Του Κώστα Γκιώνη
Πριν μία εβδομάδα συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη προγραμματισμένη ομαδική δολοφονία των Τεμπών. Το έγκλημα αυτό δεν είναι μια από τις γνωστές παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. 57 ψυχές ή και περισσότερες, ποτέ ίσως δεν θα μάθουμε, φτερούγησαν πριν την ώρα τους. Πολλές οικογένειες μαζί με τα παιδιά τους έθαψαν και τις δικές τους ζωές κάτω από ένα σωρό τσακισμένα παλιοσίδερα. Τίποτα δεν θα είναι γι’ αυτούς όπως πριν.
Για όλους τους νοήμονες ανθρώπους, μετά τη δολοφονία και την τεράστια επιχείρηση κουκουλώματος που επιχειρήθηκε, και συνεχίζει να επιχειρείται μέχρι σήμερα με ένα ξεδιάντροπο τρόπο, πρέπει να έχει γίνει πλέον πλήρως κατανοητό ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα λειτουργούν ως γκάνγκστερ. Χωρίς κανένα συναίσθημα. Ο πόνος των άλλων, η θέση τους, τα κέρδη τους. Λες και δεν έχουν παιδιά. Αλλά θα μου πεις, τα δικά τους δεν τα βάζουν στα κινητά φέρετρα. Αυτοί ξέρουν…
Μας είχαν φάει για την ιδιωτική πρωτοβουλία, που θα έρθει και θα εκσυγχρονίσει τα μέσα. Μας μιλούσαν για ασημένια βέλη, που δεν θα προλαβαίναμε να ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα μας και θα φτάνουμε στον προορισμό μας χωρίς καθυστερήσεις και όλες τις άλλες παθογένειες του δημόσιου φορέα. Αντ’ αυτού, μας φέρανε τα σαπάκια που δεν θέλανε οι Ελβετοί, πάντα με την ανοχή του κρατικού παράγοντα.
Αν υπήρχε μια στοιχειώδης δημοκρατία και μια δικαιοσύνη που θα είχε έστω και λίγη τσίπα πάνω της, θα έπρεπε να είχε χώσει αρκετούς μέσα για όλη τους τη ζωή. Πρώτον τον γόνο-υπουργό του αρμόδιου υπουργείου με το μπλαζέ υφάκι, που κουνούσε το δάκτυλο μια βδομάδα πριν σ’ αυτούς που αμφισβητούσαν την ασφάλεια των σιδηροδρόμων. Έπειτα, τον υφυπουργό του ίδιου υπουργείου, ο οποίος πήγε στον επίμαχο σταθμό και, δείχνοντάς μας ένα πινακάκι με μισοσβησμένα λαμπιόνια, προσπαθούσε να μας πείσει ότι αυτό ήταν η τηλεδιοίκηση. Και τον άλλον υπουργό, τον επί παντός επιστητού, που ξεδιάντροπα παραδέχτηκε ότι, και τι να λέγαμε; ότι ο σιδηρόδρομος είναι προβληματικός; δεν θα ταξίδευε κανένας! Καθώς και τον υπουργό που έδωσε την εντολή εντός λίγων ημερών να σκεπαστεί με μπετόν ο τόπος του εγκλήματος, μήπως από τις αναλύσεις του εδάφους μάθουμε τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία και δούμε πώς δημιουργήθηκε αυτή η τεράστια έκρηξη.
Τίποτα δεν μπορούμε να περιμένουμε απ’ όλους αυτούς τους ξετσίπωτους. Πάνω από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υπογράψει το ψήφισμα των οικογενειών των νεκρών ώστε να σταματήσει πια αυτή η ελεεινή ασυλία των πολιτικών. Δεν ευελπιστούμε ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα κάνει τίποτα, αλλά ότι αυτό το αισχρό κουκούλωμα θα λειτουργήσει ως πυροδοτικός μηχανισμός στο θυμικό της κοινωνίας. Επειδή στου καθενός το μυαλό είναι η σκέψη ότι κατά τύχη δεν ήταν τα δικά μας παιδιά στο κινούμενο φέρετρο…
