Και ενώ οι αντεγκλήσεις μεταξύ των Βρυξελλών-ΔΝΤ και κυβέρνησης συνεχίζουν να ρίχνουν σκιές στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για αναβολή της περικοπής των συντάξεων η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει το τοξικό σε βάρος της κλίμα όπως διαμορφώνεται από την συνεχιζόμενη οικονομική δυσπραγία, τις αναταράξεις από την Συμφωνία των Πρεσπών και την ιδιότυπη ομηρία της από τον Π. Καμμένο.
Η φυγή προς τις κάλπες και η επιχείρηση διάσωσης του κυβερνητικού κόμματος απαιτεί μια σχεδιασμένη απόπειρα εξαπάτησης των πολιτών, μια στροφή σε μια εικονική πραγματικότητα. Από την κυβερνητική φαρέτρα επιστρατεύονται η συζήτηση περί συνταγματικών αλλαγών, η νομοθέτηση των εξαγγελιών στη ΔΕΘ και η συνέχιση της αντιδεξιάς ρητορικής συνδυασμένης τώρα με ένα νέο κύκλο ποινικών διώξεων και ψευδεπίγραφης «κάθαρσης» του πολιτικού συστήματος.
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί έχουν την παραμικρή σχέση με τα όσα έχει ανάγκη ο τόπος ή αντίθετα περιπλέκουν και άλλο το κουβάρι των αδιεξόδων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της χώρας;
Συνταγματική αναθεώρηση με αγγλικό δίκαιο
Οι κυβερνητικές προτάσεις για Συνταγματική αναθεώρηση αποτελούν μια καρικατούρα εκδημοκρατισμού με προφανή στόχο να στραφεί η προσοχή των πολιτών από το ζοφερό έργο της.
Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, να γίνεται λόγος για συνταγματική κατοχύρωση των δημοψηφισμάτων όταν είναι νωπή η πλήρης περιφρόνηση και αντιστροφή της πιο κρίσιμης λαϊκής ετυμηγορίας τον Ιούλιο του 2015. Δεν μπορεί να γίνεται λόγος για συνταγματική μεταρρύθμιση όταν το σημερινό Σύνταγμα έχει μετατραπεί σε «κουρέλι», η Βουλή σε πρωτοκολλητή των αποφάσεων της Kομισιόν, η δημόσια περιουσία έχει παραχωρηθεί για 99 χρόνια σ’ ένα Υπερταμείο που η διοίκηση του ελέγχεται από τους δανειστές, οι δανειακές συμβάσεις της χώρας ορίζονται από το αγγλικό δίκαιο κ.ο.κ.
Για αυτά τα μεγάλα θέματα υπάρχει ένοχη σιωπή. Σιωπή από το σύνολο του επίσημου πολιτικού προσωπικού που φέρνει ακέραια την ευθύνη της πορείας καταστροφής της χώρας και απεμπόλησης κάθε έννοιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Έτσι η στροφή της Ν.Δ. και η τελική αποδοχή της κυβερνητικής πρότασης για έναρξη της συζήτησης για συνταγματική αναθεώρηση είναι πιθανό να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για μια ακόμα πιο συντηρητική προσαρμογή του Συντάγματος. Οι σημερινοί συσχετισμοί δεν εγγυώνται την υπερψήφιση καμιάς πρόβλεψης για τα υπό αναθεώρηση άρθρα ενώ η σύνθεση της μελλοντικής βουλής παραμένει άγνωστη αφήνοντας ανοικτές τις πιο δυσμενείς προοπτικές. Έτσι η απόπειρα αλλαγής ατζέντας από μια μνημονιακή κυβέρνηση που επιζητά να επιδείξει προοδευτικό δήθεν πρόσημο μπορεί να μετατραπεί σε ακριβώς αντίθετο της. Οι μικροκομματικές σκοπιμότητες συνεχίζουν όχι μόνο να ταλαιπωρούν τη χώρα αλλά να μετατρέπονται σε οχήματα των πιο οδυνηρών εξελίξεων.
