Όταν ο Πούτιν απειλεί με προσφυγή σε πυρηνικά όπλα υπονοείται ότι η δουλειά κάπου έχει στραβώσει και ρίχνει στο τραπέζι τα βαριά χαρτιά για να σώσει την παρτίδα. Αλλά να μην εκπλαγεί κανείς αν μαθευτεί ότι η αστραπιαία ουκρανική επίθεση σχεδιάστηκε σε κατάλληλη χρονική στιγμή στα επιτελεία της Ουάσιγκτον για να κάνει μια ένεση θάρρους και αισιοδοξίας στους ανήσυχους Ευρωπαίους ενόψει σκληρού χειμώνα. Με το υπονοούμενο επιμύθιο: Παιδιά υπομονή, η νίκη έρχεται, στο μεταξύ βάλτε κανένα πουλόβερ και σκάστε.
Οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες, μάστορες στην προπαγάνδα, φιλοτεχνούν το προφίλ μιας καταρρέουσας Ρωσίας και ενός ετοιμόρροπου Πούτιν. Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μυστικές υπηρεσίες δεν κερδίζουν τους πολέμους. Χρειάζεται στρατός και λαός σε έξαρση. Οι Ρώσοι κάνουν γκάφες και οι Δυτικοί κατασκευάζουν σενάρια που μοιάζουν με πύργους στην άμμο. Ωστόσο στο πεδίο η ρωσική αεροπορία απουσιάζει λες και αφήνει ελεύθερο το πεδίο για τελική ανακατανομή εδαφών ώστε όλοι να σώσουν την τιμή τους εν μέσω κραυγών αδιαλλαξίας και σιωπηλών συμβιβασμών. Ο Ζελένσκι; Νεκρός ή ζωντανός, η τύχη ενός αχυράνθρωπου.
Οι συσχετισμοί Δύσης-Ανατολής στη ρίζα τους είναι απλοί: Η Δύση, πρωτίστως οι ΗΠΑ, μπορούν και δεν διστάζουν να επιβάλλουν κυρώσεις. Οι αντίπαλοι δεν μπορούν να ανταποδώσουν τα ίσα. Αλλιώς θα το έκαναν. Οι ΗΠΑ έβαλαν τους Ευρωπαίους να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία που τους κοστίζουν ο κούκος αηδόνι. Αυτά το καλοκαίρι. Αλλά το διαγώνισμα θα κριθεί τον χειμώνα. Οι Βρυξέλλες μπορούν άραγε να προσφέρουν τον κόσμο τους ως «κατεψυγμένο κρέας για τον φαιδρό Ζελένσκι»; Το χιόνι που τ’ αρνάκια παγώνει έρχεται. Θα τα ξαναπούμε. Τουρτουρίζοντας.
Θερμό επεισόδιο ή πόλεμος;
Στην Ελλάδα συμβαίνει το παράδοξο: Μέχρι χθες «εθνικιστές» και «ενδοτικοί» συνέπιπταν ότι οι Αμερικάνοι θα σταματούσαν τις εχθροπραξίες Ελλάδας-Τουρκίας αμέσως. Όποιος μιλούσε για πόλεμο του έβαζαν πιπέρι. Θερμό επεισόδιο, το πολύ, έλεγαν. Τώρα, με τα λίγα Ραφάλ και τις φρεγάτες στα σκαριά, όλοι, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, έχουν τον πόλεμο στο στόμα σαν να είναι το δεκατιανό τους. Δηλαδή οι Αμερικάνοι δεν θα επέμβουν; Άσε τους πανηγυρισμούς για τους εξοπλισμούς της Κύπρου λες και ο Αναστασιάδης θα συντρίψει τον Ερντογάν. Επειδή ο Μητσοτάκης μίλησε στο Κογκρέσο, μας πάνε κάπου λάου-λάου;
Οι Τούρκοι φοβούνται, υποτίθεται, ελληνική προβοκάτσια εναντίον τους, καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ. Τίποτα δεν αποκλείεται. Αλλά να έχουμε στο νου μας, καλού κακού, τον διάλογο όπου ο βλαξ δικτάτορας Ιωαννίδης έλεγε στον Ωνάση ότι οι Αμερικάνοι του υποσχέθηκαν πως αν καθαρίσει τον Μακάριο θα πάρουμε την Κύπρο. Και γιατί δεν τον καθαρίζουν οι ίδιοι; ρώτησε αθώα ο Ωνάσης;
Εμείς τώρα σε ποιον μοιάζουμε, στον βλάκα δικτάτορα ή στον «αθώο» Ωνάση;
Οι Βρυξέλλες μπορούν άραγε να προσφέρουν τον κόσμο τους ως «κατεψυγμένο κρέας για τον φαιδρό Ζελένσκι»; Το χιόνι που τ’ αρνάκια παγώνει έρχεται. Θα τα ξαναπούμε. Τουρτουρίζοντας
Η εικόνα της Τουρκίας σχηματίζεται από πολλά «ενσταντανέ», είναι ρέουσα και διόλου διαυγής. Ο Ερντογάν είναι παίκτης διεθνούς εμβέλειας, ικανότατος χειριστής ελιγμών για την επιβίωση μιας νεαρής ανερχόμενης δύναμης. Το «αρνητικό» της φωτογραφίας είναι ότι τίποτα δεν έχει κατακτηθεί, όλα είναι ρευστά, όλα μπορεί να χαθούν σε μια απότομη στροφή. Δεν είναι όπως ήταν για την Ελλάδα το 1922, όταν οι Άγγλοι την ίδια στιγμή που έστελναν τον Βενιζέλο στη Μ. Ασία, την ίδια εκείνη ώρα κανόνιζαν συνάντηση του Κεμάλ με Άγγλους αξιωματικούς να συνεννοηθούν για τη συντριβή μας.
