Η θεωρούμενη έγκυρη Εγκυκλοπαίδεια Britannica στα εκτενή της κείμενα που αναφέρονται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο κεφάλαιο για τις απώλειες που είχε η κάθε χώρα σε ανθρώπινο δυναμικό, αφήνει κενό στον πίνακα για τους νεκρούς της Κίνας. Γι’ αυτό δεν δίνει ακριβή αριθμό του συνόλου των νεκρών του πολέμου γράφοντας ότι οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 35 και 60 εκατομμυρίων! Αλλά ούτε ο αριθμός των 18 εκατομμυρίων για τους νεκρούς της Σοβιετικής Ένωσης δεν ισχύει καθώς οι σημαντικότεροι ερευνητικοί φορείς έχουν καταλήξει στα 26-27 εκατομμύρια πεσόντες.
Αν όμως αθροίσει κανείς τους αριθμούς που είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, οι νεκροί ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια, αφού μόνο οι νεκροί της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας αθροιστικά υπερβαίνουν τον συγκλονιστικό αριθμό των 45 εκατομμυρίων!
Μέχρι σήμερα, οι Κινέζοι κρατούσαν χαμηλούς τόνους σ’ αυτά τα ζητήματα. Δεν τα πρόβαλαν κατά προτεραιότητα. Η πολιτική που εφάρμοσαν με συνέπεια επί δεκαετίες αποσκοπούσε στο να καλλιεργήσουν ειρηνικές σχέσεις με όλους τους λαούς της γης, ακόμα και με τους λαούς που τους έβλαψαν πολύ. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια προσπάθειας, μεγάλη αυτοσυγκράτηση και πολύμορφη ζύμωση και εξειδίκευση των ιδεών και των μέσων για να διαμορφωθεί και να αποκτήσει «σώμα» η πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας που ακολουθούν και προτείνουν με μεγάλη έμφαση σε παγκόσμια κλίμακα στον αντίποδα της φιλοπόλεμης πολιτικής της Δύσης.
Κρίνοντας από τις εν γένει επιλογές τους μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος που για μεγάλο χρονικό διάστημα απέφευγαν να προτάξουν τα σημεία που ενδεχομένως θα υπονόμευαν τις σχέσεις που προσπαθούν να οικοδομήσουν με κράτη και λαούς που είτε η σχέση μαζί τους έχει μελανά στίγματα από το παρελθόν, είτε διαφέρουν τα πολιτικά τους συστήματα, είτε ανήκουν σε μη φιλικά μπλοκ κ.λπ.
Ευρωστρεβλώσεις
Στη δυτικοκεντρική θεώρηση και καταγραφή της ιστορίας, οι εχθροπραξίες στην Άπω Ανατολή και στον Ειρηνικό Ωκεανό έχουν τοποθετηθεί σε ένα κορσέ που περιορίζει τη σημασία τους και υπηρετεί τη Δύση. Γι’ αυτό ο Β΄ΠΠ είναι ταυτισμένος στη συνείδηση των ανθρώπων με τους Γερμανούς ως κακούς και τους Αγγλοαμερικάνους ως καλούς κυρίως στα ευρωπαϊκά εδάφη. Και είναι εντελώς άγνωστο το μέγεθος και η έκταση του πολέμου στην Ανατολή και ιδίως όσα διέπραξαν οι Ιάπωνες σε βάρος των λαών της περιοχής. Και μ’ αυτό συνδέεται και η ευρωκεντρική θέση για τη χρονική στιγμή έναρξης και λήξης του πολέμου που δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη το άλλο σκέλος του στη μακρινή Ασία και τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι ο πόλεμος δεν άρχισε στο χρόνο που βολεύει το δυτικό αφήγημα. Η Ιαπωνία είχε συνταχθεί με τους Γερμανούς από τις 25 Νοεμβρίου 1936 με τη συμφωνία που υπέγραψαν για τη δημιουργία κοινού μετώπου εναντίον της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς (Anti-Comintern Pact), δηλαδή της ΕΣΣΔ, στο οποίο γρήγορα εντάχθηκαν η Ιταλία, η Ισπανία και η Ουγγαρία και ακολούθησαν η Βουλγαρία, η Κροατία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Γιουγκοσλαβία και ανυπόγραφα η Φινλανδία. Την ίδια χρονιά, το ’36, οι μεν Γερμανοί κατέλαβαν τη Ρηνανία και το 1938 τη Σουδητία και την Αυστρία, ενώ οι Ιταλοί, ο τρίτος σημαντικός πόλος του φασιστικού άξονα, είχαν εισβάλει πολύ βίαια στην Αιθιοπία το 1935. Η δε Ιαπωνία είχε προηγηθεί καταλαμβάνοντας τη βόρειοανατολική Κίνα ήδη από το 1931 και το 1937 εξαπέλυσε τον ολοκληρωτικό της πόλεμο κατά της Κίνας που κράτησε ως το 1945.
