Η Ευρώπη του πολιτισμού και… των πυρηνικών

Η αύξηση των διεθνών πιέσεων για πρόληψη σχετικά με το φαινόμενο του θερμοκηπίου είχε δώσει, τα τελευταία χρόνια, μια ανέλπιστη χείρα βοηθείας στο λόμπι της πυρηνικής ενέργειας. Τι σημασία έχει αν το κόστος της πυρηνικής ενέργειας μπορεί να αποδειχτεί πολλαπλάσιο του φαινομένου του θερμοκηπίου; Παράγουν τα πυρηνικά εργοστάσια αέρια του θερμοκηπίου; Δεν παράγουν. Συνεπώς, ανήκουν και αυτά στις… ήπιες μορφές ενέργειας! Και όσο ανέβαινε το πετρέλαιο τα προηγούμενα χρόνια, τόσο ενισχυόταν η θέση των πυρηνικών.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της Γερμανίας. Συμφωνία Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων από το 2000 ως όρο κυβερνητικής σύμπραξης από τους δεύτερους και ψήφιση του Νόμου της Πυρηνικής Εξόδου που προέβλεπε το κλείσιμο όλων των πυρηνικών εργοστασίων, μέχρι το 2020. Φυσικά, ακολούθησαν οι πανηγυρισμοί των απανταχού πρασίνων για την αποτελεσματικότητα και τη ρεαλιστική διαχείριση της υπόθεσης μέσω της πράσινης πολιτικής. Πανηγυρική διάψευση αυτού του είδους του ρεαλισμού που στηρίζεται στον κυβερνητισμό, όταν λίγα χρόνια αργότερα η Μέρκελ ακυρώνει, ουσιαστικά, την προγραμματιζόμενη εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας.
Τώρα, μετά το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα, η Μέρκελ επανέρχεται με μια νέα (προεκλογική) στροφή κάπου ανάμεσα στις δύο προηγούμενες αποφάσεις, στροφή που προβλέπει το κλείσιμο κάποιων από τα πυρηνικά εργοστάσια. Δεν είναι η μόνη… ευαίσθητη. Τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η Ρωσία εξήγγειλαν αυστηρότατους ελέγχους και επανεξέταση των προδιαγραφών ασφαλείας. Τι περίεργο! Τόσο υπεύθυνοι άνθρωποι με εξαίρετους επιστημονικούς συμβούλους, έπρεπε να συμβεί ένα πυρηνικό ατύχημα στα, διαφορετικής τεχνολογίας, εργοστάσια της Ιαπωνίας για να επανεξετάσουν τα της πυρηνικής ενέργειας; Ή είναι όλα αυτά προπέτασμα καπνού για να μη φθάσει η ανησυχία του κόσμου να στραφεί πιο ενεργητικά ενάντια στην πυρηνική πολιτική τους; Σκοπεύουν μήπως να αναθεωρήσουν και τις συμβάσεις κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων σε Τρίτες Χώρες; Σίγουρα όχι…
Για την Ευρώπη, τόσο την πρώην Δυτική Ευρώπη όσο και την πρώην Ανατολική, η πυρηνική ενέργεια αποτελεί, κατά κανόνα, το βασικότερο πυλώνα παροχής της ηλεκτρικής ενέργειας που τροφοδοτεί τη βιομηχανία και τις πόλεις τους. Εξαιρέσεις αποτελούν ο νότος σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, η Αλβανία, η Πολωνία, οι πολιτικά ιδιαίτερες Αυστρία και Νορβηγία, αλλά και η Ιταλία. Ακόμη και αυτές ή κάποιες απ’ αυτές ετοιμάζονται τώρα για πυρηνικά εργοστάσια. τον αντίποδα, η Γαλλία, πρώτη στον κόσμο, καλύπτει το 75% των αναγκών της σε ηλεκτρική ενέργεια με πυρηνικά, η Σουηδία το 40%, Βέλγιο και Σλοβακία πάνω από 50% και πάει λέγοντας.
Η πυρηνική επιλογή είναι μια βασική επιλογή της ενεργειακής πολιτικής των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών (όχι μόνο για οικονομικούς λόγους) και αυτό δεν θα το αλλάξει κανένα πυρηνικό ατύχημα σε καμιά Φουκουσίμα…
Ακόμη κι αν η Φουκουσίμα βρισκόταν στην Ευρώπη! Θα το αλλάξει μόνο η ανάπτυξη του αντιπυρηνικού κινήματος. Ωστόσο, υπάρχει μάλλον πολύς δρόμος μπροστά μας για αυτό.

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!