Στη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, το μοναρχικό καθεστώς του Μοχάμετ του 6ου τη γλίτωσε με ελαφρά γδαρσίματα: ακούγοντας τις συμβουλές των Γάλλων νεοαποικιοκρατών, που ήδη θρηνούσαν τον χαμό του αγαπημένου τους Τυνήσιου δικτάτορα, του Μπεν Άλι, κατόρθωσε να κατευνάσει τον ξεσηκωμό παραχωρώντας κάποιες δημοκρατικές ελευθερίες και αυξήσεις μισθών. Έτσι παρέμεινε ουσιαστικά άθικτο το καθεστώς που οι Μαροκινοί αποκαλούν «μαχζέν»: ένα σύμπλεγμα αυταρχισμού, διαφθοράς και καταλήστευσης του εθνικού πλούτου με επικεφαλής τη βασιλική οικογένεια. Ακολούθησαν βέβαια κι άλλα κύματα λαϊκών διαμαρτυριών*, που όλα αντιμετωπίστηκαν με καταστολή, αλλά και εξαγορά «αντιπολιτευόμενων».
Το μοναρχικό καθεστώς ένιωσε έτσι αρκετά ασφαλές ώστε σταδιακά να επιστρέψει στην παλιά καλή εποχή του σκέτου μαστίγιου, χωρίς καρότο για τα λαϊκά στρώματα. Επιπλέον, ενθαρρυμένο από τη στήριξη της Δύσης, έκανε τολμηρά βήματα και στη διεθνή αρένα: Πρώτον, διακήρυξε ανοιχτά ότι δεν πρόκειται ποτέ να παραχωρήσει ανεξαρτησία στη Δυτική Σαχάρα, παρά την αναγνώρισή της από τον ΟΗΕ ως κατεχόμενου εδάφους, με το Μέτωπο Πολισάριο ως μόνο και νόμιμο εκπρόσωπο του λαού των Σαχράουι**. Δεύτερον, εντάχθηκε στην ομάδα των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων που προχώρησαν και τυπικά σε «πλήρη εξομάλυνση σχέσεων» με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ.
Το ποτήρι ξεχείλισε
Πώς αντιμετώπισε το ημιδικτατορικό καθεστώς τις ολοένα και πολλαπλασιαζόμενες διαμαρτυρίες των τελευταίων μηνών για τη διάλυση του συστήματος υγείας (4 γιατροί ανά 10.000 άτομα!), την ακρίβεια, την αποσάθρωση της δημόσιας εκπαίδευσης (περιορισμός ελευθεριών και πορεία προς ιδιωτικοποιήσεις) και την ανεργία των νέων (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 37%, στην πραγματικότητα ακόμη μεγαλύτερη); Με το παραδοσιακό μείγμα καταστολής και περιφρόνησης. Στο μεταξύ όμως η υπόγεια αγανάκτηση φούσκωνε. Και το ποτήρι ξεχείλισε όταν ανακοινώθηκε ο νέος προϋπολογισμός, καθώς υγεία και παιδεία πλήρωσαν τη νύφη του… Μουντιάλ του 2030, που μέρος του θα διεξαχθεί στο Μαρόκο. Διότι η κυβέρνηση του βασιλιά Μοχάμετ ετοιμάζει ένα τρελό πάρτι «μεγάλων έργων», ανακοινώνοντας την κατασκευή τριών νέων σούπερ-σταδίων και την επέκταση πολλών υφιστάμενων.
Έτσι από το περασμένο Σαββατοκύριακο ξεκίνησαν μεγάλες διαδηλώσεις των νέων, των εκπαιδευτικών, των υγειονομικών και απλών λαϊκών ανθρώπων. «Δεν θέλουμε γήπεδα, θέλουμε νοσοκομεία», «Θέλουμε δουλειές»: με τέτοια συνθήματα να κυριαρχούν, δεκάδες χιλιάδες Μαροκινοί βγήκαν στους δρόμους του Ραμπάτ, του Μαρακές, του Αγαδίρ, της Καζαμπλάνκα και πολλών ακόμη πόλεων. Η απάντηση του καθεστώτος ήταν γκλομπ, χημικά και συλλήψεις (800 συλληφθέντες μέχρι χθες). Οι διαδηλώσεις δεν σταμάτησαν. Και, για ατυχία του καθεστώτος, συνέπεσαν με την πειρατική επιδρομή του κατοχικού Ισραήλ εναντίον του Στόλου Σουμούντ σε διεθνή ύδατα, που κατέληξε στην απαγωγή και των Μαροκινών συμμετεχόντων.
