Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Η «επιστροφή της γηραιάς κυρίας» δεν είναι μόνο τίτλος θεατρικού έργου. Συμβολίζει την επιστροφή της «γηραιάς» δικτατορίας, με «σύγχρονο ένδυμα». Βασικό χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών καθεστώτων ήταν πάντοτε η απαγόρευση αντίθετης γνώμης, απ’ εκείνη που εφήρμοζαν οι διαχειριζόμενοι την εξουσία. Και, φυσικά, η ελευθερία της σκέψης, αποτελούσε ασυγχώρητο «αδίκημα». Να, λοιπόν, που η κυβέρνηση εζήλεψε τις παλαιές εκείνες μεθόδους, και έφερε το νέο άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα. Στις 8 Οκτωβρίου 2021, ολοκληρώθηκε η διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης, με τίτλο: «Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας». Στο άρθρο με τίτλο «Διασπορά ψευδών ειδήσεων» ορίζεται ότι: «Όποιος δημοσία ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις, που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες, ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών, και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και ο πραγματικός ιδιοκτήτης ή εκδότης του μέσου…».
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι η κυβέρνηση έφερε το άρθρο 191 για να εμποδίσει διαφορετικές γνώμες περί υποχρεωτικών εμβολιασμών. Συγχρόνως, καθιερώνει τρομοκρατία για όσους θα είχαν τη διάθεση να διατυπώσουν ελεύθερα τη γνώμη τους περί πλείστων κυβερνητικών αποφάσεων. Κι έτσι, οι «αντιφρονούντες» θα φακελώνονται και θα αντιμετωπίζουν διατάξεις όμοιες και χειρότερες με εκείνες που εφήρμοζαν τα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα. Η φασιστική Δεξιά, βγήκε από το μνήμα της και παίρνει τη ρεβάνς με κοινοβουλευτικό μανδύα. Το 1955 ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ενώσεως υπέρ των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου, Ηλίας Τσιριμώκος, σε μια διάλεξή του για τη λειτουργία της Δημοκρατίας, ανέφερε μεταξύ άλλων για την ελευθερία της σκέψης: «Βάση της ελευθεροτυπίας θεωρείται διεθνώς, από τότε που στην Ευρώπη ολοκληρώθηκε η συνείδηση της έννοιας της Δημοκρατίας, η συνταγματική απαγόρευση κάθε προληπτικού μέτρου, και προ παντός της λογοκρισίας της ελεύθερης έκφρασης…» Τώρα, όλα αυτά έγιναν… ρετρό και επανέρχονται τα γνωστά μας «φακελώματα» των «εθνικώς επικίνδυνων».
Να όμως που έχει ο καιρός γυρίσματα, και το καθεστώς και η νοοτροπία του φακελώματος των πολιτών επέστρεψε με ιατρικό μανδύα
Το «φακέλωμα» από τα πολύ παλιά χρόνια χρησίμευε σε ολοκληρωτικές-αντιδραστικές κυβερνήσεις και καθεστώτα, προκειμένου να καταπνιγούν φιλελεύθερες φωνές που αρνούνταν την καταπίεση και την υποδούλωση. Να θυμηθούμε ότι οι Έλληνες διανοούμενοι, πριν ακόμα από το 1821, υπήρξαν στόχος των αστυνομικών αρχών του φεουδαρχισμού. Οι υπηρεσίες του Μέτερνιχ φακέλωναν όχι μόνο τους «Καρμπονάρους» της Ιταλίας, αλλά και τους Έλληνες στο εξωτερικό που είχαν δραστηριοποιηθεί για να προωθήσουν το απελευθερωτικό κίνημα. Οι Αγωνιστές και ο ελληνικός στοχασμός είχαν να επιδείξουν σπουδαίες περγαμηνές επαναστατικής ευψυχίας και δραστηριότητας. Το δίκτυο της φοβερής αστυνομίας της Αυστρίας, είχε παντού τους χαφιέδες της. Μια μόνο περίπτωση να μνημονεύσουμε ενδεικτικά, εκείνη του Κάλβου που το καθεστώς των Βουρβόνων τον παρακολουθούσε άγρυπνα το 1825-26 στο Παρίσι και οι αστυνομικοί πράκτορες τον χαρακτήριζαν συνέχεια ως επικίνδυνο. Ο Ρήγας, η Φιλική Εταιρεία, όλοι ήσαν «φακελωμένοι». Αυτό το καθεστώς συνεχιζόταν πάντα στην Ελλάδα. Και με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου όλοι οι πολίτες είχαν «φάκελο» στην Ασφάλεια. Εάν ήσουν χαρακτηρισμένος «κόκκινος» δεν έβρισκες πουθενά δουλειά.