Νομοθετήματα και παροχές με προεκλογικό άρωμα
Με οκτώ νέα νομοσχέδια έρχονται στη βουλή τον Νοέμβριο η θεσμοθέτηση των εξαγγελιών Τσίπρα στη ΔΕΘ. Ένα πακέτο παροχών ύψους πάνω από 1,2 δισ. ευρώ ρίχνονται στον αέρα για επιστροφή αναδρομικών σε δημόσιους υπαλλήλους, μείωση εισφορών σε μη μισθωτούς, προσλήψεις σε δήμους και φορείς του Δημοσίου. Το «φιλολαϊκό» κυβερνητικό πακέτο περιλαμβάνει ακόμα αύξηση του κατώτατου μισθού, μειώσεις σε ΕΝΦΙΑ και φορολογικούς συντελεστές και συνέχιση της επιδοματικής πολιτικής.
Οι κυβερνητικές παροχές δεν έχουν μόνο προεκλογικό άρωμα. Αποτελούν την πιο μεγάλη απάτη. Η σημερινή κυβέρνηση για τέσσερα σχεδόν χρόνια ρημάζει την ελληνική οικονομία και τα νοικοκυριά με πρωτοφανή μέτρα λιτότητας και δυσβάστακτων φόρων έχοντας μετατραπεί στον πιο «καλό μαθητή» των επιλογών Σόιμπλε. Η σημερινή κυβέρνηση ακούει αδιαμαρτύρητα τους κορυφαίους ευρωπαίους πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος να ομολογούν ότι τα τρία μνημόνια που επιβλήθηκαν στην ελληνική οικονομία ήταν καταστροφικά για το λαό και αναποτελεσματικά για την ελληνική οικονομία. Αντί να αξιοποιήσει αυτές τις κυνικές ομολογίες των ιθυνόντων της Κομισιόν και του ΔΝΤ επαίρεται ότι κατορθώνει να συγκεντρώνει πλεονάσματα μεγαλύτερα από τις προβλέψεις των μνημονίων. Δεν πρόκειται για πλεονάσματα που προκύπτουν από μια αύξηση του οικονομικού κύκλου αλλά για τα αποτελέσματα της κατάργησης των Δημόσιων επενδύσεων, της αυθαίρετης παύσης πληρωμών προς τον ιδιωτικό τομέα και βεβαίως των πιο υψηλών φόρων σε βάρος των πολιτών που εφαρμόζονται παγκόσμια.
Η φυγή προς τις κάλπες και η επιχείρηση διάσωσης του κυβερνητικού κόμματος απαιτεί μια σχεδιασμένη απόπειρα εξαπάτησης των πολιτών, μια στροφή σε μια εικονική πραγματικότητα. Από την κυβερνητική φαρέτρα επιστρατεύονται η συζήτηση περί συνταγματικών αλλαγών, η νομοθέτηση των εξαγγελιών στη ΔΕΘ και η συνέχιση της αντιδεξιάς ρητορικής συνδυασμένης τώρα με ένα νέο κύκλο ποινικών διώξεων και ψευδεπίγραφης «κάθαρσης»
Τα πλεονάσματα αυτής της κοινωνικής κλοπής τολμά σήμερα να εμφανίζει ως τον αναγκαίο «δημοσιονομικό χώρο» που επιτρέπει μισθολογικές παροχές και ελαφρύνσεις.
Η πολιτική αυτή δεν είναι παρά ο ορισμός της απάτης που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να συλλάβει και να υλοποιήσει. Η κυβέρνηση στην πραγματικότητα επιστρέφει με τη μορφή φιλοδωρήματος ένα ελάχιστο ποσό από αυτά που στέρησε από τους πολίτες όλο το χρόνο, καθ’ υπέρβαση και αυτών ακόμα των μνημονιακών των υποχρεώσεων.
Η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης πρέπει βέβαια να εγκριθεί τελικά από τους θεσμούς πριν έρθει στην ελληνική βουλή για έγκριση. Αναμένεται να δούμε αν θα υπάρξει και σε ποιο βαθμό συμφωνία ή θα σκηνοθετηθεί μια μικρή «ρήξη» στις σχέσεις κυβέρνησης Βρυξελλών προς όφελος των προεκλογικών απατών.
