Τελικά στις 15 Μαρτίου δεν έγινε «πραξικόπημα», όπως φοβόταν ο Σέρβος πρόεδρος Βούτσιτς – ο οποίος δήλωσε ότι «η έγχρωμη επανάσταση απέτυχε». Γεγονός είναι πως εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβοι, προφανώς όχι πληρωμένοι, διαδήλωσαν στο Βελιγράδι για το έγκλημα στο Νόβι Σαντ*, σχηματίζοντας τη μεγαλύτερη λαϊκή κινητοποίηση των τελευταίων δεκαετιών. Η αστυνομία υπολόγισε ότι οι διαδηλωτές ήταν 107.000, ενώ ΜΚΟ που ασχολείται με καταμετρήσεις τέτοιου είδους μαζικών κινητοποιήσεων εκτίμησε ότι συμμετείχαν 325.000 άνθρωποι. Οι εκπρόσωποι των διαδηλωτών κατήγγειλαν την κυβέρνηση για αυταρχική συμπεριφορά, και κυρίως για τη χρήση ενός «ηχητικού κανονιού» ως υβριδικού κατασταλτικού.
Όπως γράφουν τα ΜΜΕ, τη στιγμή που τηρούνταν ενός λεπτού σιγή, ένας διαπεραστικός ήχος προκάλεσε στο πλήθος πανικό και άλλα –παθολογικά– συμπτώματα. Οι αρχές του Βελιγραδίου διέψευσαν ότι χρησιμοποιήθηκε τέτοιο «κανόνι», ενώ γι’ αυτό ανησύχησε σφόδρα η Ε.Ε. (που φυσικά δεν βλέπει ποτέ τα όργια καταστολής εναντίον διαδηλωτών στα κράτη μέλη της…). Οι Βρυξέλλες, με το γνωστό θράσος τους, δήλωσαν: «Έχουμε δει αναφορές και ισχυρισμούς για χρήση τέτοιου εξοπλισμού. Αναμένουμε ταχεία, διαφανή και αξιόπιστη έρευνα για αυτούς τους ισχυρισμούς και υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ε.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι αρχές θα πρέπει να προστατεύουν όλους τους συμμετέχοντες σε διαδηλώσεις». Ουδέν σχόλιον…
Αν αυτή η διαδήλωση στο Βελιγράδι ήταν η κορύφωση της διαμαρτυρίας (αλλά και της «ευρωπαϊκής» απόπειρας εκμετάλλευσής της), και το τι αυτή κατάφερε στο πολιτικό πεδίο, είναι κάτι που θα φανεί άμεσα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Το ζήτημα της χρήσης ηχητικού κανονιού πιθανόν να πρωταγωνιστήσει στην εφεξής αντιπαράθεση. Οπωσδήποτε το μέλλον της Σερβίας ακόμα διακυβεύεται, καθώς οι δύο αντιμαχόμενες Δυτικές παρατάξεις (MAGA/ΗΠΑ και MEGA/Ε.Ε.) που συνδέονται με το μέλλον της, βρίσκονται σε σύγκρουση συμφερόντων – επενδύοντας και σε συγκρουόμενους παράγοντες για την πολιτική διαχείριση της «παρεκκλίνουσας» χώρας. Αυτό που δεν διαφαίνεται στη Σερβία είναι ένα κινηματικό στοιχείο το οποίο θα συνέθετε τα κοινωνικά και τα εθνικά προβλήματα με τρόπο τέτοιο που να μην επιτρέπει ξένη ανάμιξη…
Γ.Α.
* «Ετοιμάζουν “Μαϊντάν” και στη Σερβία;» (φύλλο 722).
