Είναι εντυπωσιακό το πώς με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη ήρθε στην επιφάνεια με τρόπο άμεσο και ανθρώπινο η πραγματικότητα του ειδικού ρόλου και των ισχυρών δεσμών που υπάρχουν εντός της ελληνικής οικογένειας. Τα συγκλονιστικά πανό των νέων με περιεχόμενο συνομιλιών τηλεφωνικών («πάρε με όταν φθάσεις – Οκ, μαμά» ή «μαμά, μπαμπά ξυπνήστε, μας σκοτώνουν» κ.ά.) αναδεικνύουν δεσμούς ισχυρούς εντός της οικογένειας και μας φανερώνουν ένα ιδιαίτερο στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας.
Η οικογενειακή αλληλεγγύη –παρά τη γενικότερη κρίση– είναι ένας από τους λόγους που επιβίωσε η κοινωνία από το 2010 και μετά και, παρά όλες τις αποδομητικές θεωρίες, οι δεσμοί παραμένουν ισχυροί. Η οικογένεια είναι σε μεγάλο βαθμό ένα κύτταρο όπου τα μέλη της νοιώθουν λιγότερη ανασφάλεια –παρά τα προβλήματα και τις οξύνσεις που διαπερνούν και την οικογένεια–, σε πολλές περιπτώσεις η συναισθηματική κάλυψη και η έγνοια των γονέων για τα παιδιά είναι διαρκής (ακόμα και με λάθος τρόπο κάποιες φορές) και τα παιδιά παρόλη την «επανάσταση» και την αντίδρασή τους προς τους γονείς, τρέφουν μια αγάπη και ένα ενδιαφέρον. Πάντως η κρίση και τα μνημονιακά χρόνια –τώρα και η τραγωδία– τους έφερε πιο κοντά, γονείς και παιδιά.
Το ενδιαφέρον και οι διάλογοι που γίνονται τηλεφωνικά ή με μηνύματα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά έχει διαστάσεις που φανερώνουν αυτές τις σχέσεις. Μηνύματα όπως αυτά των πανό που προαναφέραμε, είναι συχνότατα, όπως και άλλα («μην αργήσεις», «ντύσου καλά, κάνει κρύο», «μην ανησυχείς, μαμά», «όταν φθάσεις, πάρε με», «θα σε ξυπνήσω το πρωί», «να φας καλά» κ.λπ.) είναι άπειρα και διαπερνούν όλες τις οικογένειες.
Το να εκφραστούν με τέτοια πανό οι νέοι ακριβώς μετά την τραγωδία (που είναι ένα συστημικό έγκλημα) δείχνει μια συναισθηματική επένδυση που έχει ο οικογενειακός δεσμός. Επίσης μετά από πολλές δεκαετίες είδαμε ξανά οι ενήλικες στις συγκεντρώσεις της 8ης Μαρτίου σε όλη την Ελλάδα να χειροκροτούν όλα τα νεολαιίστικα μπλοκ, να επικροτούν και να νοιώθουν υποχρέωση να είναι δίπλα και να ενώσουν τη φωνή τους με τη νέα γενιά και όσα πέρασε ή περνά.
Μ.Α.