ΤΟ ΙΔΙΟ συμβαίνει και σήμερα με τους ανεμβολίαστους, «εχθρούς της πατρίδος»! Τους απαγορεύουν ουσιαστικά να ζούνε. Στην εξόντωσή τους ελπίζουν. Αξίζει να πάρουμε μία «γεύση» του μέτρου των «φακελωμάτων» –περισσότερο για να μαθαίνουν οι νεότεροι– ανοίγοντας τον «φάκελο» που είχε στη Γενική Ασφάλεια ο μεγάλος ποιητής, ο Κώστας Βάρναλης: Στις 22 Ιουλίου 1940 το «δελτίο πληροφοριών» της Ασφάλειας έγραφε μεταξύ άλλων: «Ο συντάκτης της εφημερίδας Πρωία Βάρναλης, έχει σχηματίσει πυρήνα και προπαγανδίζει υπέρ του Κομμουνισμού…». Σε δελτίο της 19/7/1947 της Ασφάλειας, σημειώνονται και τα ακόλουθα από το «όργανον» που τον παρακολουθούσε: «…Ο ανωτέρω τυγχάνει παλαιόν στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος και εργάζεται μόνον και μόνον διά την επικράτησίν του. Ουδεμία άλλη εργασία κάμνει, αλλά είναι αφοσιωμένος εις το κόμμα. Επίσης μοι επληροφόρησεν, ότι τυγχάνει δημοσιογράφος και δημοσιογραφεί μόνον εις τον Ριζοσπάστην. Συχνάζει συνήθως εις το καφενείον Βυζάντιον παρά την πλατεία Κολωνακίου…». Το καταπληκτικό όμως είναι ότι η τελευταία παρακολούθηση του ποιητή έγινε στην… κηδεία του, στις 16/12/1974 στο Α’ Νεκροταφείο! Η Ασφάλεια, που λειτουργούσε ακόμα όπως επί δικτατορίας, σημείωσε μεταξύ άλλων στη σχετική αναφορά: «…Την κηδείαν παρηκολούθησαν περί τα 10.000 άτομα, τα οποία ετραγουδούσαν διάφορα τραγούδια του εν θέματι Μ. Θεοδωράκη, ως και θούρια του ΕΛΑΣ…»!
Αυτά τότε. Να όμως που έχει ο καιρός γυρίσματα, και το καθεστώς και η νοοτροπία του φακελώματος των πολιτών επέστρεψε με ιατρικό μανδύα. Η νέα «Ιερά Συμμαχία» των Βρυξελλών ελέγχει απολύτως την πατρίδα μας και οι μηχανισμοί της μετεμφυλιακής εποχής ξαναμπήκαν μπροστά με πρόσχημα την προστασία μας από τον κορωνοϊό. Οι κυβερνώντες κατήργησαν τα δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτου. Να θυμίσουμε ότι μητέρα των Ενώσεων υπέρ των δικαιωμάτων αυτών είναι η πασίγνωστη υπόθεση Ντρέιφους, που συγκλόνισε τη Γαλλία επί δέκα περίπου χρόνια και απετέλεσε το μεγαλύτερο γεγονός της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας. Εξ αφορμής αυτής ιδρύθηκε η γαλλική ένωση το 1889. Έτσι σε πλείστες χώρες φούντωσε το κίνημα υπέρ της προστασίας των ελευθεριών που εξασφαλίζει το Σύνταγμα. Στην Ελλάδα μια τέτοια ένωση ιδρύθηκε το 1936 με πρωτοβουλία ομάδος επιστημόνων, ανθρώπων των γραμμάτων και πολιτευτών, με επικεφαλής τον καθηγητή Αλέξανδρο Σβώλο. Στο Συμβούλιο μετείχαν οι Ηλίας Τσιριμώκος, Στρατής Σωμερίτης, Νίκος Βέης, Παύλος Νιρβάνας, Αιμίλιος Βεάκης κ.ά. Αυτήν την ένωση διέλυσε η δικτατορία του Μεταξά. Στα χρόνια από το 1945 και μετά η ελάχιστη «παράνομη» ενέργεια μπορούσε να οδηγήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και εκτοπίζονταν εκείνοι που ήσαν ύποπτοι ότι θα μπορούσαν να ενισχύσουν την «ανταρσία». Σήμερα στοχοποιούνται όλοι όσοι αντιδρούν στις διαταγές της κυβέρνησης περί υποχρεωτικών εμβολιασμών. Οι εκβιασμοί που ασκούνται και ο αποκλεισμός των «απείθαρχων» από τη δημόσια ζωή θυμίζουν τα μέτρα που είχαν πάρει οι ναζί κατά των Εβραίων. Αύριο, θα υποχρεώσουν σίγουρα τους «επαναστάτες» να φορούν στο πέτο –όπως έκαναν με τους Εβραίους– όχι άστρο, αλλά ένα κεφαλαίο «Α» για να ξεχωρίζουν οι ανεμβολίαστοι.
ΤΩΡΑ ΞΑΝΑ οι «χαλασοχώρηδες» –όπως έλεγε ο Παπαδιαμάντης– ξεθάβουν τα καταδικασμένα από την Ιστορία αντιδημοκρατικά μέτρα για να διχάσουν πάλι τον λαό. Η ελευθερία της βούλησης είναι ταυτόσημη με την ελευθερία της σκέψης. Ελευθερία της σκέψης σημαίνει να μπορώ να εκφράσω τη σκέψη μου δημόσια, είτε μιλώντας, είτε γράφοντας. Αυτό πλέον θεωρείται αδίκημα, και τιμωρείται με φυλάκιση. Η κυβέρνηση θέλει να καθορίζει μόνη της ποια είναι η «νομιμότητα» και ποιο το «αδίκημα». Θυμίζει τους Καρδινάλιους της Καθολικής Εκκλησίας που ήθελαν να καθοδηγούν αυτοί τη «διάδοση της αληθινής πίστης». Και το 1922 καθιέρωσαν τη «βούλα» του Πάπα Κλήμεντος. Έτσι και σήμερα χρειάζεται η «βούλα» του Μεγάρου Μαξίμου για να διατυπώνουμε τις απόψεις μας…
