Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Πόσο κοστίζει η κλιματική κρίση; Σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο Βικτόρια του Ουέλιγκτον στη Νέα Ζηλανδία, την περίοδο 2000-2019 η κλιματική αλλαγή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα που φέρνει, όπως καταιγίδες, πλημμύρες και καύσωνες έχει προκαλέσει ζημιές σε όλο τον πλανήτη τουλάχιστον 2,8 τρισ. δολάρια.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ίλαν Νόι, που πραγματοποίησε με τη συνάδελφό του Ρεμπέκα Νιούμαν αυτή τη μελέτη, την πρώτη που υπολογίζει σε οικονομικούς όρους το κόστος της κλιματικής αλλαγής, κατ’ έτος το κόστος είναι 140 δισ. δολάρια, δηλαδή «ένα πολύ μεγάλο ποσό». Εξήγησε ωστόσο ότι αυτοί οι υπολογισμοί και οι ποσοτικοποιήσεις μέσω υπολογιστικών μοντέλων στην πραγματικότητα «υποτιμούν τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής».
Το κόστος ποικίλλει σημαντικά από έτος σε έτος. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν κόστος 280 δισ. δολαρίων το 2022. Οι ερευνητές επισημαίνουν επίσης ότι η έλλειψη δεδομένων, ιδιαίτερα σε χώρες χαμηλού εισοδήματος, μπορεί να σημαίνει ότι τα στοιχεία δεν καταγράφουν την ακριβή κατάσταση. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι ο αριθμός των ανθρώπων που επλήγησαν από ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω της κλιματικής κρίσης, σε αυτές τις δύο δεκαετίες, ήταν 1,2 δισ. σε διάστημα δύο δεκαετιών.
Τα δύο τρίτα του κόστους των ζημιών οφείλονταν σε απώλειες ζωών, ενώ το ένα τρίτο οφείλεται στις καταστροφές περιουσιακών στοιχείων. Καιρικά φαινόμενα όπως ο τυφώνας Harvey και ο κυκλώνας Nargis ευθύνονται για τα δύο τρίτα του κόστους της κλιματικής κρίσης, με το 16% να αποδίδεται στους καύσωνες και το 10% στις πλημμύρες και τις ξηρασίες.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας έχει ανακοινώσει ότι σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1970 επταπλασιάστηκαν οι αναφερόμενες απώλειες λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων, χωρίς να είναι εύκολο να διαχωριστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη από άλλα ζητήματα, όπως η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, η αστικοποίηση και οι καταγραφές των φυσικών καταστροφών.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications, υιοθετεί μια διαφορετική προσέγγιση με βάση το πώς η κλιματική αλλαγή είχε επιδεινώσει τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Οι χρονιές με το υψηλότερο κόστος εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής ήταν το 2003, όταν καύσωνας έπληξε την Ευρώπη, το 2008, όταν ο κυκλώνας Nargis έπληξε τη Μιανμάρ και το 2010, όταν η ξηρασία έπληξε τη Σομαλία και καύσωνας έπληξε τη Ρωσία. Οι ζημιές σε περιουσιακά στοιχεία ήταν υψηλότερες το 2005 και το 2017, όταν οι τυφώνες έπληξαν τις ΗΠΑ, όπου η αξία των ακινήτων είναι υψηλή.
Οι επιστήμονες στην ανάλυσή τους χρησιμοποίησαν μια στατιστική μέτρηση της αξίας απώλειας μιας ζωής, μετρώντας την σε 7 εκατ. δολ., ένα μέσο όρο των στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο Νεοζηλανδός επιστήμονας επισήμανε ότι αν λαμβάνονταν υπόψη μόνο οι οικονομικές ζημιές που προκλήθηκαν στις υποδομές, αυτό θα στρέβλωνε σε μεγάλο βαθμό τις εκτιμήσεις κόστους για τις πλούσιες χώρες, παρά το μεγάλο κόστος των ζημιών από τα ακραία καιρικά φαινόμενα που πλήττουν τις φτωχότερες.
Ηφαίστεια και όχι αστεροειδής οι δολοφόνοι των δεινοσαύρων;
Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι πριν από 66 εκατ. έτη ένας τεράστιος αστεροειδής έπεσε στη χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό και οι επιπτώσεις της σύγκρουσης οδήγησαν σε εξαφάνιση το 80% της χλωρίδας και πανίδας του πλανήτη. Το συμβάν οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων που κυριαρχούσαν στη Γη για περίπου 150 εκατομμύρια έτη επιτρέποντας στα θηλαστικά να βγουν από τις κρυψώνες τους και να καταφέρουν να γίνουν οι νέοι κυρίαρχοι στον πλανήτη ανοίγοντας τον δρόμο για την εμφάνιση του ανθρώπου.
Με δημοσίευσή της στην επιθεώρηση Science ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Ντάρτμουθ στις ΗΠΑ αναφέρει ότι η εξαφάνιση των δεινοσαύρων οφείλεται σε μια εποχή εξαιρετικά έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας η οποία δεν συνδέεται με την πτώση του αστεροειδούς.
Οι ερευνητές μελέτησαν απολιθώματα που ανήκουν σε μια χρονική περίοδο ενός εκατομμυρίου ετών που εκτείνεται τόσο πριν όσο και μετά την πτώση του αστεροειδούς. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν ένα υπολογιστικό σύστημα με 160 επεξεργαστές, έναν μίνι υπερυπλογιστή δηλαδή, για να εκτελέσει προσομοιώσεις πάνω σε περίπου 300 χιλιάδες πιθανά σενάρια του τι μπορεί να συνέβη. Το τελικό αποτέλεσμα των προσομοιώσεων υποδεικνύουν ως υπεύθυνη για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων την πολύ έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα στο οροπέδιο Ντεκάν που εκτείνεται από την κεντρική ινδική χερσόνησο μέχρι τις νότιες περιοχές της.