Όξυνση της αντιδεξιάς ρητορικής
και νέες δόσεις σκανδαλολογίας
Το δίκαιο αίτημα της τιμωρίας των ενόχων της μεγάλης κλοπής δημόσιου χρήματος στο προμνημονιακά και μνημονιακά χρόνια μετατρέπεται και αυτό σε ένα μικροπολιτικό παιχνίδι εντυπώσεων με ελάχιστα αποτελέσματα. Οι εκατοντάδες οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες που βρέθηκαν στις διάφορες λίστες παραμένουν ανενόχλητοι και συνεχίζουν ίσως το ίδιο έργο με νέους πρωταγωνιστές. Οι ελάχιστοι που οδηγήθηκαν στις φυλακές, χωρίς όμως να δημευθούν οι περιουσίες τους ώστε να απομειωθεί η ζημιά που έκαναν, ήταν οι «αποδιοπομπαίοι τράγοι» πρώτα και κύρια των ίδιων των κομμάτων που τους ανέδειξαν. Για τους υπόλοιπους, των σκανδάλων Siemens, των υποβρυχίων που γέρνουν, των διαχειριστών της λίστας Λαγκάρντ κ.λπ., δεν «βρέθηκε» τίποτα. Η εμπλοκή γερμανικών εταιρειών ήταν επαρκής λόγος να σταματήσουν οι έρευνες σε Δικαιοσύνη και Βουλή.
Και τώρα, όπως άλλωστε είχε εξαγγελθεί από καιρό, ξεκινά νέος γύρος σκανδαλολογίας στο χώρο της Υγείας. Υπήρξε σκάνδαλο και διασπάθιση δημόσιου χρήματος εκεί; Και βέβαια υπήρξε. Σημαίνει άραγε αυτό ότι θα αποδοθούν κατηγορίες σε ενεργούς πολιτικούς και παράγοντες της Κομισιόν; Σημαίνει άραγε αυτό ότι θα επιχειρηθεί συμψηφισμός με πιθανά σημερινά σκάνδαλα; Θα φανεί σύντομα… Άλλωστε δεν είναι αυτός ο κύριος στόχος της κυβερνητικής πρωτοβουλίας. Το κρίσιμο ζητούμενο είναι η όξυνση μιας διπολικής αντιπαράθεσης με τη δεξιά ως προαπαιτούμενο του σχεδιασμού εκλογικής διάσωσης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πίεσης για μια κεντροαριστερή ανασύνθεση με ηγεμονικό ρόλο για τον Αλ. Τσίπρα.
Η κουτάλα θα αρχίσει να γυρνάει με άγνωστο αποτέλεσμα. Η ματιά του κόσμου θα στραφεί σε όσα η κυβέρνηση μαγειρεύει ή ο χρόνος της έχει τελειώσει οριστικά;
Συνεχίζονται οι αναταράξεις στην κυβέρνηση
Μετά την εκπαραθύρωση του Κοτζιά, συνεχίστηκαν οι δηλώσεις των δύο πρωταγωνιστών (Κοτζιά και Καμμένου δηλαδή) που έγραψαν κανονικά την σκληρή ομολογουμένως στάση του Τσίπρα ότι «δεν θα ανεχθεί»… Μετά ήρθε η κόντρα Γεροβασίλη και Παπακώστα να ταράξει την «ηρεμία». Χρειάστηκαν αρκετά ραντεβού κατευνασμού των παθών των δύο επικεφαλής στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης (Προστασίας του Πολίτη). Μόλις χθες Παρασκευή, ζητήθηκαν οι παραιτήσεις του διευθύνοντος συμβούλου, Βασίλη Κωστόπουλου και του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου, Γιώργου Θαλασσινού, από την διοίκηση της ΕΡΤ Α.Ε.
Η γενική εικόνα λοιπόν είναι αρίστη…