Παρ’ όλ’ αυτά, οι Δυτικοί έχουν επιβάλλει την άποψη ότι ο πόλεμος ξεκίνησε το 1939 με ευθύνη όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και της Σοβιετικής Ένωσης που με το σύμφωνο Μόλοτοφ-Ρίμπεντροπ είχε προσπαθήσει αφενός να διασπάσει τη συμμαχία Γερμανίας-Ιαπωνίας και αφετέρου να καθυστερήσει την επίθεση των δυνάμεων του άξονα εναντίον της ΕΣΣΔ που ήταν φανερό ότι προετοιμαζόταν εντατικά.
Ιστορικές αλχημείες
Αλλά οι αλχημείες των Δυτικών δεν εξαντλήθηκαν στις προπολεμικές και πολεμικές στρεβλώσεις. Συνεχίστηκαν και εντάθηκαν μεταπολεμικά για προφανείς λόγους. Η Ιαπωνία κατεστραμμένη και νικημένη από τους Σοβιετικούς, τους Κινέζους και τους Αμερικάνους, μετά τις δύο ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι καταλήφθηκε από τα αμερικανικά στρατεύματα υπό τον στρατηγό Μακ Άρθουρ και έγινε υποχείριο των ΗΠΑ. Ξεκινώντας τον Ψυχρό Πόλεμο, οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να ανασυγκροτήσουν τη χώρα διατηρώντας σχεδόν ακέραιο τον κρατικό μηχανισμό της Ιαπωνίας προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σαν αντίβαρο κατά της Σοβιετικής Ένωσης και, από το 1949, της Κίνας.
Έτσι, ο Χίτλερ της Ιαπωνίας, ο αυτοκράτορας Χιροχίτο, δεν υπέστη καμία συνέπεια για τα τρομακτικά εγκλήματα που διέπραξε υπό την ηγεσία του ο ιαπωνικός στρατός. Κι αυτό το ξέπλυμα υποστηρίχτηκε στις ΗΠΑ από το βαθύ κράτος, τα πολιτικά κόμματα, το στρατό, τα ΜΜΕ, το Χόλιγουντ, τα πανεπιστήμια, τους εκδοτικούς οίκους, την εκκλησία, από όλους υποχρεωτικά. Κι αυτή τη γραμμή ακολούθησε και η Ευρώπη. Έτσι, ούτε τα εγκλήματα των Ιαπώνων, που ξεπερνούν σε ποσότητα και ποιότητα ακόμα κι αυτά των Γερμανών, έγιναν γνωστά στην ανθρωπότητα, ούτε οι εγκληματίες λογοδότησαν, πέρα από μερικούς στρατιωτικούς που καταδικάστηκαν για να κρατηθούν τα προσχήματα, ούτε οι αγώνες και οι πελώριες θυσίες των Κινέζων και των άλλων λαών αναγνωρίστηκαν.
