Παλιά και πικρά παραμύθια σε νέες εκδοχές. Του Δημήτρη Βλαχοπάνου
Η αλήθεια -έτσι δε λένε;- είναι οδυνηρή
κι έχει ανάγκη, να ξέρεις, απ’ το αίμα σου
έχει ανάγκη απ’ τις λαβωματιές σου
Οδυσσέας Ελύτης Μαρία Νεφέλη
Θα πρέπει να προσέξουμε πολύ. Και δεν μιλώ για τους ανιστόρητους, τους ανεύθυνους και τους αστόχαστους που κατέχουν –χωρίς να κάνουν ούτε για θυρωροί– υπεύθυνες θέσεις στην πολιτική, κοινωνική και, προπάντων, εθνική ζωή των Ελλήνων. Θα πρέπει να προσέξουμε πολύ όσοι τον πονάμε τον τόπο μας και μας έμεινε κάτι απ’ τα οράματα που φύτρωσαν μέσα μας στα ευαίσθητα και κρίσιμα χρόνια της εφηβείας και της ορμής μας. Τόσο ψέμα και τόση μαύρη προπαγάνδα έχει να ζήσει ο τόπος μας α πό την εποχή της Κατοχής και της χούντας. Και το ψέμα και την προπαγάνδα τα πλήρωσαν οι Έλληνες με πολύ πόνο: δίκες, στερήσεις, εξορίες, εκτελέσεις, βασανιστήρια, αίμα κι απερίγραπτες ταπεινώσεις. Η Ελλάδα είναι μια ταλαιπωρημένη χώρα. Ο λαός της κουβάλησε στις πλάτες του και τάισε απ’ το υστέρημά του ολιγαρχίες και δυναστείες που τον πότισαν φαρμάκια και ψέματα μέχρι αηδίας. Μέχρι που τον έκαναν να πιστέψει πως είναι ανάξιος και φτωχός και πως δεν μπορεί δίχως προστάτες να ζήσει. Λοιπόν; Δεν διδαχτήκαμε τίποτα από τα τόσα χρόνια ξενοκρατίας στην Ελλάδα; Και δε νιώσαμε τίποτε από αυτή την άγρια και βρόμικη επίθεση εναντίον των μανάδων μας και των πατεράδων μας, που με τον ιδρώτα, το αίμα τους και το δάκρυ τους έκαναν τα λαγκάδια χωράφια και χώμα την πέτρα; Τίποτα;
Γνωρίζουν όλοι καλά πως σ’ έναν πόλεμο το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια. Κι αν υποθέσουμε πως αυτό που σήμερα ζούμε δεν είναι παρά ένας ιδιότυπος πόλεμος και μια δικτατορία των τραπεζών, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να καταλάβουμε πως οι μηχανές του συστήματος δεν παράγουν μόνο μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου για να τρομοκρατούν τον κόσμο και ταυτόχρονα να τον ξεγυμνώνουν και να τον εξαθλιώνουν. Παράγουν και ασύστολα ψεύδη. Έχει στηθεί κανονικά πλέον μια ολόκληρη βιομηχανία που ασταμάτητα παράγει θεωρίες και ψέματα. Μια επιχείρηση γκεμπελικού τύπου που έχει προ πολλού αναλάβει καθήκοντα και επαναλαμβάνει μονότονα με τις ίδιες φράσεις και τους ίδιους χαρακτηρισμούς απίθανα σενάρια νοσηρής φαντασίας.
«Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Παλιά και πικρά παραμύθια σε νέες εκδοχές. Που δημιουργούν μια δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα. Κι η ατμόσφαιρα αυτή φέρνει πολλή θλίψη. Ζούμε στον αστερισμό του αφανισμού μας και της ηθικής μας κατάπτωσης. Ζούμε στη χώρα του κανιβαλισμού και του ψέματος. Το κεφάλαιο και το χρήμα δεν έχουν πατρίδα, δεν έχουν φραγμούς, δεν έχουν αισθήματα. Θα το πάνε το παιχνίδι ώς το τέλος. Κι όποιος αντέξει. Το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός διψάνε για αίμα. Και διορίζουν υπαλλήλους και ανδρείκελα για να φτάνει μεταμφιεσμένη και μασκαρεμένη στο λαό η θέλησή τους. Και τα όργανα βρίσκονται κάθε στιγμή σε ετοιμότητα για ν’ αρχίσουν το βάρεμα μόλις βρουν αφορμή ή τους δώσουν το σύνθημα εκείνοι.
«Μην τους πιστεύετε». Αυτό θα πρέπει να γίνει το άλλο σύνθημα και η κραυγή που θα διαπεράσει τη χώρα απ’ τη μια ώς την άλλη της άκρη. Λένε ψέματα. Λένε ψέματα οι κυβερνητικοί υπάλληλοι και όσοι έχουν στρατευτεί μαζί τους στη διαχείριση των συμφερόντων του κεφαλαίου και των ξένων κέντρων που θρονιάστηκαν στην πατρίδα μας. Λένε ψέματα τα φερέφωνα των τοκογλύφων και των μαυραγοριτών που συνεχίζουν ακάθεκτοι να απομυζούν και το τελευταίο δράμι από τον πλούτο της γης. Λένε ψέματα όταν μιλάνε για επενδύσεις, για ανάκαμψη και αναστροφή του αρνητικού κλίματος, την ίδια στιγμή που στεγνώνουν και στενάζουν οι Έλληνες, ενώ τα γνωστά κέντρα εκπονούν νέα μέτρα για να ληστέψουν περισσότερο ακόμη το λαό που τον ληστεύουν αλύπητα τόσα χρόνια.
Από ποιον κινδυνεύει το σύστημα; Κινδυνεύει απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει λοιπόν ή να τον προσεγγίσει και να τον τραβήξει με κόλπα και μαλαγανιές προς το μέρος του ή, αν δε γίνει έτσι, να τον εξοντώσει με μια ενορχηστρωμένη επίθεση συκοφαντίας και ψεύδους. Όλοι οι μηχανισμοί του συστήματος έχουν τεθεί σε συναγερμό εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Νυν υπέρ πάντων αγών, λένε. Και η ισχύς εν τη ενώσει.
ΥΓ.1 Αμήχανη η άλλη Αριστερά, παρακολουθεί σιωπηρά το παιχνίδι, λες και βολεύεται με αυτή την εκστρατεία, γιατί φαίνεται πως το πρόβλημα κι αυτής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι το σύστημα. Μα αν βάζουν κριτήριο τον ΣΥΡΙΖΑ και την κόντρα που θέλουν να ’χουν μαζί του για να καταπίνουν αδιαμαρτύρητα κι αναντίρρητα όλα αυτά τα τερατώδη εμφυλιοπολεμικά και διχαστικά, τότε αλίμονο στην Αριστερά και αλίμονο στη χώρα που της έλαχε αυτή η Αριστερά.
ΥΓ.2 Φίλοι της συν-κυβερνώσας Αριστεράς θα κάνουμε τη χάρη σε κάθε Κεδίκογλου να ξεχνάμε τόσο εύκολα και να συμβιβαζόμαστε με τη βιομηχανία της αθλιότητας και της χυδαιότητας; Γιατί; Γιατί, χτεσινέ σύντροφε μπάρμπα Σπύρο;
* Ο Δημήτρης Βλαχοπάνος είναι εκπαιδευτικός,
ερευνητής της Ιστορίας του Κομμένου Άρτας