Δηλαδή μας την είχαν στημένη εξαρχής. Ο Ερντογάν δεν είναι ούτε τόσο αφελής, ούτε τόσο τυφλός. Πλην, όμως, ο Ερντογάν εξαρτάται από τη Δύση αλλά και από τη Ρωσία. Ιδού: Στις 21 Ιουλίου 2022 ο Σύρος ΥΠΕΞ Φαϊσάλ Μεκντάντ δήλωσε ότι Ρωσία-Ιράν, στη συνάντησή τους με την Τουρκία την προηγούμενη μέρα, ματαίωσαν την πρόθεση του Ερντογάν να επιτεθεί στη Συρία. Η δήλωση έγινε ενώπιον του Ιρανού ΥΠΕΞ, για επιβεβαίωση. Η Τουρκία είναι χώρα με διπλή εξάρτηση, δύο αφεντικά.
Τουρκία: Ο αμφίβολος σύμμαχος
Η Τουρκία, με ή χωρίς Ερντογάν, δεν έχει κανένα συμφέρον να συνταχθεί με τους αντίπαλους της Δύσης. Ρωσία-Κίνα-Ιράν έχουν διαφορές αλλά και πιο ισχυρά κοινά συμφέροντα. Η Τουρκία είναι μπελάς και ως απαιτητικός σύμμαχος και ως ογκώδης αντίπαλος.
Η Τουρκία είναι στην άκρη του ασιατικού όγκου, με συμπάθειες αλλά και ισχυρές αντιπαλότητες. Στηρίχθηκε στους Δυτικούς για να συγκροτηθεί ως κράτος. Όσο κρατάει η σημερινή αναταραχή η Μόσχα θα κάνει υπομονή. Αλλά οι Ρώσοι δεν μπορεί να αποδεχθούν τον ύψιστο κίνδυνο περικύκλωσης από τουρκικό τόξο και άλλους συγγενικούς ασιατικούς πληθυσμούς. Αν η Τουρκία το αποπειραθεί θα την ξεσκίσουν.
Από την άλλη πλευρά, η εξαγγελία της «γαλάζιας πατρίδας» φέρνει την Τουρκία εξ αντικειμένου αντιμέτωπη με τις ΗΠΑ-Βρετανία, τους Αγγλοσάξωνες που κυριαρχούν στη θάλασσα. Οι Βρετανοί έθαψαν τον Βενιζέλο ώστε η μικρή Ελλάδα να μην γίνει η χώρα των «πέντε θαλασσών» – με τη Συνθήκη των Σεβρών. Θα το επιτρέψουν στην Τουρκία των σχεδόν 100 εκατομμυρίων; Η Τουρκία θα είναι το αιώνιο έρμαιο της Τύχης, δεν θα γίνει ποτέ Μεγάλη Δύναμη ούτε στεριανή ούτε θαλασσινή. Θα είναι αποδεκτή μόνο ως «επιτήδειος ουδέτερος», με διπλό χαλινάρι. Αν εγκαταλείψει αυτόν το ρόλο για να γίνει Μεγάλη Δύναμη θα τη συνθλίψουν. Το παιχνίδι δεν έχει πολλές λύσεις, είναι κλειστό.
