Το αναδιαμορφωθέν δίλημμα σχηματοποιείται ως εξής: Τσάβες ή Καπρίλες. Αλλιώς, πρόοδος ή οπισθοδρόμηση. Στο ηγεμονικό στρατόπεδο προβάλλει η μορφή του αδιαφιλονίκητου εθνικού ηγέτη, πρώην στρατιωτικού και ταπεινής καταγωγής, λαοφιλούς πρόεδρου Ούγκο Τσάβες Φρίας, επικεφαλής του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Βενεζουέλας (PSUV). Μετά από 13 συναπτά έτη στην προεδρία της Βενεζουέλας ο Τσάβες διεκδικεί εκ νέου την ηγεσία της χώρας, στηριζόμενος πολιτικά από την ενωμένη ριζοσπαστική-σοσιαλιστική Αριστερά του PSUV και κοινωνικά από τα λαϊκά-μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα. Αντίπαλο δέος, αυτή τη φορά, ο «φέρελπις» (σύμφωνα με τα αντι-τσαβικά μέσα) 40χρονος δικηγόρος, πρώην δήμαρχος της Baruta και πρώην κυβερνήτης της περιφέρειας Miranda, γόνος μεγιστάνων των Μedia, Ενρίκε Καπρίλες Ραντόνσκι, επικεφαλής του δεξιού Συνασπισμού για Δημοκρατική Ενότητα (MUD). Στηριζόμενος από δεξιές και ακροδεξιές οργανώσεις και κόμματα σε πολιτικό επίπεδο και υποβοηθούμενος από την αστική τάξη της χώρας και το διεθνή ιμπεριαλισμό σε κοινωνικό επίπεδο.
Στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, το 2006, ο Τσάβες είχε εκλεγεί με το θριαμβευτικό 62,8% των ψήφων. Το κόμμα του, όμως, στις βουλευτικές εκλογές του 2010 πέτυχε πύρρειο νίκη, αποσπώντας το 48,3% των ψήφων έναντι του 47,2% της αντιπολίτευσης. Αποτέλεσμα το οποίο, εν πολλοίς, οφειλόταν στη μεγάλη αποχή και τη συγκυριακή μείωση της τιμής του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές, απόρροια της βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η συζήτηση περί αδιάβλητου των εκλογών
Ένα μείζον θέμα που έχει ανακύψει στη διάρκεια της προεκλογικής αντιπαράθεσης αφορά το θέμα του αδιάβλητου των εκλογών. Η αντιπολίτευση, μέσω του γραμματέα του δεξιού συνασπισμού, Ραμόν Γκιγιέρμο Αβελέδο, κατηγόρησε πρόσφατα το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο της Βενεζουέλας (CNE) ως «μεροληπτικό», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο μη αναγνώρισης των αποτελεσμάτων. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, ο οποίος απέχει παρασάγγας απ’ το να αυτοχαρακτηριστεί ως σοσιαλιστής, δεν φαίνεται να συμμερίζεται τις ανησυχίες της αντιπολίτευσης. Έχοντας να αντιπαραβάλει την εμπειρία του ως παρατηρητή παλαιότερης εκλογικής διαδικασίας της χώρας, στις αρχές του μήνα σε εκδήλωση του Ιδρύματος Κάρτερ, δήλωσε: «Είναι γεγονός πως από τις 92 εκλογές που έχω παρακολουθήσει, θα έλεγα ότι η εκλογική διαδικασία της Βενεζουέλας είναι η καλύτερη στον κόσμο». Από την πλευρά τους, κυβερνητικά στελέχη ισχυρίζονται ότι η αντιπολίτευση φαίνεται να δυσκολεύεται να απαλλαγεί απ’ τις παλιές της συνήθειες (βλέπε αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002,με τον Καπρίλες να πρωταγωνιστεί).