Γι’ αυτό και το ανατολικό μέρος του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου υποβαθμίστηκε και θάφτηκε στα δευτερεύοντα της ιστορίας. Γι’ αυτό, οι πολίτες στη Δύση το μόνο που ξέρουν για τον πόλεμο στην Ανατολή που κράτησε 14 χρόνια αντί για πέντε στην Ευρώπη και λιγότερα για τις ΗΠΑ, είναι, πρώτον, η επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ που δικαιολογεί την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο, δεύτερον, οι νίκες των ΗΠΑ στις μάχες στον Ειρηνικό και στη νοτιοανατολική Ασία χάρη στο σινεμά και, τρίτον, η ρίψη των ατομικών βομβών που χρησίμευσαν για να αποδοθεί η νίκη κατά της Ιαπωνίας αποκλειστικά στους Αμερικάνους.
Ελάχιστοι γνωρίζουν τους αγώνες των Σοβιετικών κατά των Ιαπώνων στην Άπω Ανατολή και ακόμα λιγότεροι τους αγώνες των Κινέζων με τα τρομακτικά δεινά που υπέστησαν στην άμυνά τους εναντίον των Ιαπώνων εισβολέων και την πελώρια συμβολή τους στην αναχαίτιση και κατανίκηση του παγκόσμιου φασισμού που απείλησε θανάσιμα την ανθρωπότητα με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες επικεφαλής.
Η Κίνα είχε στο έδαφός της περίπου δύο εκατομμύρια Ιάπωνες στρατιώτες, που αντιστοιχούν περίπου στο 40% της συνολικής δύναμης που διέθεσε η Ιαπωνία σε όλα τα μέτωπα που ενεπλάκη στην Ασία και τον Ειρηνικό. Με βαριές απώλειες στην Κίνα, που ανέρχονται σε ενάμισι εκατομμύριο Ιάπωνες, δηλαδή το 70% του συνόλου των Ιαπώνων που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν και αιχμαλωτίστηκαν, η «χώρα του ανατέλλοντος ηλίου» αποδυναμώθηκε πάρα πολύ με συνέπεια να ηττηθεί σε όλα τα μέτωπα.
Θετική πορεία
Βέβαια, το τίμημα των Κινέζων ήταν πολύ μεγαλύτερο, ασύλληπτο σε μέγεθος καθώς οι απώλειες σε νεκρούς, ανάπηρους και τραυματίες στα 14 χρόνια αγώνα κατά των Ιαπώνων έφτασαν τα 35 εκατομμύρια ανθρώπους, στρατιώτες και άμαχους! Όμως, ευτυχώς, ο κινέζικος λαός με το Κομμουνιστικό Κόμμα εμπνευστή και οργανωτή σφυρηλατήθηκε μέσα απ’ αυτόν τον γιγάντιο αγώνα κι έτσι κατάφερε στο τέλος της δεκαετίας να απελευθερώσει την Κίνα από όλους τους δυνάστες της, ξένους και ντόπιους, και να ξεκινήσει μια νέα Μεγάλη Πορεία που οδήγησε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας στο εκπληκτικό επίπεδο που βρίσκεται σήμερα και, επί πλέον, πρωτοστατεί στις συγκλονιστικές αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη παγκόσμια προς τη θετική κατεύθυνση για την ειρήνη και την ανεξαρτησία των λαών.
Στο πλαίσιο των 80 χρόνων από την αντιφασιστική νίκη, οι Κινέζοι πρόβαλαν πολλά ντοκιμαντέρ με σπουδαίο υλικό από τα χρόνια που οι Ιάπωνες εισέβαλαν στην Κίνα σκοτώνοντας και καταστρέφοντας, αλλά και από τις δράσεις των κομμουνιστών που οργάνωναν την άμυνα του λαού και συγκρούονταν αδιάκοπα με τις δυνάμεις των επιδρομέων. Σε ολόκληρη την Κίνα υπάρχουν περίτεχνα μνημεία αντάξια του σκοπού τους, μουσεία και επισκέψιμοι τόποι όπου διαδραματίστηκαν σπουδαία γεγονότα στη διάρκεια του πολύχρονου αγώνα, όπως οι επιτελικοί χώροι του προέδρου Μάο και άλλων στελεχών του κόμματος σε ορεινούς κρυψώνες, σε δωμάτια με ένα κρεβάτι και ένα τραπέζι σκαμμένα μέσα στο βράχο απ’ όπου σχεδίαζαν και συντόνιζαν τη δράση όχι μόνο σε στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και στα επίπεδα της διατροφής και της επιμόρφωσης του λαού στις απελευθερωμένες από τους ξένους αποικιοκράτες και τους εντόπιους εθνικιστές περιοχές.
