Σε ανύποπτο χρόνο, όταν τα διεθνή και εγχώρια συστημικά ΜΜΕ εκθείαζαν το «νέο αργεντίνικο θαύμα» μετά την εκλογή του δεξιού Μάκρι στην προεδρία της χώρας, ο Δρόμος επεσήμαινε ότι στην πραγματικότητα το δήθεν θαύμα αφορούσε «τη δυνατότητα να… ξαναχρεωθεί η Αργεντινή, επιστρέφοντας έτσι στην τροχιά που το 2001 οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία και τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία σε εξαθλίωση – γεγονότα που προκάλεσαν τη λαϊκή εξέγερση που έμεινε στην ιστορία ως Αργεντινάτσο». Έτσι κι έγινε: ο νεοφιλελεύθερος Μάκρι «βγήκε στις αγορές» με τόση φόρα ώστε μέσα σε δύο χρόνια αναγκάστηκε να ζητήσει διάσωση από το ΔΝΤ! Το οποίο αποδείχθηκε πολύ γαλαντόμο, δανείζοντας τον Μάιο του 2018 στο αγαπημένο παιδί των ελίτ 57 δισεκατομμύρια δολάρια με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους.
Ακόμη κι έτσι, μέσα σε ελάχιστο διάστημα ο Μάκρι κατάφερε να αποδείξει ότι ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός του το μόνο που καταφέρνει είναι μια νέα γενικευμένη φτωχοποίηση. Με δυο λόγια, αντί για την καραμέλα «επενδύσεις και ανάπτυξη» η Αργεντινή γεύτηκε την κατάρρευση του εθνικού νομίσματος, την αύξηση της ανεργίας, το μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων και μια δραματική πτώση του ΑΕΠ… Παρ’ όλα αυτά, η Λαγκάρντ έτρεξε και πάλι να βοηθήσει: η αναδιαπραγμάτευση του δανείου κατέληξε τον Οκτώβριο του 2018 σε ακόμη ευνοϊκότερους όρους, απαλείφοντας τα προαπαιτούμενα για μείωση του πληθωρισμού και περιορισμό της διακύμανσης της ισοτιμίας πέσο-δολαρίου. Επιπλέον, το ΔΝΤ αποφάσισε την καταβολή του μεγαλύτερου μέρους του δανείου εντός του 2019, ώστε να βοηθηθεί να κερδίσει ο Μάκρι τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές!
Όμως οι μήνες που ακολούθησαν σημαδεύτηκαν από περαιτέρω οικονομική ύφεση και αύξηση του πληθωρισμού (πέρσι τέτοιο καιρό εκτινάχθηκε στο 30%, και φέτος ξεπέρασε το 50%). Η μοναδική «απάντηση» της κυβέρνησης Μάκρι στις γενικές απεργίες και τις μεγάλες διαδηλώσεις που ξέσπασαν ήταν η ένταση της απόπειρας τρομοκράτησης του λαϊκού κινήματος. Μάταιος κόπος: ήταν αδύνατο πια να αναχαιτιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια.
Μέτωπο ενάντια στον εκλεκτό του ΔΝΤ
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και πανικόβαλε τις «αγορές» ήρθε τον περασμένο μήνα: στις προκριματικές εκλογές της 11ης Αυγούστου, που αναδεικνύουν τους υποψήφιους για τις προεδρικές εκλογές της 27ης Οκτωβρίου, ο Μάκρι ταπεινώθηκε παίρνοντας μόλις 32,9% έναντι του 49,5% που απέσπασε ο κεντροαριστερός Αλμπέρτο Φερνάντεζ. Ο Φερνάντεζ υποστηρίζεται από έναν ευρύτατο συνασπισμό, ο οποίος ξεκινά από όλα τα ρεύματα των περονιστών, περιλαμβάνει το πολιτικό σχήμα του σκηνοθέτη Πίνο Σολάνας και άλλες αριστερές οργανώσεις, και φτάνει ως το Επαναστατικό Κ.Κ. (PCR). Πλέον Επιπλέον, οι τρεις συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες της χώρας δηλώνουν ότι στηρίζουν την υποψηφιότητά του, οπότε θεωρείται σχεδόν βέβαιος νικητής της επερχόμενης προεδρικής αναμέτρησης.
Οι προκριματικές εκλογές επιτάχυναν την αποσάθρωση: οι επενδυτές που είχαν απομείνει φεύγουν τρέχοντας, αφού αναμένουν ότι με μια κυβέρνηση Φερνάντεζ το ΔΝΤ θα… θυμηθεί τη σκληρή «τεχνοκρατική» γραμμή, και οι πάντες αγοράζουν δολάρια, καθώς το πέσο καθημερινά κατρακυλά. Το αποτέλεσμα ήταν η κυβέρνηση να κηρύξει «επιλεκτική χρεοκοπία» την περασμένη εβδομάδα, και να επιβάλει περιορισμούς στην κίνηση συναλλάγματος. Με τέτοια και άλλα μέτρα, τα οποία μιμούνται τον επάρατο «προστατευτισμό» των προηγούμενων κυβερνήσεων που με φανατισμό καταδίκαζε μέχρι πρόσφατα ο Μάκρι, η αντιδημοφιλής κυβέρνηση επιχειρεί, δίχως επιτυχία, να αποφύγει τα χειρότερα.
Στο μεταξύ, κάθε μέρα προστίθενται πάνω από 7.000 άνθρωποι στην ατέλειωτη στρατιά των φτωχών και πεινασμένων Αργεντίνων. Δηλαδή σχεδόν μισό εκατομμύριο παραπάνω από σήμερα μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου, που θα παραδώσει ο Μάκρι την εξουσία στον Φερνάντεζ μετά την αναμενόμενη ήττα του! Γι’ αυτό και οι ριζοσπαστικές κοινωνικές οργανώσεις (CCC κ.ά.) πραγματοποίησαν την περασμένη εβδομάδα τεράστιες διαδηλώσεις σε δεκάδες πόλεις με σύνθημα «Η πείνα δεν περιμένει» και αίτημα μεταξύ άλλων την άμεση λήψη έκτακτων επισιτιστικών μέτρων, πριν τις εκλογές. Οι λαϊκές τάξεις ξαναγίνονται πρωταγωνιστές, ενώ ο πάλαι ποτέ «θαυματουργός» νεοφιλελεύθερος Μάκρι οδεύει προς άδοξο τέλος.
