Η επίθεση Ισραήλ-ΗΠΑ ενάντια στο Ιράν προκαλεί τον μεγαλύτερο πόλεμο που γνώρισε η κομβική περιοχή της Μέσης Ανατολής τις τελευταίες δεκαετίες, οδηγώντας την περιοχή (αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα) σε ένα μεταίχμιο χωρίς επιστροφή, σε μια γενίκευση του πολέμου, ίσως σε μια τεράστια πυρηνική καταστροφή. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας «αμυντικής» στάσης του Ισραήλ, αλλά ενός σχεδιασμού που έχει εκπονηθεί εδώ και πολλά χρόνια από ΗΠΑ και Ισραήλ. Πρόκειται για την υλοποίηση του στρατηγικού σχεδιασμού για τη Νέα Μεγάλη Μέση Ανατολή, που μπαίνει με ιδιαίτερη ζέση σε εφαρμογή από τον Οκτώβριο του 2023, όταν ξεκίνησε ο νέος πόλεμος που τώρα κλιμακώνεται με τη σχεδιασμένη επίθεση κατά του Ιράν.
Το σχέδιο ΗΠΑ-Ισραήλ προωθήθηκε σπονδυλωτά. Πρώτα με την ισοπέδωση της Γάζας και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Με πρόβες στη συνέχεια (εξόντωση του Ιρανού προέδρου και του ΥΠΕΞ με την «περίεργη» πτώση του ελικοπτέρου τους). Ακολούθησε ο Λίβανος, οι βομβαρδισμοί του νότου και της Βηρυτού, η δολοφονία της ηγεσίας της Χεζμπολά. Μετά ήρθε η σειρά της Συρίας (πτώση καθεστώτος Άσαντ και τριχοτόμηση). Και τέλος ο βασικός εχθρός, το Ιράν, που –όντας μεγάλη χώρα και σύμμαχος Ρωσίας και Κίνας– πρέπει να βγει από τη μέση, να γυρίσει 50-60-70 χρόνια πίσω. Όλα αυτά το Ισραήλ μόνο του δεν μπορούσε να τα πετύχει. Σε όλες τις φάσεις είχε την αμέριστη στήριξη ολόκληρης της Δύσης. Το δολοφονικό σιωνιστικό κράτος δρα ως εμπρηστής πολέμου, ως εκτελεστής της συλλογικής και «ανθρωπιστικής-δικαιωματικής» Δύσης, ως μακρύ χέρι του Δυτικού ιμπεριαλισμού.
Σήμερα υλοποιείται και εκτελείται ένας σχεδιασμός που έχει εκπονηθεί εδώ και πάνω από δεκαετία στην καρδιά του Δυτικού συστήματος, τις ΗΠΑ, και πραγματοποιείται από τον «νταή» Ισραήλ (που τώρα αποζητά την άμεση εμπλοκή των εντολοδόχων και σχεδιαστών για προχωρήσει η «δουλειά»). Και δείχνει ότι η «δύση της Δύσης», ως ιστορικής καμπύλης και τροχιάς, δεν θα γίνει χωρίς να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα για να αντιστραφεί αυτή η πορεία. Το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» είναι το φύλλο συκής της επιθετικότητας ολόκληρης της Δύσης για να αλλάξει τον συσχετισμό δύναμης, να αλλάξει το χάρτη της Μέσης Ανατολής, να διαλύσει κράτη και δυνάμεις που αντιστέκονται, να διασπάσει το ευρασιατικό μπλοκ και τους BRICS.
Στην ουσία ο μεγάλος πόλεμος που διεξάγεται στη Μέση Ανατολή, ο μεγαλύτερος που γνώρισε αυτή η εκρηκτική και νευραλγική περιοχή, είναι τμήμα της απόφασης που έχει ληφθεί από τα πιο βαθιά κέντρα της συλλογικής Δύσης, να προχωρήσουν –δια του πολέμου και της εξάπλωσής του– σε μια αντεπίθεση μεγάλης κλίμακας για να αναχαιτιστεί μια βαθύτατη κρίση και ιστορική αποδρομή. Αυτή η απόφαση οδηγεί σε μια μεγάλη σύγκρουση με όλα τα άλλα κέντρα, και στους σχεδιασμούς περιλαμβάνεται και η χρήση των πυρηνικών όπλων. Ο πειρασμός της χρησιμοποίησής τους (πόσο μάλλον μακριά από τα σύνορα των ΗΠΑ) είναι πάντα μια πιθανή-άμεση επιλογή, που μπορεί να οδηγήσει σε τεράστιες πλανητικές καταστροφές.
Το ζήτημα των πυρηνικών όπλων και της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας είναι ένα από τα κομβικότερα ζητήματα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Το πυρηνικό όπλο δεν αποτρέπει τον πόλεμο· οι έρευνες και τα νέα οπλικά συστήματα το περιλαμβάνουν, και αυτό γίνεται για να χρησιμοποιηθεί επιθετικά από τη συλλογική Δύση.
Τα πυρηνικά εξαπλώνονται· τα πυρηνικά προγράμματα θα πάρουν τη θέση της «πράσινης ανάπτυξης». Ο κίνδυνος και από αυτά δεν είναι διόλου μικρός. Σκεφτείτε ένας σεισμός ή ένα ατύχημα τι συνέπειες μπορεί να έχει σε πυρηνικές εγκαταστάσεις· σκεφτείτε τώρα τι κίνδυνοι μπορεί να προκληθούν σε έναν πόλεμο όπου βομβαρδίζονται πυρηνικές εγκαταστάσεις (Ουκρανία και Ιράν).
Τώρα είναι επίσης η στιγμή που δοκιμάζονται τα αντανακλαστικά Κίνας και Ρωσίας για το κατά πόσο είναι σε θέση (ή έχουν πάρει απόφαση) να υπερασπιστούν «κόκκινες γραμμές» απέναντι στην επιθετικότητα της Δύσης. Ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι έκθετη μπροστά στην απόφαση της Δύσης να προχωρήσει εντατικά την επιλογή του πολέμου.
Ο αγώνας για την ειρήνη δεν μπορεί να παρακάμψει την αποφασιστική καταγγελία των σχεδιασμών και των εγκλημάτων που διαπράττει η συλλογική Δύση ενάντια σε κράτη, περιφέρειες και ηπείρους προκειμένου να διατηρήσει την παγκόσμια κυριαρχία της. Βρισκόμαστε στον προθάλαμο ενός γενικευμένου, παγκόσμιου πολέμου.
Η Ελλάδα είναι πολύ κοντά στις εστίες πολέμου. Είναι τμήμα της πολιτικής μηχανής ΝΑΤΟ και Ισραήλ, ενώ την ίδια στιγμή είναι εντελώς εκτεθειμένη. Πολλαπλά. Ο αναδασμός που γίνεται προβλέπει απίσχναση της κυριαρχίας της Ελλάδας υπέρ Τουρκίας, πιθανά και υπέρ Ισραήλ. Ναι, δεν είναι αντιφατικό, είναι μέσα στη λογική των εξελίξεων. Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται σε ιδιόρρυθμη και αδύναμη θέση, και αυτό εγκυμονεί πολλούς και μεγάλους κινδύνους για την ίδια την υπόστασή τους.
Εν τω μεταξύ, η πολιτική ηγεσία της χώρας υπόσχεται ότι θα βελτιώσει την «καθημερινότητα των Ελλήνων»…
