Ο ξεδοντιασμένος λέων και ύαινα πλέον Βρετανία, έχει μπηγμένα τα σάπια δόντια του στο σώμα της Κύπρου. Προσέτι θέλει να φέρει την Τουρκία στον υπό εκκόλαψιν Ευρωπαϊκό στρατό. Και ταυτοχρόνως, με τα τρία βασιλικά Συντάγματα δυτικώς του Έσσεξ και δώθε του Σάσεξ που διαθέτει, θέλει να εκστρατεύσει στη Μόσχα!
Ανήκουμε στην ίδια Δύση με τη Βρετανία;
Και σε ποια Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκουμε; Εκείνη που μας λήστεψε με τρία Μνημόνια; Ανήκουμε στην ημίτρελη γραφειοκρατία των Βρυξελών που απαιτεί από τους Έλληνες ψαράδες να ζυγίζουν τα αλιεύματα πάνω στις βάρκες, να καταγράφουν το αποτέλεσμα σε λάπτοπ (που δεν θα φάει η αρμύρα της θάλασσας) ή σε 900 σελίδες τον χρόνο, αποθηκευμένες πάνω στο σκάφος;
Σε ποιαν Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκουμε; Εκείνην της Γερμανίας που δεν επιστρέφει τις Πολεμικές Αποζημιώσεις, ενώ ταυτοχρόνως επανεξοπλίζεται για έναν Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Ή μήπως ανήκουμε στην Ευρώπη της Εσθονίας που στέλνει έναν (αριθμός 1) φαντάρο εκστρατευτικό Σώμα στην Ουκρανία;
Σε ποια Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκουμε; Της Γαλλίας που πάει να δώσει Μέτεορ στην Τουρκία, στη Γαλλία των Ρότσιλντ και του Μακρόν που παίρνει πρέζα από το αίμα των Παλαιστινίων, ή μήπως υπηρετούμε στη Λεγεώνα των Ξένων και δεν το ξέρουμε;
Σε ποια Δύση ανήκουμε; Εκείνη της USAID ή των καουμπόηδων του Τραμπ; Στη Δύση της woke ατζέντας όπου δεν υπάρχουν εργάτες, αλλά γκέι εργάτες, τρανς εργάτες, στρέιτ εργάτες, αλλά πάντως όχι εργάτες! Όπου υπάρχουν κομμάτια και θρύψαλα, αλλά όχι τάξεις, κοινωνικές τάξεις.
Ή μήπως ανήκουμε στους Κόκκινους Σβέρκους της Οκλαχόμα, όσοι δεν ανήκουμε στους Κόκκινους Σβέρκους της Μοντάνα; Ή μήπως, για να επιστρέψουμε πάλι στην Ευρώπη, ανήκουμε σε εκείνους που επισείουν το σκιάχτρο της Άκρας Δεξιάς για να κυβερνούν ως Ακροδεξιοί οι ίδιοι;
***
Σε ποιαν Ευρώπη ανήκουμε; Εκείνην που μετέτρεψε τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, τα ανθρωπιστικά γράμματα, την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, σε Ιερά Εξέταση, Πολιτική ορθότητα, νεοφασισμό, woke νεοφασισμό, εργασιακή σκλαβιά, νεοαποικιοκρατία και νεοφεουδαρχισμό;
Σε ποια Δύση ανήκουμε, σε ποια «σωστή πλευρά της Ιστορίας», εκείνη που κάνει πολέμους, δημιουργεί πρόσφυγες και μετά τους κάνει είλωτες; Στην Ευρώπη των ΜΚΟ που εμπορεύονται ανθρώπους; Που η κάθε Ούρσουλα βάζει όποτε γουστάρει χέρι στα Ασφαλιστικά Ταμεία; Που η υγεία είναι εμπόρευμα;
Για μισό λεπτό!
Έχει βγει η Δημοκρατία (έστω και η αστική) στην παρανομία; Τι απέγινε ο «Ελεύθερος Κόσμος»; Βεβαίως ένα ψέμα ήταν κι αυτός, αλλά τώρα έβγαλε τα ρούχα του και μας δείχνει τ’ αγγειά του (τράπεζες, κέρδη, επιτόκια, καρτέλ) κατάμουτρα στη μέση στο παζάρι!
