Του Κώστα Γκιώνη
Η σύγχρονη λαίλαπα του νεοορθόδοξου νεοφιλελευθερισμού ήρθε, εν ονόματι της απελευθέρωσης και του υγιούς ανταγωνισμού, να ιδιωτικοποιήσει για το καλό μας τα πάντα, εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά τώρα τελευταία αντιλαμβανόμαστε το τι μπόι έχει το τέρας. Με την ιδιωτικοποίηση δημιούργησαν καρτέλ φονιάδων που το μόνο που τους νοιάζει είναι πόσο αίμα θα μαζέψουν για να το αποδώσουν στο βαμπίρ ιδιοκτήτη τους. Κι όλο αυτό στο τυλίγουν στο ιλουστρασιόν χαρτί της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού!
Αν θέλεις να πάρεις μια εταιρεία τηλεφωνίας για να ρωτήσεις κάτι, πρέπει να παλεύεις ώρες μιλώντας με ένα ρομπότ, το οποίο προσπαθεί να σε πείσει ότι όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις μέσω της ηλεκτρονικής του σελίδας. Άσχετο αν εσύ τους λες ότι τους πήρες γιατί έχεις πρόβλημα με το ίντερνετ. Σου πουλάνε υπηρεσίες, μετά διαπιστώνεις ότι η τεχνολογία του τηλεφώνου σου δεν είναι συμβατή με αυτές, και όταν τους ρωτάς γιατί δεν σου το είπαν, η απάντηση είναι ότι… εσύ είσαι υποχρεωμένος να το ψάξεις!
Τα πάντα είναι ανεξέλεγκτα όταν διακυβεύεται το κέρδος των μεγαλοκατσαπλιάδων. Η περίφημη ηλεκτρονική ανάπτυξη δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δικτατορία αυτών που ελέγχουν το μέσο έναντι αυτών που είναι υποχρεωμένοι να το χρησιμοποιούν. Τίποτα δεν χαρίζεται, και μάλλον είναι ηλίθιοι αυτοί που νομίζουν ότι το Χ ή Ψ μέσο σου καλυτερεύει τη ζωή. Διότι κοιτάνε πάντα την κοντινή εικόνα, και δεν βλέπουν ποτέ την ευρύτερη. Η ρηχότητα άλλωστε είναι ιδίωμα αυτού του λαού.
Η εξουσία όλα αυτά τα χρόνια έκανε πολύ σωστά τη δουλειά της για να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα: φτωχοποίησε τον λαό, τον απομόνωσε, του έδωσε ως μόνη διέξοδο το βλακοκούτι απέναντι από τον καναπέ. Έλεγξε όλα τα συστημικά μέσα, κι αυτά ανέλαβαν να δημιουργήσουν τον ιδιαίτερο αυτό τύπο του νεοηλίθιου μυαλοσκλάβου, που αναμασά όλη την ώρα αυτά που του φυτέψανε αριστοτεχνικά στην κεφάλα του την άδεια. Αυτός ο τύπος δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτούς που ανήκουν σε κάποιες ακραίες απομονωμένες παραθρησκευτικές σέκτες, που αν ο θρησκευτικός τους ηγέτης τους νουθετήσει να αυτοκτονήσουν ομαδικά γιατί αυτό θα είναι για το καλό τους, είναι σίγουρο ότι αρκετοί θα το κάνουν.
Η Ελλάδα της ανάπτυξης αφήνει την τελευταία της πνοή στην καρότσα ενός αγροτικού. Στην Ελλάδα της ανάπτυξης αγναντεύεις τα νησιά της πατρίδας σου μέσα από τις μνήμες σου και το φωτογραφικό υλικό μιας άλλης εποχής. Στην Ελλάδα της ανάπτυξης μπλοκάρεις αριθμούς τηλεφώνων εισπρακτικών εταιρειών. Αυτή είναι η μοίρα των λαών που αναθέτουν την τύχη τους στον «Μεσσία» για να τους σώσει!
