Η επισκευή δεν είναι ένα βοηθητικό, προαιρετικό μέρος της οικονομίας. Η επισκευή είναι φροντίδα, σε κάθε στάδιο της εφοδιαστικής αλυσίδας και σε κάθε κλίμακα. Όσοι έχουν άμεση ανάγκη επισκευής για τις συσκευές τους βρίσκονται, όπως προβλέπει η Θεωρία της Οικονομικής Αδικίας του Terry Pratchett, στο στόχαστρο της διευρυνόμενης οικονομικής ανισότητας. Οι ήδη φτωχοί καταναλωτές ενθαρρύνονται να αγοράζουν ολοένα και νεότερα προϊόντα (και άλλους μηχανισμούς προγραμματισμένης απαξίωσης που έχουν συν-εξελιχθεί με την έκρηξη της υπερπαραγωγής για τον Παγκόσμιο Βορρά). Αυτά τα προϊόντα είναι από το σχεδιασμό τους δύσκολο να επισκευαστούν και απαιτούν επαναλαμβανόμενες αγορές, φανερώνοντας το μακροπρόθεσμο σχέδιο των κατασκευαστών. Η εξόρυξη ορυκτών που είναι απαραίτητη για την κατασκευή νέων συσκευών υψηλής τεχνολογίας προκαλεί θάνατο και εξαθλίωση στους γύρω πληθυσμούς. Μια κοινότητα που δεν βλέπει καμία αξία στην επισκευή είναι μια κοινότητα που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην κρίση του καπιταλισμού και είναι απλώς όμηρος του. […]
Η απώλεια της δυνατότητας επισκευής δεν είναι συνέπεια της τεχνολογικής προόδου ή της αυξανόμενης πολυπλοκότητας – θα έπρεπε αναμφισβήτητα να είναι το αντίθετο. […] Μια δημιουργικά επισκευασμένη συσκευή είναι ο τόπος όπου το κοινωνικό δίκτυο συγχωνεύεται με το τεχνολογικό. Ωστόσο, αυτό δεν είναι προς το συμφέρον του κατασκευαστικού λόμπι: το τεχνολογικό δίκτυο είναι ένα δίκτυο συσσώρευσης κεφαλαίου.
Η διακοπή των αλυσίδων εφοδιασμού σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης αφήνει πίσω της ένα κενό απέναντι στο οποίο οι διαδοχικές απαντήσεις είναι διδακτικές. Η άμεση απάντηση είναι να γεμίσει με επισκευή, αυτοσχεδιασμό και αλληλοβοήθεια από την κοινότητα. Το επόμενο στάδιο είναι όπου οι θεσμοί και το κεφάλαιο μπαίνουν στο παιχνίδι. Ο καπιταλισμός της καταστροφής ανοικοδομεί τις αλυσίδες εφοδιασμού, συντρίβει πρωτοβουλίες επισκευής […] και επιδεινώνει την οικονομική καταπίεση μέσω των μονοπωλίων.
Ένα εναλλακτικό μοντέλο μπορεί αντ’ αυτού να χρησιμοποιεί κρατικές πρωτοβουλίες για την τόνωση των πρωτοβουλιών επισκευής και την υποστήριξη της ροής της κοινής γνώσης. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα αυτού είναι η έκδοση δύο βιβλίων από την κυβέρνηση της Κούβας στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Αντιμέτωπο με μια δύσκολη οικονομική κρίση που προκλήθηκε από κυρώσεις, το κράτος διένειμε ευρέως το El libro de la familia (Το βιβλίο για την οικογένεια), μια συλλογή πρακτικών γνώσεων χρήσιμη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μια επόμενη δημοσίευση που ονομάζεται Con nuestros propios esfuerzos (Με τις δικές μας προσπάθειες) ήταν μια παρόμοια, αν και πιο πλήρης επιτομή πρακτικών συμβουλών, συνταγών και οδηγιών, αυτή τη φορά με ιδέες που προέρχονται από όλο τον κόσμο. Αυτή η αμφίδρομη ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ ιδρυμάτων και ατόμων θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για ριζική κοινοτική τεχνολογική ανάπτυξη: οι καινοτομίες από τη μια πηγή διαμορφώνονται από την άλλη ανάλογα με τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους, με την προοπτική σύγκλισης σε μια βιώσιμη κουλτούρα κοινοτικής καινοτομίας. Τι σημαίνει μια μαζική στροφή προς την αρχή της επισκευής το αποτυπώνει η Naomi Klein στο On Fire: «Δεν θα βγούμε από αυτή την κρίση χωρίς μια αλλαγή στην κοσμοθεωρία σε κάθε επίπεδο, μια μεταμόρφωση σε ένα ήθος φροντίδας και επισκευής. Επισκευάζοντας τη γη.
Επισκευάζοντας τα πράγματά μας. Επισκευάζοντας άφοβα τις σχέσεις μας εντός των χωρών μας και μεταξύ τους».
Αποσπάσματα από άρθρο του Harun Šiljak που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της κίνησης Science for the People
μτφ. Αλέξης Θεοδωρίδης
Το σκίτσο είναι της Alice Mao