Το παζάρι της ακρίβειας και της φτώχειας; Της σκατοζωής με τη διαμελισμένη τιμή της εργασίας; Με τον φόβο, την ασθένεια και τον αυταρχισμό να ανασκολοπίζουν τον Προμηθέα και την Αντιγόνη;
…………….
Μια Ευρώπη των Φιλισταίων, καθώς έλεγε ο Μαρξ, των Φαρισαίων και των υποκριτών, καθώς έλεγε ο Χριστός, των Καθαρμάτων καθώς λέει ο Βαγγέλης ο φίλος μου που έφαγε τη ζωή του στη βιοπάλη και δεν του δόθηκε η ευκαιρία να μάθει γρυ από Καβάφη και Ρωμανό τον Μελωδό.
Ποια Ευρώπη λοιπόν, ρε Καθάρματα;
Εκείνη που σκοτώνει την εργατική τάξη στο Λίβερπουλ για ένα ματς και μια μπίρα το Σαββατόβραδο; Ποια Ευρώπη; Εκείνη που πέθανε στη Ρώμη και τη Μαδρίτη με τα παιδιά του Μπερλινγκουέρ και του Πικάσο να τη σκοτώνουν;
Αρκετά πια!
Ντρεπόμαστε εμείς οι Έλληνες για τον «πούτζον» του Καραϊσκάκη, την Άννα την Κομνηνή, τον Βελουχιώτη, τον Γέρο του Μωριά, τους συκοφαντούμε και τους οικτίρουμε, όπως οικτίρουμε τους Αγανακτισμένους κι αυτούς που τους παίρνουν τα σπίτια και τους κλέβουν το μεροκάματο.
Μας φτύνουν ο Γκάτσος, ο Ρίτσος, ο Βρεττάκος κι ο Κόντογλου κι εμείς λέμε ότι βρέχει. Βρέχει επιδόματα, αναξιοπρέπεια, γκαουλάιτερ, εξ εσπερίας νέφη και φακιόλια τούρκικα.
Ως εδώ και μη παρέκει!
Διότι δεν θα υπάρξει παρέκει!
***
Αυτογνωσία.
Παραγωγική ανασυγκρότηση.
Αποκατάσταση της τιμής της εργασίας.
Εκπαιδευτικό σύστημα για πολίτες κι όχι για ραγιάδες.
Αξιοπρέπεια.
Ανακατανομή του πλούτου προς όφελος των εργαζόμενων.
Εθνική άμυνα, παλλαϊκή υπόθεση.
Λογοδοσία. Πρόστιμο και εξορία σε όσους πάνε να αδικήσουν ή να παραπλανήσουν τον Λαό. Θεσμοί που θα μπορούν να κρίνουν κάτι τέτοιο.
Αναβάπτιση στον πολιτισμό μας.
Υποστήριξη και σεβασμός στους νέους, τιμή και δόξα στους γέροντες.
Δεν υπάρχουν ποσοστώσεις, υπάρχουν καθήκοντα, δεν υπάρχουν γένη, υπάρχουν άνθρωποι.
Στρατηγικοί τομείς της Οικονομίας στο κράτος που υπηρετεί τον λαό κι όχι τους κρατικοδίαιτους. Η ιδιωτική οικονομία να υπηρετεί (με νόμους) την κοινωνία.
Ελεύθερη Τέχνη, τέλος οι επιδοτήσεις και τα Ιδρύματα.
Κόμματα υπό δημόσιο έλεγχο στα οικονομικά τους.
Για το περιβάλλον, ο λόγος στις Κοινότητες και τις Συνελεύσεις.
Κι άλλα προς αυτήν την κατεύθυνση που η αφεντιά μου δεν μπορεί να σκεφτεί, αλλά μπορούν άλλοι πολύ καλύτεροι…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
10●IV●2025
