Η Τραγωδία των Τεμπών θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πολιτικός καταλύτης για όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία και τη χώρα (ακρίβεια, φτωχοποίηση, κακοδιοίκηση, διαφθορά, εξωτερική πολιτική και τόσα άλλα).
Όμως τα κόμματα της Αντιπολίτευσης επικεντρώνουν στην Τραγωδία, παραμελώντας αυτά τα μεγάλα προβλήματα. Ηθικόν μεν, ανεπαρκές δε. Εξ ου και η στασιμότητα.
Η μόνη, ή έστω η κυρίως, πολιτική συζήτηση που εγείρεται με αφορμή την Τραγωδία των Τεμπών περιορίζεται στην «κεφαλαιοποίηση», την «εργαλειοποίηση», την κατάσταση στη Δικαιοσύνη και άλλα σχετικά, όχι όμως στο πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συνετελέσθη η Τραγωδία των Τεμπών και συντελείται συνεχώς η τραγωδία της χώρας. Τουλάχιστον, όχι επαρκώς.
……………………..
Μοιάζει σαν η Αντιπολίτευση, με ελάχιστες εξαιρέσεις, να έχει παγιδεύσει εαυτήν γύρω από το «μέρος» χωρίς να οδηγείται στον όλον. Μοιάζει έτσι σαν η Τραγωδία, αντί να λειτουργεί ως καταλύτης πολιτικών εξελίξεων, να λειτουργεί ως αυτοσκοπός πολιτικής παρουσίας.
Εξ ου και η διαρκής πολιτική αμηχανία στη ρητορική γύρω απ’ αυτήν την υπόθεση. Νομίζω (μπορεί να κάνω και λάθος) ότι η έκβαση (αν υπάρξει) αυτής της υπόθεσης θα εξαερωθεί μέσα από τις διαδικασίας (προβλεφθείσες και προβλεπόμενες) που οδήγησαν στην εξαέρωση κι άλλες υποθέσεις όπως η Novartis, το Μάτι, οι Υποκλοπές κ.λπ.
Κι έτσι δημιουργείται το εξής οξύμωρο: η κυρία Καρυστιανού και όλοι οι χαροκαμένοι γονείς να στoιχίζουν πίσω τους τις ενδιαφερόμενες πολιτικές δυνάμεις, αντί αυτές οι δυνάμεις να προασπίζονται την κυρία Καρυστιανού και το δίκιο της προς το συνολικό όφελος της χώρας. Διότι το επίδικο δεν είναι μόνο ο εξιλασμός των θυμάτων και η δικαίωση των γονέων, αλλά η αποτελεσματικότερη μάχη κατά της κακοδαιμονίας της χώρας.
Αλλά πώς οι πολιτικές δυνάμεις (πλην Λακεδαιμονίων) να αντιμετωπίσουν αυτήν την κακοδαιμονία εφ’ όσον είναι ένοχες και συνένοχες για αυτήν;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέτμησε και ιδιωτικοποίησε τους σιδηροδρόμους; Μαζί, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ συν ΠΑΣΟΚ, δεν έτρωγαν τα λεφτά της δυσώνυμης σύμβασης 717; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μετέτρεψε κακουργήματα (παράβαση καθήκοντος) σε πλημμελήματα; Από κοινού, κι ο καθένας στη βάρδιά του, δεν διορίζουν την ηγεσία της Δικαιοσύνης; Από κοινού, ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, δεν καταφεύγουν στις Ανεξάρτητες Αρχές για να συσκοτίζουν και να διαχέουν ευθύνες; Από κοινού δεν χρηματοδοτούν και δεν χρησιμοποιούν ΜΚΟ ακόμα και εναντίον των εθνικών συμφερόντων (κλίμα Σόρος κι όχι μόνον); Από
κοινού, οι μεν καθιέρωσαν και οι δε δεν κατήργησαν, τον κατάπτυστο Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών; Μαζί δεν παίζουν όλοι αυτοί στη φάρσα των προανακριτικών και εξεταστικών επιτροπών;
***
Ποια Δημοκρατία να υπερασπισθούν και να προάγουν εκείνοι οι οποίοι δοθείσης ευκαιρίας ξεσκίζουν το Σύνταγμα;
Ποια συμφέροντα του λαού και της πατρίδας μπορούν να υπερασπισθούν οι Υποτελείς στα κελεύσματα των Επικυριάρχων για κάθε θέμα και διαρκώς;
Είναι «λαϊκιστής» ο Μήτσος και όχι ο Μητσοτάκης που έκανε καριέρα κατηγορώντας για «λαϊκισμό» τον Μήτσο; Που του κόβει ο Μητσοτάκης τον μισθό, που του παίρνει ο Μητσοτάκης το σπίτι, που του κάνει ο Μητσοτάκης την ασφάλεια και την ασφάλιση θρύψαλα, ο Μήτσος είναι λοιπόν ο «λαϊκιστής» και δεν είναι ο Μητσοτάκης ο δημαγωγός, ο λαϊκιστής του κερατά και ο ολετήρας της πατρίδας;
***
Είναι λοιπόν έτσι «λογικό» η Τραγωδία των Τεμπών να γίνεται μια φάρσα αυτοαναφορικότητας των (ένοχων) πολιτικών δυνάμεων και μια αυτεπίστροφη τραγωδία για τον λαό. Έως την επόμενη καταστροφή. Για τους ίδιους λόγους. Και με την ίδια πολιτική αντιμετώπιση. Οι μεν να συγκαλύπτουν και οι δε να είναι ατελέσφοροι.
***
Μοιάζει σαν η Ελλάδα να ζει τη «μέρα της μαρμότας», όπου όλα επαναλαμβάνονται απ’ την αρχή κάθε μέρα που ξημερώνει. Δημιουργώντας έτσι μια θανάσιμη εντροπία.
Κι είναι έτσι οι προσπάθειές μας «συφοριασμένες σαν των Τρώων», διότι δεν είναι καθόλου προσπάθειες…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
20●II●2025
