Από την 1η Νοεμβρίου η φυλή των τραπεζών έχει καινούριο αρχηγό στην Ευρώπη.
Με το πλέον κατάλληλο βιογραφικό, από το οποίο ουσιαστικά μόνο ένα στοιχείο μετράει : ο διάδοχος του Ζαν-Κλοντ Τρισέ στο πόστο του διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ιταλός Μάριο Ντράγκι, γνωστός και ως «Σούπερ Μάριο», έχει διατελέσει ανώτατο στέλεχος της Goldman Sachs. Ο άνθρωπος προέρχεται από τη βαθιά τράπεζα και έχει τη στόφα του φύλαρχου. Δύο πράγματα έκανε μόλις εγκαταστάθηκε στο οχυρό της Φρανκφούρτης: Αγόρασε ιταλικά ομόλογα ρίχνοντας άφθονο δημόσιο χρήμα στις τσέπες των τραπεζιτών που έσπευσαν να τα ξεφορτωθούν μετά τη σύνοδο του G20 στις Κάννες, όπου δεν προέκυψε συμφωνία για χρηματοδότηση του ΔΝΤ ακόμη και εν όψει κατάρρευσης της Ευρωζώνης, και εξέδωσε διάγγελμα, φετφά, ή όπως αλλιώς θέλει να το πει κανείς η ουσία είναι μία, «Υποχρεούστε επί ποινή…», που βεβαίως στις «δημοκρατίες» έχει τη μορφή της συνέντευξης Τύπου.
Αυτό που αξίζει να παρατηρήσει κανείς είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί. Απευθύνεται σε υπηκόους, προειδοποιώντας τους να μην «λοξοδρομήσουν»: «Όλες οι κυβερνήσεις της περιοχής του ευρώ οφείλουν να δείξουν αταλάντευτη αποφασιστικότητα και να τιμήσουν πλήρως την υπογραφή τους για την εξασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στη Ευρωζώνη ως σύνολο. Οι κυβερνήσεις των χωρών που υπόκεινται σε προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής της Ε.Ε.-ΔΝΤ και όσες είναι ”ιδιαίτερα ευάλωτες” πρέπει να είναι έτοιμες να πάρουν οποιαδήποτε πρόσθετα μέτρα είναι αναγκαία». Με το ιδιαίτερα ευάλωτες απευθύνεται πρωτίστως στην Ιταλία, στην Ισπανία και οπωσδήποτε στη Γαλλία, όπου ο Σαρκοζί ετοιμάζεται να υποβάλει προϋπολογισμό λιτότητας.
Το δεύτερο άξιο παρατήρησης είναι το ότι ο Ντράγκι δεν έμεινε στις γενικότητες ούτε στους πυθικούς χρησμούς που μπορούν να ερμηνευτούν έτσι ή αλλιώς, για να μην έχει κανείς αμφιβολία για ποιους δουλεύει: «Το Διοικητικό Συμβούλιο καλεί τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να επιταχύνουν, και με αίσθηση του κατεπείγοντος , την εφαρμογή ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας. Είναι ουσιώδες και πρέπει να στοχεύσουν σε μέτρα που απαλείφουν τις ακαμψίες και ενισχύουν την ελαστικότητα των μισθών, ώστε οι μισθοί και οι εργασιακές συνθήκες να προσαρμοστούν στις ανάγκες των επιχειρήσεων…αυτά πρέπει να συνοδεύονται με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών που σήμερα παρέχει ο δημόσιος τομέας, και με την εφαρμογή της απόφασης της συνόδου της 26-27ης Οκτωβρίου».
Η φυλή των τραπεζών, εξάλλου, αρχίζει να μετρά ανοιχτές πολιτικές επιτυχίες στην Ευρώπη, ύστερα από το διορισμό του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου, ως «μεταβατικού» πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Βγαίνει από τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τους κατ’ επάγγελμα πολιτικούς στο προσκήνιο, παρεμβαίνοντας άμεσα και δημόσια στα πολιτικά πράγματα. Αφού πρώτα, τα «παπαγαλάκια» της, ή αλλιώς οι αμειβόμενοι από τις τράπεζες δημοσιογράφοι, ειδικοί κ.ά., στα ΜΜΕ έχουν προετοιμάσει την κοινή γνώμη για τους «ικανούς τεχνοκράτες» ως σωτήρες.
Καλωσορίσατε στην Banktopia…
Αυτό που αξίζει να παρατηρήσει κανείς είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί. Απευθύνεται σε υπηκόους, προειδοποιώντας τους να μην «λοξοδρομήσουν»: «Όλες οι κυβερνήσεις της περιοχής του ευρώ οφείλουν να δείξουν αταλάντευτη αποφασιστικότητα και να τιμήσουν πλήρως την υπογραφή τους για την εξασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στη Ευρωζώνη ως σύνολο. Οι κυβερνήσεις των χωρών που υπόκεινται σε προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής της Ε.Ε.-ΔΝΤ και όσες είναι ”ιδιαίτερα ευάλωτες” πρέπει να είναι έτοιμες να πάρουν οποιαδήποτε πρόσθετα μέτρα είναι αναγκαία». Με το ιδιαίτερα ευάλωτες απευθύνεται πρωτίστως στην Ιταλία, στην Ισπανία και οπωσδήποτε στη Γαλλία, όπου ο Σαρκοζί ετοιμάζεται να υποβάλει προϋπολογισμό λιτότητας.
Το δεύτερο άξιο παρατήρησης είναι το ότι ο Ντράγκι δεν έμεινε στις γενικότητες ούτε στους πυθικούς χρησμούς που μπορούν να ερμηνευτούν έτσι ή αλλιώς, για να μην έχει κανείς αμφιβολία για ποιους δουλεύει: «Το Διοικητικό Συμβούλιο καλεί τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να επιταχύνουν, και με αίσθηση του κατεπείγοντος , την εφαρμογή ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας. Είναι ουσιώδες και πρέπει να στοχεύσουν σε μέτρα που απαλείφουν τις ακαμψίες και ενισχύουν την ελαστικότητα των μισθών, ώστε οι μισθοί και οι εργασιακές συνθήκες να προσαρμοστούν στις ανάγκες των επιχειρήσεων…αυτά πρέπει να συνοδεύονται με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών που σήμερα παρέχει ο δημόσιος τομέας, και με την εφαρμογή της απόφασης της συνόδου της 26-27ης Οκτωβρίου».
Η φυλή των τραπεζών, εξάλλου, αρχίζει να μετρά ανοιχτές πολιτικές επιτυχίες στην Ευρώπη, ύστερα από το διορισμό του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου, ως «μεταβατικού» πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Βγαίνει από τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τους κατ’ επάγγελμα πολιτικούς στο προσκήνιο, παρεμβαίνοντας άμεσα και δημόσια στα πολιτικά πράγματα. Αφού πρώτα, τα «παπαγαλάκια» της, ή αλλιώς οι αμειβόμενοι από τις τράπεζες δημοσιογράφοι, ειδικοί κ.ά., στα ΜΜΕ έχουν προετοιμάσει την κοινή γνώμη για τους «ικανούς τεχνοκράτες» ως σωτήρες.
Καλωσορίσατε στην Banktopia…
Αρ.Α.
Σχόλια
