Η «βαριά μας βιομηχανία» και η κόκκινη γραμμή των ελίτ

Ενώ η χώρα έχει μπει σε προεκλογική τροχιά και όλοι ετοιμάζονται να «αναμετρηθούν», ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Εξωτερικών και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποδέχονται μεθαύριο με τιμές τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών κ. Μπλίνκεν, για να του δώσουν διαπιστευτήρια υποτέλειας. Σε αυτό το φόντο, την τελευταία βδομάδα είχαμε ταυτόχρονες κινητοποιήσεις στον χώρο των ηθοποιών και καλλιτεχνών, στο χώρο των μουσείων και των αρχαιολόγων, καθώς και στο χώρο των εκπαιδευτικών. Ο πρώην πασόκος και νυν νεοδημοκράτης δημοσιογράφος κ. Καμπουράκης θα γράψει στο liberal.gr: «Εκπαιδευτικοί και καλλιτέχνες αυτού του τόπου, ενωμένοι στα πιο συντηρητικά, αναχρονιστικά και ξεπερασμένα αιτήματα. Κρίμας, που έλεγε κι η γιαγιά μου. Σημεία των καιρών μας, λέω εγώ ο εγγονός της…».
Υπάρχει βέβαια το ερώτημα γιατί προεκλογικά η κυβέρνηση να ανοίξει αυτά τα μέτωπα; Επειδή απλούστατα αντιμετωπίζει τη «βαριά βιομηχανία», τον πολιτισμό και την παιδεία με όρους ιδιωτικοποίησης –και μάλιστα ακραίας– αδιαφορώντας για το όποιο κόστος. Επειδή η νυν κυβέρνηση, χωρίς κανένα κόμπλεξ, υλοποιεί και επαυξάνει όλα όσα θεσμοθετήθηκαν και ψηφίστηκαν από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης και αυτής του ΣΥΡΙΖΑ). Έτσι μείωσε κατά 40.000 τους εισακτέους φοιτητές στα ΑΕΙ, κι έστειλε τεράστια πελατεία στα ιδιωτικά ΙΕΚ.
Στη συνέχεια καταργεί κάθε τίτλο που έχουν οι καλλιτέχνες μετά από χρόνια σπουδών και τους εξομοιώνει με τους απόφοιτους λυκείου, κλείνοντας το μάτι σε διεθνή ιδιωτικά κολέγια που ετοιμάζονται να αλώσουν τον χώρο. Επιπλέον, αποσπά τα μουσεία από το Υπουργείο Πολιτισμού και μετατρέπει τα 5 μεγαλύτερα μουσεία σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, στα οποία ο υπουργός θα μπορεί να διορίζει άμεσα τις διοικήσεις τους – στην ουσία παραδίδοντάς τα στον κόσμο των χορηγών και «φιλάνθρωπων» εφοπλιστών, μαικήνων και λοιπών πλουσίων. Θα διοικούνται από έναν CEO διαπρεπή, και κριτήριο θα έχουν το πόσα εισιτήρια κόβουν, και τι έσοδα σημειώνουν από πωλήσεις, εστιατόρια, εκδηλώσεις. Πρόσφατα μάλιστα το Μουσείο της Ακρόπολης, που λειτουργεί υπό αυτό το καθεστώς, διαφήμιζε το «Τσικνοπέμπτη στο Μουσείο με θέα την Ακρόπολη» (δες το μενού στα σχόλια αυτού του φύλλου…).
Έπειτα, υπάρχουν και όσα γίνονται στο χώρο της εκπαίδευσης, που είναι σοβαρότερα (αλλά δεν πουλάνε όσο τα άλλα). Η «αξιολόγηση» γίνεται το κλειδί για μια αναδιάρθρωση με εκτεταμένη ταξινόμηση σχολείων, εκπαιδευτικών, μαθητών, με κριτήρια που μοιάζουν με αυτά του εστιατορίου του Μουσείου της Ακρόπολης – ή με τη λογική Μητσοτάκη, που είχε πει το 2019 πως «ο νέος Περιστεριώτης ίσως γίνει ψυκτικός». Και πώς να το κάνουμε, άλλο πράγμα είναι ένα σχολείο στο Ίλιον, και άλλο στην Εκάλη. Έτσι θα ξαναγυρίσει ο επιθεωρητής, θα αποκτήσει εξουσίες ο «μέντορας» απέναντι στα «δόκιμα μέλη» (τους εκπαιδευτικούς που θα έχουν «πρωτοπροσληφθεί» μετά από χρόνια εργασίας ως αναπληρωτές!).
Αυτά ο κ. Καμπουράκης τα καταπίνει πλέον αμάσητα, και βγάζει συμπέρασμα ότι το κόκκινο νήμα που συνδέει όλες τις κινητοποιήσεις στους χώρους αυτούς είναι τα «πιο συντηρητικά, αναχρονιστικά και ξεπερασμένα αιτήματα». Άλλωστε γνωρίζει πολύ καλά ότι η κυβέρνηση «εκτελεί συμβόλαια» προς όφελος μεγάλων συμφερόντων ακόμα και την ύστατη στιγμή. Λίγο πριν τις εκλογές, όποιες αντιδράσεις κι αν υπάρξουν. Τα συμβόλαια είναι συμβόλαια, και εκτελούνται πάραυτα…
Βέβαια η γραμμή διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης και ταχείας ιδιωτικοποίησης των φιλέτων του πολιτισμού, τα δώρα προς τους κολεγιάρχες, οι ύμνοι για τους χορηγούς και τις παρέες πλουσίων στα γκαλά που διοργανώνουν, η επίδειξη χλιδής με κάθε τρόπο, θέλουν να κάμψουν ό,τι δημοκρατικό, ό,τι λαϊκό και δημόσιο είχε κατακτηθεί με πολλούς αγώνες και με αίμα σε τούτη τη χώρα. Όμως αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στο χώρο της «βαριάς βιομηχανίας» σε εισαγωγικά. Συμβαίνουν ακόμα πιο κραυγαλέα στο χώρο της πραγματικής βαριάς βιομηχανίας της χώρας: μετά από δεκαετίες αποβιομηχάνισης, πωλήθηκε αντί 6 εκατομμυρίων ευρώ η ΛΑΡΚΟ (η μεγαλύτερη μονάδα νικελίου και κοβαλτίου στην Ευρώπη) σε συγγενή του κ. Γεραπετρίτη! Ναι, είχε πουληθεί και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ σε ιταλική εταιρεία με εξευτελιστικό ποσό επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για την «εκποίηση» που γίνεται υπέρ της παρέας των πλουσίων και αρπακτικών.
Εκποιείται η χώρα, και από αυτήν την εκποίηση φτωχαίνει ο τόπος και ο λαός. Η αντίσταση στην εκποίηση αυτή είναι δίκαιη και δικαιολογημένη. Η τσέπη και η χλιδή μιας μειοψηφίας, εγχώριας και διεθνούς, δεν είναι το μέτρο του πολιτισμού μας, όπως νομίζει κάθε κοντυλοφόρος που λιβανίζει αυτήν την εκποίηση!

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!