Μ’ αυτά τα λόγια κλείνει η προχτεσινή ανακοίνωση της Φοιτητικής Ομοσπονδίας του Σαντιάγο, σε μια στιγμή που η κυβέρνηση της Χιλής αναγκάζεται να αναδιπλωθεί αφού μάταια προσπάθησε να σταματήσει με τη βία το νεολαιίστικο ποτάμι. Οι χιλιάδες συλλήψεις, τα βασανιστήρια στα τμήματα των καραμπινιέρων και στις φυλακές, οι εκατοντάδες σοβαρά τραυματισμένων (ανάμεσά τους κι ο 18χρονος Μάριο Πίντο, που πυροβολήθηκε στις 25/8 στο μάτι και χαροπαλεύει) και, τέλος, ο εν ψυχρώ δολοφονημένος με σφαίρα στο στήθος 16χρονος Μανουέλ Γκουτιέρες, δεν κατάφεραν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα της νεολαίας.
Κάτω από την πίεση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών που βρίσκονται συνεχώς στους δρόμους, ο κεντροδεξιός πρόεδρος της χώρας Πινιέρα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αδιαλλαξία του και να παύσει αυτή την εβδομάδα τον υπουργό Παιδείας Χοακίν Λαβίν, θαυμαστή του Πινοσέτ. Ακόμη, τελικά θυσίασε τον επικεφαλής των καραμπινιέρων στο Σαντιάγο, στρατηγό Σέρχιο Γαχάρδο, που μετά τη δολοφονία αρνούνταν την ευθύνη των δυνάμεων καταστολής και κάλυπτε τον δολοφόνο λοχία Μιγκέλ Μιγιακούρα, ο οποίος προχτές συνελήφθη και οδηγήθηκε στα δικαστήρια σιδηροδέσμιος – εικόνα πρωτοφανής για τα δεδομένα της Χιλής, όπου οι καραμπινιέροι έχουν πλήρες «άσυλο».
Η νεολαία της Χιλής αγωνίζεται ενάντια σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των πλούσιων, προϊόν της χούντας του Πινοσέτ και των νεοφιλελεύθερων μεντόρων της. Στο πλάι της έχει μονάχα την Αριστερά, αφού οι «σοσιαλιστές» που κυβερνούσαν πριν την κεντροδεξιά του Πινιέρα την αντιμετώπιζαν με παρόμοια καταστολή. Σε μια χώρα όπου η μεταπολίτευση ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, η νέα γενιά είναι αυτή που εδώ και μερικά χρόνια προσφέρει οξυγόνο σε μια κοινωνία αλλοιωμένη και μέχρι σήμερα φοβισμένη από τις μαύρες σκιές της αιματηρής φασιστικής δικτατορίας. Το κίνημα των τελευταίων τριών μηνών αποτελεί ουσιαστικά τη συνέχεια των προηγούμενων μαθητικών και φοιτητικών ξεσηκωμών, που πνίγηκαν από τη «σοσιαλιστική» καταστολή αλλά έριξαν γερό σπόρο στη νεολαία. Τώρα, με τη σταδιακή είσοδο εργατικών και λαϊκών στρωμάτων στον αγώνα, παίρνει πλέον χαρακτηριστικά παλλαϊκής αμφισβήτησης ολόκληρου του «μεταπολιτευτικού» οικοδομήματος.
Η συγκλονιστική συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου ανθρώπων πριν δυο εβδομάδες στο πάρκο Ο’Χίγκινς της χιλιανής πρωτεύουσας, όπως και η αιματηρή 48ωρη απεργία την προηγούμενη Τετάρτη και Πέμπτη, με μισό εκατομμύριο διαδηλωτές στο Σαντιάγο και εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη σε όλη τη χώρα, κλονίζουν ολόκληρη την επίσημη πολιτική τάξη. Τέρμα πια οι προκλητικές και αλαζονικές δηλώσεις, όπως αυτή του φιλοκυβερνητικού δημάρχου της πρωτεύουσας, ο οποίος χαρακτήριζε τους νεολαίους «μπάσταρδους που γεννήθηκαν εκτός γάμου», ή του πρωθυπουργού που μιλούσε για «δήθεν σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να φέρουν το χάος της αναρχίας». Τώρα ο κεντροδεξιός πρόεδρος Πινιέρα απευθύνει έκκληση για «διάλογο», μα η φοιτητική νεολαία θέτει τους όρους της για να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις:
1) Γραπτή απάντηση της κυβέρνησης στα αιτήματα της 48ωρης απεργίας.
2) Απόσυρση του νέου νομοσχεδίου για την εκπαίδευση.
3) Σταμάτημα της καταστολής των διαδηλώσεων.
4) Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων και απόσυρση των κατηγοριών εναντίον τους.
5) Άμεση τιμωρία των ηθικών και φυσικών αυτουργών των δολοφονιών, τραυματισμών και βασανιστηρίων.
Στο μεταξύ οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται σε όλη τη χώρα, με καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων αλλά και διαδηλώσεις και ακτιβίστικες ενέργειες, όπως η προχτεσινή, όταν εκατοντάδες νεολαίοι αιφνιδίασαν τις δυνάμεις καταστολής και κατέλαβαν για τρεις ώρες το Υπουργείο Παιδείας. «Αγωνιζόμαστε για να σπουδάζουμε – Σπουδάζουμε για να αγωνιζόμαστε»: με αυτό το σύνθημα οι μαθητές και σπουδαστές στέλνουν μήνυμα αγώνα στη νεολαία όλου του κόσμου. Κατάφεραν ήδη να λυγίσουν την αδιαλλαξία της κυβέρνησης, εμπνέοντας και τραβώντας ξανά στον αγώνα τις μεγαλύτερες γενιές, που τις είχε παγώσει ο φόβος. Οι νίκες τους θα είναι νίκες όλων όσοι αγωνίζονται απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου!
Ερρίκος Φινάλης
