Η Αθήνα βυθίζεται στο σκατό!

Μέσα στον ορυμαγδό των πολιτικών εξελίξεων, των καταστροφικών συνεπειών του Μνημονίου, την απελπισία από τη διακυβέρνηση της χώρας από άσχετους, ανίδεους και άψυχους, πλαισιωμένους απ’ όλες τις «παλιοκουφάλες» που θα έλεγε κι ο Θανάσης Γκαϊφύλιας με τη ματ φωνή του, τις τηλεοπτικές αντιμαχίες δεκάδων υποψηφίων δημαρχοπεριφερειαρχών και τη φαγωμάρα στην Αριστερά που κανένας τραγουδοποιός δεν θα είχε όρεξη να την κάνει -έστω χλευαστικά- τραγούδι, πού να μείνει χώρος για να συζητηθεί η Αθήνα, τα προβλήματά της και τα αίτιά τους, οι αντιστάσεις και οι προοπτικές τους, κάποιο εναλλακτικό σχέδιο ευφάνταστο και βιώσιμο για την πόλη που ζούμε.

Η Ελένη Πορτάλιου ξέρει τα προβλήματα, δεν είναι περαστική από την πόλη, παλεύει αδιάκοπα για τις νησίδες που απομένουν και έχει ιδέες για το μέλλον. Και το καθοριστικό, είναι έντιμος άνθρωπος. Δεν την ξέρω πολύ καλά προσωπικά, αλλά έτσι μου φαίνεται. Αλλά τι και πώς; Εδώ, καλά καλά, δεν την πιστέψανε ούτε αυτοί που την προτείνανε την τελευταία στιγμή. Αν την πιστεύανε, και δεν κρατούσανε την υποψηφιότητα αξεκαθάριστη μέχρι το τέλος σαν χαρτί διαπραγμάτευσης στις εσωτερικές διαμάχες ισχύος, θα είχε ξεκινήσει την προεκλογική της μάχη τουλάχιστον μερικούς μήνες νωρίτερα, θα τη μάθαινε περισσότερος κόσμος, και θα της δινόταν η ευκαιρία όχι μόνο να κάνει κριτική στον Κακλαμάνη, αλλά και να συζητήσει με τους συντρόφους σε όλη την πόλη το πλάνο του μέλλοντος και να το δουλέψει καλύτερα μέσα στους δημότες που προσέρχονται κάθε φορά στην κάλπη σαν χαμένοι και ψηφίζουν τον προβεβλημένο κομματικό υποψήφιο ή αυτόν που «γυαλίζει» περισσότερο μέσα από την τηλεόραση.
Η πόλη βυθίζεται στο σκατό, αύτανδρη. Εγκαταλειμμένη. Προ πολλού. Από τους πιο εύπορους δημότες που δραπέτευσαν περιφερειακά, από τους πολιτικούς που δεν ασχολούνται με τίποτα ουσιαστικό πέρα από την επανεκλογή τους και την εξυπηρέτηση των χορηγών τους, από τους πρωθυπουργούς που ενδιαφέρονται μόνο για το κέντρο, ως βιτρίνα της εξουσίας, και από τους δημάρχους που αντιμετωπίζουν τις συνοικίες ως χωματερή, για εργολαβίες του κώλου και για Έλληνες φτωχούς και μετανάστες φτωχότερους, με λιγότερα σινεμά, ελεύθερους χώρους και παιδικούς σταθμούς, και περισσότερους οίκους ανοχής, πιάτσες και πρέζα. Ανακαινίσεις στην Πανεπιστημίου, φώτα στο Σύνταγμα και τη Βουλή, μεζεδάκια στου Ψυρρή και στο Γκάζι, νταχτιρντί στην Πειραιώς και την Ιερά οδό και παραπέρα, στα Σεπόλια, τα Κάτω Πατήσια, τον Άγιο Παντελεήμονα, την Κυψέλη, του Γκύζη, τα Πετράλωνα και την Πατησίων φόβος, ανασφάλεια, σκουπίδια, σκουριά, κλειστά μαγαζιά, άνεργοι και άστεγοι στα πεζοδρόμια, τα πεζούλια και τα χαλάσματα σπιτιών και βιοτεχνιών.
Κουραδούπολη με κερασάκι. Τζάμπα δήμαρχοι, φτηνοί ψηφοφόροι.

Σχόλια