Η καθοριστική συνάντηση
Η συνάντηση του κοινωνικού ζητήματος με την πληγή της Παλαιστίνης (και μάλιστα σε μια χώρα όπου η συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία θεωρεί προδοσία την «εξομάλυνση» των σχέσεων με τους σιωνιστές) έδωσε πρόσθετα καύσιμα στον ξεσηκωμό. Οι διαδηλωτές άρχισαν να ανεμίζουν και παλαιστινιακές σημαίες και να αντιμετωπίζουν πιο αποφασιστικά τις δυνάμεις καταστολής. Τη νύχτα της Τετάρτης η αστυνομία σκότωσε 3 διαδηλωτές καθώς το πλήθος έριχνε πέτρες σε αστυνομικό τμήμα σε προάστιο του Αγαδίρ, κι αυτό έριξε περισσότερο λάδι στη φωτιά. Έτσι την Πέμπτη ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «λυπηρά συμβάντα» τις δολοφονίες διαδηλωτών και κάλεσε σε «διάλογο». Και πάλι, δεν υπήρξε κατευνασμός: τώρα οι διαδηλωτές, αν και ανομοιογενείς πολιτικά και κοινωνικά, ζητούν ομόφωνα την παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης.
Το κόμμα του Δημοκρατικού Εργατικού Δρόμου συμμετέχει ενεργητικά από την πρώτη στιγμή στον ξεσηκωμό εξηγώντας ότι, για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του κινήματος διαμαρτυρίας και να σταματήσει η συνενοχή με τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, πρέπει να επιδιωχθεί μια συνολική αλλαγή. «Η βάρβαρη καταστολή των διαδηλώσεων, οι μαζικές συλλήψεις, η απόπειρα εκφοβισμού του λαού και η στρατιωτικοποίηση των δημόσιων χώρων επιβεβαιώνουν τον καταπιεστικό και αυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτος μαχζέν» δήλωνε ήδη την περασμένη Κυριακή, σε μια ανακοίνωση υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ολόψυχη υποστήριξη στη νεολαία μας, αποφασιστική καταδίκη του αστυνομικού κράτους, όλοι στον κοινό αγώνα για μια ριζοσπαστική δημοκρατική αλλαγή!»
* Βλ. μεταξύ άλλων «Μαρόκο: Ο αγώνας συνεχίζεται» (φύλλο 261).
** «Σαχράουι: Ξεχασμένοι από όλους» (φύλλο 608).
«Καλούμε σε συνέχιση του αγώνα»
Σε προχθεσινή (2/10) εκτενέστερη ανακοίνωση ο Δημοκρατικός Εργατικός Δρόμος τονίζει, μεταξύ άλλων:
«Ενώ συνεχίζονται οι δίκαιες λαϊκές κινητοποιήσεις, το μαροκινό καθεστώς εξακολουθεί με απόλυτη θρασύτητα να υλοποιεί τη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων με τον σιωνισμό, παρά τη γενική λαϊκή συνειδητοποίηση που υποστηρίζει την Παλαιστινιακή υπόθεση και αντιτίθεται στη σιωνιστική κατοχή και εξομάλυνση. Εν τω μεταξύ, δημόσια κονδύλια σπαταλιούνται για την προετοιμασία του Παγκοσμίου Κυπέλλου με σκοπό να εξωραϊστεί η εικόνα του αυταρχικού καθεστώτος, επιπλέον της καταστολής των πολιτικών, ανθρωπιστικών και κοινωνικών οργανώσεων που αντιτίθενται σ’ αυτό. Γίνονται προσπάθειες να ψηφιστούν νόμοι που αντιβαίνουν στη βούληση του λαού και στα δικαιώματά του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, διαλύουν τα νοσοκομεία, υπονομεύουν τις συνταξιοδοτικές παροχές και γενικά ανατινάζουν τα ελάχιστα δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί μέχρι σήμερα.
