Του Κώστα Γκιώνη
Οι σύγχρονες βαρβαρίες-ψευτοδημοκρατίες είναι δημιουργοί προβλημάτων και δυστυχιών για τις κοινωνίες, προκαλώντας οικονομικές, μεταναστευτικές, πολεμικές κρίσεις. Και μετά έρχονται ως συμπονούσες φιλάνθρωπες κυρίες να διαχειριστούν τη μιζέρια σου με τρόπο τέτοιο ώστε να σε κρατάνε σε μια οριακή κατάσταση διασωλήνωσης – όπου ανά πάσα στιγμή μπορούν να σου τραβήξουν τα σωληνάκια και να επέλθει το μοιραίο. Και συ, ανήμπορος, εναποθέτεις τη ζωή σου στα χέρια του γιατρού-σφαγέα σου.
Μετά το χρηματιστήριο ενέργειας και τη ληστρική ρήτρα αναπροσαρμογής, οι κατσαπλιάδες των εταιρειών, με τις ευλογίες των πολιτικών συνεταίρων τους, δημιούργησαν τα χρωματιστά τιμολόγια, με τα οποία δίνεται η δυνατότητα στο θύμα να τζογάρει με τι χρώμα θα καλύψει το φέρετρο-λογαριασμό του: πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί ή μπλε…
Βέβαια οφείλουμε να παραδεχθούμε πόσο πολύ ευρηματική μπορεί να γίνει η ολιγαρχία για να βγάλει κι άλλο χρήμα, ξέροντας ότι αυτός ο λαός είναι πανέτοιμος να δεχθεί τα πάντα – διότι ο καθένας περιμένει τον άλλο να αντιδράσει, και ο άλλος περιμένει τον καθένα. Ο φαύλος κύκλος του συμβιβασμένου που τον ρουφάει το σύστημα και τον ξερνάει κυρ-Παντελή!
Αυτό είναι η πιο σημαντική απόδειξη για τους ηλίθιους που πίστευαν ότι με την ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων θα λειτουργήσει ένας υγιής ανταγωνισμός, ότι όλο αυτό θα είναι προς όφελος του καταναλωτή και άλλα τέτοια όνειρα θερινής νυκτός, καταπίνοντας την κυβερνοπρέζα ανθρώπων που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, παρά μόνο ουρανοκατέβατοι σε κρατικοδίαιτες θέσεις. Θα μου πεις βέβαια ότι ο ηλίθιος πιστεύει πως ο πόλεμος στην Ουκρανία (τον θυμάται κανείς;) φταίει για το διπλασιασμό της τιμής του μαρουλιού και τον τριπλασιασμό της τιμής του ελαιολάδου…
Όσοι από εμάς έχουμε ζήσει ή ταξιδέψει στο εξωτερικό και έχουμε επισκεφθεί σούπερ μάρκετ, εδώ και δεκαετίες βλέπουμε τα ελληνικά προϊόντα να πωλούνται πολύ φθηνότερα από εδώ. Κι αυτό δεν απασχολεί κανέναν στην ώριμη μπανανία που ζούμε.
Άβυσσος το μυαλό του ηλίθιου!
Κατά τ’ άλλα όλα καλά, όλα ανθηρά. Μετά την πρώτη φορά αριστερά όπως σε βλέπω, μας προέκυψε η Νέα Αριστερά όπως με βλέπεις. Πλοκάμια κι αυτά της ίδιας διαχείρισης, που η μόνη διαφορά τους είναι η αλλαγή φρασεολογίας με κάποιες μικρολεπτομέρειες που δεν κάνουν καμιά ουσιαστική διαφορά – όπως έδειξε και το πρόσφατο παρελθόν. Διότι κομμάτια του παρελθόντος είναι κι αυτοί, ενός παρελθόντος που κρίθηκε, με τον τρόπο που κρίθηκε.
Το φθινόπωρο αρνείται να μας εγκαταλείψει, κάθεται εδώ ψυχοπονιάρικα να μας κάνει παρέα, αντιλαμβανόμενο τις δυσκολίες που περνάμε. Δεν θα αργήσει όμως να έρθει φουριόζικος ο χειμώνας. Η ανατολή της επόμενης μέρας θα είναι άλλη μια δύσκολη μέρα, που τίποτα καινούργιο δεν θα φέρει. Μόνο μερικές θυρίδες ελπίδας παραμένουν εμμονικά ανοικτές. Ας τις στηρίξουμε, μήπως προλάβουμε την αυγή του νέου κόσμου.