Στο επίπεδο της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης επιχειρείται μια προσπάθεια, εκ μέρους του δεξιού, αμερικανόφιλου Καπρίλες, να παρουσιαστεί ως κεντροαριστερός προοδευτικός μεταρρυθμιστής σε ευθεία αντιπαραβολή με τον «ακραίο» και «λαϊκιστή» Τσάβες. Η πολιτική μεταμφίεση τύπου Καπρίλες έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ένα είδος «πολιτικής τραβεστί». Ένας από αυτούς, ο αρθρογράφος της Guardian, Λουίς Ερνάντες Ναβάρο, επισημαίνει εύστοχα ότι «στη Βενεζουέλα του Τσάβες το σοσιαλιστικό ιδεώδες είναι αποδεκτό από την πλειοψηφία της κοινωνίας και γι’ αυτό τα περιθώρια ελιγμών για τον Καπρίλες είναι πολύ στενά». Γι’ αυτό το λόγο, ο Καπρίλες δηλώνει οπαδός του «οικονομικού μοντέλου της Βραζιλίας». Επίσης, δεν δίστασε να καπηλευθεί ευθέως τις αριστερές ιδέες, όταν σε μια στιγμή παροιμιώδους πολιτικού τυχοδιωκτισμού δήλωσε υπέρμαχος της εργατικής τάξης! Επιπρόσθετα τονίζει σε κάθε ευκαιρία την αυξημένη εγκληματικότητα στην πρωτεύουσας της Βενεζουέλας, Καράκας, προσπαθώντας έτσι να κεφαλαιοποιήσει το φόβο που εντέχνως προσπαθεί να ενσταλάξει στους απλούς πολίτες της πρωτεύουσας.
Ο Τσάβες, από την πλευρά του, σε μια προσπάθεια αποκάλυψης της αντιπολίτευσης, την κατηγορεί για «κρυφό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα» και για προσπάθεια μετενσάρκωσης των δύο ιστορικά ξεπερασμένων αστικών κομμάτων (Copei, Δημοκρατική Δράση). Προς επίρρωση των αιτιάσεων του Τσάβες, ο Βενεζουελάνος δημοσιογράφος Χοσέ Βισέντε Ράνγκελ αποκάλυψε ότι ακροδεξιοί σχηματισμοί όπως η οργάνωση Οpus Dei του Βατικανού και τα δεξιά κόμματα του Μεξικού (PAN) και της Ισπανίας (P.P.) χρηματοδοτούν την προεκλογική καμπάνια του Καπρίλες. Συν τοις άλλοις, χρηματοδοτούν και εταιρίες δημοσκοπήσεων για να εμφανίζουν τον Καπρίλες να ισοψηφεί, ακόμα και όταν υπολειπόταν κατά πολύ του Τσάβες. Επιπλέον, η προσμονή των διεθνών χρηματιστηριακών κύκλων για φρένο στις εθνικοποιήσεις και για μείωση του κρατικού παρεμβατισμού σε περίπτωση επικράτησης του Καπρίλες, αποτυπώνει περίτρανα τις φιλικές για το κεφάλαιο και εχθρικές για τον λαό προθέσεις του.
Μπροστά ο Τσάβες
Καθώς εισερχόμαστε στην τελική ευθεία, ο Τσάβες έχει παγιώσει ένα καθαρό προβάδισμα που υπερβαίνει τις 15 μονάδες διαφορά απ’ τον αντίπαλό του, σύμφωνα με το Reuters. Οδεύοντας ολοταχώς για ακόμα έξι χρόνια θητείας, αλλά και προσπάθειας εμβάθυνσης της Μπολιβαριανής Επανάστασης. Η διαδικασία για μια ανεξάρτητη, αντιιμπεριαλιστική, σοσιαλιστική, διεθνιστική Βενεζουέλα φαίνεται πως θα συνεχιστεί.
Τα συμβαίνοντα σε αυτή τη χώρα, τα τελευταία 13 ανατρεπτικά χρόνια, έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εκατομμύρια αγωνιστές και παράδειγμα προς μίμηση για δεκάδες ριζοσπαστικά κινήματα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι η ελπίδα που έχει σκορπίσει το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό παράδειγμα της Βενεζουέλας. Η ελπίδα, δηλαδή, ότι εκτός απ’ τον δρόμο του νεοφιλελεύθερου αυταρχικού καζινο-καπιταλισμού, υπάρχει και ο δρόμος του «Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα». Οι λαοί που δεν έχουν μάθει ή έχουν ξεμάθει να φοβούνται και να μοιρολατρούν, επιλέγουν, εκτός απροόπτου, τη δεύτερη οδό!
