Του Μάκη Μαλαφέκα. Μαθαίνει κανείς πολλά παρακολουθώντας την εξιστόρηση του αέναου μυθιστορήματος του γαλλικού έθνους μέσα από τα ραδιοτηλεοπτικά δελτία ειδήσεων της εξάγωνης επικράτειας.
TF1, France Télévisions, RFI, RTL… Παντού η ίδια αυτοδικαιωτική εθνική αφήγηση. Προ εβδομάδος, οι επαναλαμβανόμενες αυτοθεραπευτικές δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας μετά την τελευταία σφαλιάρα κορυφής των Βρυξελλών, σχεδόν κατάφεραν να πείσουν τους γηγενείς ότι τα πράγματα εξακολουθούν να πηγαίνουν «καλά» ή, εν πάση περιπτώσει, «όχι και τόσο άσχημα». Κι όπως συμβαίνει σε κάθε δημόσια εμφάνιση από την εκλογή του, σε κάθε συνέντευξη Τύπου, σε κάθε διάγγελμα, έτσι και τώρα δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς αν αυτό το άτομο θα μπορέσει να τη βγάλει ακόμα τρεις-τέσσερις μήνες χωρίς να καταρρεύσει. Όχι απαραίτητα η κυβέρνησή του, αλλά ο ίδιος. Μερικές φορές, παρατηρώντας τον να αθετεί ψυχρά τις προεκλογικές του εξαγγελίες τη μία μετά την άλλη (το ρωμαλέο «θα πολεμήσω τον αόρατο εχθρό των Αγορών!» του Ιουνίου -που τότε είχε κατορθώσει να ερεθίσει και κάποιους εν Ελλάδι κεντροαριστερούς- μετατράπηκε σε χειμερινή σιωπή μπροστά στην πρόσφατη «έκθεση» της Goldman Sachs), βλέποντάς τον να μουρμουρίζει διάφορα ασαφή ευχολόγια ενάντια στη λιτότητα που «δεν είναι μονόδρομος», νομίζεις πραγματικά ότι ανά πάσα στιγμή τα χέρια και τα πόδια του μπορεί να αποσυναρμολογηθούν, το μαύρο-μοβ χρώμα των μαλλιών του να εξατμιστεί, και ο ίδιος να περιέλθει σε ανέκφραστη αφασία.
Διερωτώμαι, λοιπόν, ποιες ανυπόστατες πατερίτσες εξακολουθούν να κρατάνε τη δημοτικότητα του Φρανσουά Ολάντ σε υψηλά επίπεδα, ακόμη και στα μάτια μιας γαλλικής εργατικής τάξης την οποία μόλις ξεπούλησε στεγνά στην αγγλο-γερμανική φιλελεύθερη αδιαλλαξία; Αλλάζω κανάλι. «Οι δυνάμεις μας προελαύνουν θριαμβευτικά στο Τιμπουκτού!».
Μα ασφαλώς… Οι «ισλαμιστές»! Κάθε μέρα που περνάει τον τελευταίο μήνα κι ένας νέος θρίαμβος στον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία». Πρωτοσέλιδα εφημερίδων διαφημίζουν τα αεροδυναμικά Mirage 2000 (ένα french «Top Gun» σε απευθείας μετάδοση) που βομβαρδίζουν την κεντρική Αφρική σώζοντάς την από τους τουρμπανοφόρους τρομοκράτες (και διασφαλίζοντας παρεμπιπτόντως το μονοπώλιο εξόρυξης ουρανίου στην Areva). Την ίδια στιγμή που το υπουργείο Οικονομικών εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο δραστικής μείωσης κοινωνικών παροχών, μισθών και συντάξεων κατόπιν παραίνεσης των «Αγορών» -ορατών τε πάντων και αοράτων-, το γαλλικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα ανεβάζει τον ρυθμό εισβολής σε αφρικανικές χώρες σε μία ανά εξάμηνο (Ακτή Ελεφαντοστού, Λιβύη, Μαλί…). Όπλα, εθνόσημα, σημαίες, στολές παραλλαγής, γυαλιά αεροπόρου, πολύχρωμα φωτογραφικά ρεπορτάζ. Καθένας και το ταριχευμένο εξιλαστήριο θύμα του. Καθένας και τα μπράτσα του. Καθένας κι οι «Πυρήνες της Φωτιάς» του…
Αλλάζω και πάλι κανάλι. Ποδόσφαιρο. Φιλικός αγώνας Γαλλία-Γερμανία: 1-2. Είναι σαφές ότι ο Γάλλος πρόεδρος χρειάζεται διακοπές. Διακοπές στην Ελλάδα. Κι αυτός και τα γραβατωμένα του επιτελεία προώθησης οπλικών συστημάτων στον Τρίτο Κόσμο. Γιατί μην νομίζετε ότι η λέξη «Αθήνα» σημαίνει κάτι πολύ διαφορετικό από τη λέξη «Τιμπουκτού» στα χείλη ενός Γάλλου τηλεπαρουσιαστή. Φρεγάτες λοιπόν. Με λίζινγκ. Χαμόγελα και χειραψίες, νιοστή «σωτηρία», υπογράψτε εδώ, θερμές ευχές για σύντομη ανάρρωση και τα δέοντα στη μαμά σας. Ο Φρανσουά επιστρέφει στη Γαλλία με την ταρτουφική αναγγελία ότι «ανήγειρε γέφυρες μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου», ενώ στην ουσία παλεύει με λιμαρισμένα νύχια και δοντάκια γάλακτος να κρύψει την απόλυτη πολιτική και ηθική υποταγή του στο παγκόσμιο οικονομικό και στρατιωτικό κατεστημένο των Αγορών.
