοστό αυτό όμως αφενός είναι μικρό, και αφετέρου δεν είναι ικανό να αλλάξει την ουσία των πραγμάτων.
Η ουσία των πραγμάτων είναι ότι με τη χρήση ισχυρών αναβολικών και doping, σπρώχνονται οι πραγματικές δυνατότητες του ανθρώπου σε όρια εξωπραγματικά και γύρω από αυτές τις επιδόσεις στήνεται ένα απίστευτο πάρτι εκατομμυρίων δολαρίων.
Η ευγενής άμιλλα, ο πραγματικός συναγωνισμός, η ειρήνη παντού, η εκεχειρία είναι ιδεώδη που σήμερα είναι ανύπαρκτα.
Την ίδια ώρα που ξετυλίγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, γύρω από τις πόλεις και τις περιοχές αυτές, ακόμα και στο πάλαι ποτέ κραταιό Λονδίνο, απλώνονται οι περιοχές των φτωχών, των άστεγων, των άνεργων. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται στους υπονόμους του Λονδίνου, δηλαδή κάτω από την πόλη και εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ήδη κατέβει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Την ίδια ώρα, κάθε 30 δευτερόλεπτα ένα παιδί πάνω στον πλανήτη πεθαίνει από έλλειψη νερού και τροφής. Στην Ινδία πολύ πρόσφατα ένας γονιός δεν είχε να δώσει στη κλινική τις 200 ρουπίες που χρειάζονταν για να μείνει το παιδί του στην εντατική.
Το μικρό παιδί βγήκε από την κλινική και φυσικά πέθανε, για ένα κόστος που δεν ξεπερνάει τα 3 δολάρια. Αυτή η εικόνα του πλανήτη, μαζί με τις 400 τουλάχιστον εστίες πολέμων και εμφύλιων συρράξεων, με την καθημερινή βία σε βάρος παιδιών και γυναικών, με την καταναγκαστική εργασία παιδιών, με τη φτώχεια που αφορά το μισό πληθυσμό του πλανήτη, με τα 40 εκατομμύρια ανέργων στην Ευρώπη, με τα 20 εκατομμύρια ανέργων στην Αμερική, δεν έχει καμία σχέση με τα ιδεώδη του Ολυμπισμού.
Ακόμα πιο πολύ βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με τα ιδεώδη του Ολυμπισμού οι άρχοντες της ΔΟΕ που ουσιαστικά κανονίζουν πού και πώς θα γίνουν οι επόμενοι αυτοί. Ο μεγαλύτερος ρατσισμός είναι η ανεργία, η φτώχεια, η πείνα, ο αναλφαβητισμός και φυσικά ο πόλεμος. Σε αυτόν το ρατσισμό δεν υπάρχει καμία απάντηση από τους κρατούντες αυτής της γης, στους οποίους ανήκει το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι όλοι, από τους μετέχοντες στη ΔΟΕ.
Άλλωστε και οι ίδιοι ονομάζουν τους εαυτούς τους αθάνατους για να διαφέρουν ουσιαστικά και πραγματικά από τα εκατομμύρια των θνητών.
Ο λαϊκός μαζικός αθλητισμός, το σταμάτημα της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού και του αθλητισμού, η δυνατότητας άθλησης και συμμετοχής στα πολιτιστικά δρώμενα, είναι μερικές από τις αξίες που θα πρυτανεύουν σε μια κοινωνία δημοκρατίας και σοσιαλιστικών ιδεωδών που στο κέντρο τους θα έχουν τον άνθρωπο. Αυτή είναι η πραγματική και ουσιαστική απάντηση και στα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Υ.Γ.: Στον Όσκαρ Πιστόριους αξίζουν συγχαρητήρια για την αδάμαστη θέλησή του.
Μακάρι οι άνθρωποι με αναπηρίες επί γης να είχαν ελάχιστες -έστω- ευκαιρίες.
* O Κώστας Σκηνιώτης είναι ποιητής,
μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Σχόλια