Σε αντίθεση με τις ψευδείς και αποπροσανατολιστικές πληροφορίες που διαδίδονται συστηματικά από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της Δύσης με στόχο να μειώσουν την αξία των αντιπάλων τους, την αλήθεια των ιδεών τους και την ποιότητα των επιτευγμάτων τους διαστρέφοντας την πραγματικότητα, στην Κίνα, ο σημαντικός ρόλος του Μάο δεσπόζει σε όλες τις συζητήσεις, τις αναφορές, τις εκπομπές, τις εκθέσεις και τις ταινίες. Αυτή η επισήμανση έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς τα ζιζάνια της διαβολής και της σύγχυσης δεν αφήνουν ανεπηρέαστους στη Δύση ούτε τους προοδευτικούς ανθρώπους των οποίων -ειδικά τα τελευταία χρόνια- τα πιστεύω, τα κριτήρια και οι βεβαιότητες έχουν κλονιστεί από αλλεπάλληλες απογοητεύσεις και διαψεύσεις που οφείλονται εν πολλοίς στην καθίζηση της Αριστεράς.
Μονάδες φρίκης
Οι Ιάπωνες αποδείχτηκε ότι ήταν από τους πιο σκληρούς και απάνθρωπους κατακτητές του εικοστού αιώνα. Συναγωνίστηκαν επάξια τους άλλους αποικιοκράτες σε αγριότητα και σε πολλά τους ξεπέρασαν. Πρόσθεσαν, μάλιστα, καινοτομώντας, μερικές από τις πιο απεχθείς δραστηριότητες στο μητρώο της βαρβαρότητας. Μία απ’ αυτές αφορούσε τη Μονάδα 731 που έστησε στις κατεχόμενες χώρες εργαστήρια βιολογικών και βιοχημικών πειραμάτων που γίνονταν με εγχύσεις μικροβίων, έκθεση σε δυσμενείς συνθήκες και χειρουργικές επεμβάσεις σε ζωντανούς ανθρώπους με σκοπό όχι μόνο την απόκτηση γνώσεων για τις αντιδράσεις του ανθρώπινου οργανισμού και τα όρια αντοχής του, αλλά και για τη δημιουργία και χρήση βακτηριολογικών όπλων μαζικής καταστροφής. Γι’ αυτό μερικά εργαστήρια ήταν πολύ μεγάλα, όπως στο Χαρμπίν που αποτελείτο από 150 κτήρια και δεχόταν αδιάκοπα «πειραματόζωα» που έφταναν με σφραγισμένα τρένα!
Με επικεφαλής τον αρχίατρο του Αυτοκρατορικού Στρατού δρ. Shiro Ishii που είχε αφομοιώσει και τις εργασίες του Γερμανού Fritz Haber για την παρασκευή και χρήση δηλητηριωδών αερίων, δημιουργήθηκαν παραρτήματα από την Κίνα ως τη Σιγκαπούρη.
Είχαν και οι Γερμανοί «εργαστήρια» σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά οι Ιάπωνες τα επεξέτειναν σε διάφορες χώρες και άρχισαν νωρίτερα τα πειράματά τους σε ζωντανούς ανθρώπους, από την αρχή της δεκαετίας του 1930 στη Μαντζουρία όπου εγκατέστησαν και το καθεστώς Μαντσουκούο, καθώς πάντα οι κατακτητές βρίσκουν ντόπιους λακέδες και δοσίλογους για τις βρώμικες δουλειές.