Παίρνοντας υπόψη όλα αυτά, η διεθνής, περιφερειακή και εθνική κατάσταση απαιτεί τη συνέχιση του αγώνα για την αντιμετώπιση του ανερχόμενου ιμπεριαλιστικού φασισμού και της προκεχωρημένης βάσης του, της σιωνιστικής οντότητας και των δειλών αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων, όπως και για την υπεράσπιση των προσδοκιών του λαού και των αιτημάτων του για κοινωνική δικαιοσύνη και έλεγχο του εθνικού πλούτου. Εκ μέρους του Δημοκρατικού Εργατικού Δρόμου:
- Καταδικάζουμε τις εκστρατείες καταστολής, αιματοχυσίας και συλλήψεων που στοχεύουν εκατοντάδες διαδηλωτές και συνεχίζονται εναντίον του κινήματος των νέων, οι οποίοι εξεγείρονται ενάντια στις άδικες κοινωνικές συνθήκες και απαιτούν βασικά δικαιώματα στην υγεία, την εκπαίδευση και την εργασία, καθώς και την καταπολέμηση της διαφθοράς και την αναγνώριση ελευθεριών και αξιοπρέπειας. Υποστηρίζουμε τα αιτήματα των νέων επειδή είναι και αιτήματα ολόκληρου του λαού, και απαιτούμε την απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων, και όλων των πολιτικών κρατουμένων.
- Καταδικάζουμε την απόπειρα του αυταρχικού καθεστώτος να νοθεύσει τις επικείμενες εκλογές και να δημιουργήσει έναν στημένο εκλογικό-κομματικό χάρτη υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εσωτερικών, εκμεταλλευόμενο το πλαίσιο ενός αντιδημοκρατικού Συντάγματος το οποίο διαιωνίζει τη διαφθορά και τυραννία του κυβερνώντος καθεστώτος. Καλούμε τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και το αγωνιζόμενο συνδικαλιστικό και ανθρωπιστικό κίνημα να ξεκινήσουν ενιαίες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση των μετώπων αγώνα κατά της τυραννίας, της διαφθοράς και της ομαλοποίησης των σχέσεων με τον σιωνισμό.
- Εκφράζουμε την απόλυτη αλληλεγγύη μας στους εκατοντάδες κρατούμενους ακτιβιστές του Παγκόσμιου Στόλου Σουμούντ, περιλαμβανομένων των συντρόφων μας Αζίζ Γκάλι και Αγιούμπ Χαμπράουι, που υπέστησαν τρομοκρατική επίθεση από τον εγκληματικό σιωνιστικό στρατό στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση όλων των απαχθέντων ακτιβιστών και θεωρούμε τη σιωνιστική οντότητα και τις χώρες που την υποστηρίζουν πλήρως υπεύθυνες για τη ζωή, την υγεία και την αξιοπρέπειά τους.
- Ανανεώνουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας προς τον Παλαιστινιακό λαό και την ενωμένη εθνική του αντίσταση ενάντια στον πόλεμο γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης, καθώς και προς τα εθνικά του δικαιώματα στην επιστροφή των προσφύγων, στην αυτοδιάθεση και στην οικοδόμηση ενός δημοκρατικού εθνικού κράτους σε ολόκληρη την Παλαιστίνη με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Καλούμε όλες τις αγωνιζόμενες δυνάμεις να εντείνουν περαιτέρω τις μορφές υποστήριξης προς τον Παλαιστινιακό λαό και να κλιμακώσουν τον αγώνα για την ανατροπή της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη ναζιστική σιωνιστική οντότητα».