Οι μελέτες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα έχουν δείξει ότι οι εκρήξεις των ηφαιστείων που υπήρχαν στο Ντεκάν ξεκίνησαν πριν την πτώση του αστεροειδούς στο Μεξικό και συνεχίστηκαν με κάποιες διακοπές για περίπου ένα εκατ. έτη. Εκτιμάται ότι οι εκρήξεις αυτές εκτόξευσαν στην ατμόσφαιρα περίπου 10,5 τρισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα και περίπου 9,5 τρισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του θείου δημιουργώντας ένα απόλυτα τοξικό περιβάλλον στο οποίο σύμφωνα με τους ερευνητές δεν μπορούσαν να ζήσουν όσοι δεινόσαυροι κατάφεραν να επιβιώσουν από τις όποιες επιπτώσεις επέφερε η πτώση του αστεροειδούς…
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ηφαιστειακές εκρήξεις στο Ντεκάν γίνονται αντικείμενο μελέτης από επιστήμονες για την πιθανή συμμετοχή τους στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Αυτές οι μελέτες ανέφεραν ότι οι εκρήξεις του Ντεκάν συνέβαλαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων αλλά η νέα μελέτη δείχνει ότι αποτέλεσαν την κύρια αν όχι την μοναδική αιτία για αυτή την τόσο κομβική για την ιστορία της Γης εξαφάνιση.
Πηγή: Naftemporiki.gr
Η ισχυρότερη ηλιακή καταιγίδα όλων των εποχών
Ίχνη ραδιενεργού άνθρακα που ανιχνεύθηκαν στους δακτυλίους προϊστορικών δέντρων στις Άλπεις μαρτυρούν ότι πριν από 14.300 χρόνια η Γη χτυπήθηκε από μια τερατώδη ηλιακή καταιγίδα, αρκετά ισχυρή για να καταστρέψει δορυφόρους και δίκτυα ηλεκτροδότησης αν συνέβαινε σήμερα.
Γάλλοι και Βρετανοί ερευνητές εξέτασαν τους αυξητικούς δακτυλίους σε κορμούς πεύκων που διατηρήθηκαν θαμμένοι για χιλιάδες χρόνια στις όχθες του ποταμού Ντρουζέ κοντά στην πόλη του Γκαπ στη Γαλλία (εικόνα). Το ξύλο είχε αρχίσει να απολιθώνεται, περιείχε όμως ακόμα το οργανικό υλικό που απαιτούσε η ανάλυση.
Το υλικό των δακτυλίων περιείχε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα άνθρακα-14, ενός ραδιενεργού ισοτόπου που παράγεται κατά τον βομβαρδισμό του αζώτου της ατμόσφαιρας από την κοσμική και ηλιακή ακτινοβολία.
Σύμφωνα με την καταμέτρηση των δακτυλίων, ο άνθρακας-14 αυξήθηκε απότομα πριν από 14.300 χρόνια, όταν η Γη διένυε την πιο πρόσφατη εποχή των παγετώνων, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Philosophical Transactions A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences της βρετανική Βασιλικής Εταιρείας.
Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι το ραδιοϊσότοπο παρήχθη λόγω του βομβαρδισμού της ατμόσφαιρας με σωματίδια υψηλής ενέργειας από μια «εκτόξευση στεμματικής μάζας», ή CME, μια έκρηξη στην επιφάνεια του Ήλιου που προκαλείται από διαταραχές του μαγνητικού πεδίου του.
Το συμπέρασμα αυτό δείχνει να επιβεβαιώνεται από προηγούμενες μετρήσεις σε πυρήνες πάγου από τη Γροιλανδία που χρονολογούνται το ίδιο έτος.
Το συμβάν που αναγνωρίζει η μελέτη εκτιμάται ότι ήταν τουλάχιστον δύο φορές ισχυρότερο από δύο άλλες ισχυρές καταιγίδες που έπληξαν τη Γη το 774 μ.Χ και το 993 μ.Χ., λένε οι ερευνητές.
Ήταν επίσης τουλάχιστον 10 φορές ισχυρότερο από το λεγόμενο «Συμβάν Κάριγκτον», την ισχυρότερη ηλιακή καταιγίδα που έχει παρατηρηθεί ποτέ άμεσα, η οποία συνέβη το 1859 και κατέστρεψε τα μηχανήματα του τηλέγραφου. Έκανε επίσης το σέλας τόσο φωτεινό ώστε τα πουλιά λέγεται ότι κελαηδούσαν και τη νύχτα νομίζοντας ότι είχε ξημερώσει.
«Οι ακραίες ηλιακές καταιγίδες θα μπορούσαν να έχουν τεράστιες επιπτώσεις στη σημερινή εποχή» δήλωσε σε δελτίο Τύπου o καθηγητής Τιμ Χίτον του Πανεπιστημίου του Λιντς, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μόνιμες βλάβες στους δορυφόρους από τους οποίους εξαρτόμαστε για επικοινωνία και πλοήγησης. Θα μπορούσαν επίσης να δημιουργήσουν ακραίο κίνδυνο ακτινοβολίας για τους αστροναύτες.»
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