Τα «πειράματα» των Ιαπώνων είχαν πολύ μεγαλύτερη ποικιλία απ’ αυτά που δοκίμαζε ο Josef Mengele στο Άουσβιτς. Μόλυναν τα σώματα με βακτήρια για να διαπιστώσουν πώς επενεργούν στα διάφορα όργανα, ακόμα και σε εγκύους για να μελετήσουν τις επιπτώσεις στα έμβρυα. Υπέβαλαν τα «πειραματόζωα» σε πείνα, δίψα, ψύχος, υψηλές θερμοκρασίες, ακρωτηριασμούς οργάνων χωρίς αναισθητικό, επιμόλυνση ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων βρεφών και παιδιών, με μεταδοτικές ασθένειες όπως βλεννόρροια, σύφιλη, πανώλη, άνθρακα, τύφο κ.λπ. Επίσης έβαζαν ανθρώπους σε πρέσες και σε θαλάμους χωρίς οξυγόνο, τους εκθέτανε σε υψηλή ραδιενέργεια, τους έκαναν μεταγγίσεις αίματος από ζώα, τους έδεναν σε πασσάλους και προκαλούσαν εκρήξεις για να μετρήσουν τα τραύματα που προκαλούνται ανάλογα με την απόσταση, τους έκαιγαν με φλογοβόλα και τους ράντιζαν με χημικές ουσίες και αέρια για να εξακριβώσουν τη δραστικότητα των ουσιών και άλλα εξίσου φρικιαστικά.
Η Μονάδα 731, μαζί με άλλες μονάδες που δημιουργήθηκαν όπου εξαπλωνόταν η ιαπωνική κυριαρχία, ιδίως το 1940-41 που ολόκληρος ο φασιστικός άξονας είχε εξαπολύσει πλήρως την επίθεσή του σε όλα τα μέτωπα, μόλυναν από γης και αέρος πόλεις και χωριά της Κίνας για να διαδώσουν τη βουβωνική πανώλη στον πληθυσμό. Λίμνες, ποτάμια, αρδευτικά κανάλια, πηγάδια και δεξαμενές νερού μολύνθηκαν με θανατηφόρες ασθένειες, όπως η ευλογιά και η χολέρα, για να αποδεκατιστεί ο πληθυσμός. Και στα πεινασμένα Κινεζάκια, οι γιαπωνέζοι στρατιώτες μοίραζαν σοκολάτες μολυσμένες με θανατηφόρα μικρόβια.
Όλα αυτά εξηγούν και τον τεράστιο αριθμό των απωλειών που είχε ο κινέζικος λαός στα 14 χρόνια που υπέστη την ιαπωνική θηριωδία.
Κι όμως, οι περισσότεροι εμπνευστές της Μονάδας 731 επανεντάχθηκαν μεταπολεμικά και προσλήφθηκαν σε πανεπιστήμια και φαρμακευτικές εταιρίες και ο δρ. Shiro Ishii πέθανε το 1959 σαν ευυπόληπτος πολίτης στο Τόκιο. Οι Αμερικάνοι, πρακτικοί άνθρωποι, είχαν ανταλλάξει τις ζωές των εγκληματιών με τα φυλαγμένα αρχεία των «πειραμάτων» που θα μπορούσαν να τους φανούν χρήσιμα καθώς είχαν σκοπό να υποτάξουν κι άλλους λαούς προκειμένου γίνουν παγκόσμιοι ηγεμόνες.
Η αλήθεια
Στην Κίνα, οι Ιάπωνες έκαναν τη μεγαλύτερη «επένδυση» στρατιωτικού δυναμικού αφενός γιατί η Κίνα ήταν εγγύτερα στην Ιαπωνία από τις άλλες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας και στρατιωτικά ήταν πιο αδύνατη από τη Σοβιετική Ένωση με δεδομένο ότι από το 1840 είχε εξαντληθεί από τη δράση των αποικιοκρατικών δυνάμεων, Άγγλων, Γάλλων, Πορτογάλων κ.ά. και αφετέρου γιατί η κατάκτησή της ήταν αναγκαίος όρος για την κατάκτηση της ευρύτερης ανατολικής Ασίας. Να σημειωθεί δε ότι η Κίνα, η οποία μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα ήταν το ισχυρότερο κράτος της Ανατολής, δεν είχε ποτέ εισβάλει στην Ιαπωνία.
Η επιδρομή της Ιαπωνίας αρχικά το 1931 στη βορειοανατολική Κίνα, στη Μαντζουρία, είχε γίνει χωρίς καμία πρόκληση, με ψυχρό υπολογισμό, όπως και η διεύρυνση της επίθεσης το 1937 και η κατάληψη της Σαγκάης, του Πεκίνου και της Ναντσίν με φοβερούς βομβαρδισμούς και σφαγές. Μάλιστα, η σφαγή στη Ναντσίν, που τότε ήταν η πρωτεύουσα της Κίνας, έχει καταγραφεί ως μία από τις πιο άγριες και επονείδιστες της ιστορίας.
Για τους λόγους που προανέφερα και με δεδομένο ότι το έργο του ΚΚΚ και του νέου κινέζικου κράτους ήταν υπεράνθρωπων διαστάσεων, με πληθυσμό άνω των 500 εκατομμυρίων ανθρώπων, φτωχών, αναλφάβητων στην πλειονότητά τους και ταλαιπωρημένων από τις πολυετείς κακουχίες των πολέμων και της ξένης εξάρτησης, η κομμουνιστική ηγεσία επέλεξε να επικεντρώσει όλες τις δυνάμεις του τόπου στη συγκρότηση και ανόρθωση του κινέζικου έθνους και πολιτισμού αναβάλλοντας για αργότερα, υπό καλύτερες συνθήκες, την κοινοποίηση και αποκατάσταση των αδικιών που είχαν υποστεί οι Κινέζοι και οι εθνικές μειονότητες από τους αποικιοκράτες.
Όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά που συνέβησαν στην Κίνα και την ανατολική Ασία είναι άγνωστα στη Δύση, γιατί αυτή ήταν και παραμένει η επιλογή της. Το δικό της αφήγημα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι γεμάτο παραλείψεις, ανακρίβειες, ανισορροπίες και σκοπιμότητες που υπηρέτησαν την ηγεμονική της πολιτική σε όλο τον κόσμο. Αλλά από δω και πέρα η αλήθεια απελευθερώνεται από τον κορσέ με τον οποίο την στρίμωξαν επί 80 χρόνια και βγαίνει δυνατά και πανηγυρικά. Ακόμα κι αν δεν λογοδοτήσουν οι Ιάπωνες και όλοι οι εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας, οι λαοί θα συνεχίσουν να μαθαίνουν την αλήθεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Γιατί όλη η ιστορία της αποικιοκρατίας είναι παραποιημένη σε βαθμό που και οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι της Δύσης δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθός του. Κι αυτή η αλήθεια είναι ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία για την απελευθέρωση και αποκατάσταση των λαών από τα δεσμά και τα απομεινάρια της αποικιοκρατίας. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά είναι αναπότρεπτο.
Η αντιφασιστική παρέλαση της 3ης Σεπτεμβρίου στο Πεκίνο, που σηματοδοτεί και τη χρονολογία λήξης του Παγκόσμιου Πόλεμου στην Ασία, έστειλε το σαφέστερο μήνυμα του κινέζικου λαού: δεν ξεχνάμε, προωθούμε με γνώση και με συνείδηση την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών. Το τζίνι έχει βγει από τη φιάλη…
(Στο επόμενο περίπτερο: Η σφαγή στη Ναντσίν και οι «γυναίκες παρηγοριάς»)
