Συγκαταλέγεται στις ταινίες που εντυπωσίασαν στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου, απ’ το οποίο δυστυχώς έφυγε μόνο με μια Ειδική Μνεία δυσαρεστώντας τη δημιουργό της αλλά και το κοινό της Μπερλινάλε.
Την Ούρσουλα Μέγιερ πάντως, την ξέρουμε καλά και ειδικώς στην Ελλάδα, άρα μόνο εντύπωση δεν μας προκάλεσε Η Αδελφή μου, η οποία θεωρείται η κορυφαία ελβετική ταινία της χρονιάς, διεκδικώντας διακρίσεις στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου και στην κούρσα για το Όσκαρ Ξένης Ταινίας.
Δραματική, ελβετικής και γαλλικής παραγωγής Η Αδελφή μου, σε σκηνοθεσία Ούρσουλα Μέγιερ, με τους Κάσεϊ Μοτέ Κλεΐν και Λεά Σεϊντού, σε μεταφέρει στη βιομηχανική κοιλάδα, κάτω από ένα πολυτελές θέρετρο της Ελβετίας, όπου το σκι είναι η βασική ατραξιόν. Εκεί ζει ο 12χρονος Σιμόν με την άνεργη αδελφή του, Λουίζ. Κάθε ημέρα παίρνει το τελεφερίκ για το θέρετρο για να κλέψει πράγματα από τους πλούσιους επισκέπτες, ώστε να τα μοιραστεί με τους φίλους του. Όταν, όμως, οι «συνέταιροί» του χάνουν τα όριά τους, αυτό επηρεάζει και την αδελφή του. Ένα θαμμένο μυστικό τους απειλείται να βγει στην επιφάνεια και η μόνη διέξοδος είναι εκεί ψηλά.
Όταν έγραφα πριν ότι ξέρουμε την Ούρσουλα Μέγιερ εννοούσα την πρώτη σκηνοθετική δουλειά της, το Σπίτι με θέα, στο οποίο και πάλι η Ελβετή δημιουργός αναμείχθηκε με τον θεσμό της οικογένειας θέλοντας να μεταφέρει την παράνοια και τους άρρωστους δεσμούς που τη συνοδεύουν. Φαίνεται ότι είναι ένα θέμα που την απασχολεί πολύ. Στο Σπίτι με θέα, που είχε παιχτεί στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας του 2009 κερδίζοντας το Πρώτο Βραβείο, αποτύπωσε μια οικογένεια να κινείται στα όρια, πλάι σε έναν αυτοκινητόδρομο μεγάλης κυκλοφορίας, μεταφέροντας τις έντονες και ακατανόητες, ώς ένα βαθμό, εσωτερικές της σχέσεις.
Στην Αδελφή μου, ένα καλά κρυμμένο μυστικό υποβόσκει την καθημερινότητα του Σιμόν και της αδελφής του. Είναι προφανές ότι έτσι και βγει στην επιφάνεια θα προκαλέσει έκρηξη, θα διαταραχθούν οι ισορροπίες οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, κρέμονται από μια κλωστή. Ο μεν Σιμόν σπαταλάει το χρόνο του κατακλέβοντας τους πλούσιους θαμώνες του γειτονικού σαλέ. Δεν πηγαίνει σχολείο. Η δε αδελφή του αντί να βρει μια δουλειά, βολοδέρνει από δω και από κει ερωτοτροπώντας παντοιοτρόπως.
Το σημείο καμπής στη σχέση τους έρχεται, αρχικά, όταν ένας από τους εραστές της αδελφής του Σιμόν ανακατεύεται περισσότερο στα οικογενειακά τους. Το ξέσπασμα του νεαρού είναι σίγουρο. Θα ερχόταν μια κάποια στιγμή. Τότε, ο εραστής τρομάζει και η πραγματικότητα γύρω τους κλονίζεται. Το σιωπηρό δράμα της Μέγιερ, όπως ακριβώς έγινε και στο Σπίτι με θέα, εκρήγνυται. Η σύγκρουση και η εσωτερική αναστάτωση του πιτσιρικά είναι βέβαιη.
Η Μέγιερ είναι μια σκηνοθέτις που κυριολεκτικά ήρθε για να μείνει στο ευρωπαϊκό σινεμά. Με το χαμηλόφωνο, αρκούντως εσωτερικό και αριστοτεχνικά δομημένα δραματικό κινηματογράφο που κάνει σε οδηγεί στην εξερεύνηση των πιο μύχιων μυστικών της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, τα οποία φυσικά αντικατοπτρίζουν το εσωτερικό παράλογο που κυοφορεί ο καθείς μέσα του.
Δραματική, ελβετικής και γαλλικής παραγωγής Η Αδελφή μου, σε σκηνοθεσία Ούρσουλα Μέγιερ, με τους Κάσεϊ Μοτέ Κλεΐν και Λεά Σεϊντού, σε μεταφέρει στη βιομηχανική κοιλάδα, κάτω από ένα πολυτελές θέρετρο της Ελβετίας, όπου το σκι είναι η βασική ατραξιόν. Εκεί ζει ο 12χρονος Σιμόν με την άνεργη αδελφή του, Λουίζ. Κάθε ημέρα παίρνει το τελεφερίκ για το θέρετρο για να κλέψει πράγματα από τους πλούσιους επισκέπτες, ώστε να τα μοιραστεί με τους φίλους του. Όταν, όμως, οι «συνέταιροί» του χάνουν τα όριά τους, αυτό επηρεάζει και την αδελφή του. Ένα θαμμένο μυστικό τους απειλείται να βγει στην επιφάνεια και η μόνη διέξοδος είναι εκεί ψηλά.
Όταν έγραφα πριν ότι ξέρουμε την Ούρσουλα Μέγιερ εννοούσα την πρώτη σκηνοθετική δουλειά της, το Σπίτι με θέα, στο οποίο και πάλι η Ελβετή δημιουργός αναμείχθηκε με τον θεσμό της οικογένειας θέλοντας να μεταφέρει την παράνοια και τους άρρωστους δεσμούς που τη συνοδεύουν. Φαίνεται ότι είναι ένα θέμα που την απασχολεί πολύ. Στο Σπίτι με θέα, που είχε παιχτεί στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας του 2009 κερδίζοντας το Πρώτο Βραβείο, αποτύπωσε μια οικογένεια να κινείται στα όρια, πλάι σε έναν αυτοκινητόδρομο μεγάλης κυκλοφορίας, μεταφέροντας τις έντονες και ακατανόητες, ώς ένα βαθμό, εσωτερικές της σχέσεις.
Στην Αδελφή μου, ένα καλά κρυμμένο μυστικό υποβόσκει την καθημερινότητα του Σιμόν και της αδελφής του. Είναι προφανές ότι έτσι και βγει στην επιφάνεια θα προκαλέσει έκρηξη, θα διαταραχθούν οι ισορροπίες οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, κρέμονται από μια κλωστή. Ο μεν Σιμόν σπαταλάει το χρόνο του κατακλέβοντας τους πλούσιους θαμώνες του γειτονικού σαλέ. Δεν πηγαίνει σχολείο. Η δε αδελφή του αντί να βρει μια δουλειά, βολοδέρνει από δω και από κει ερωτοτροπώντας παντοιοτρόπως.
Το σημείο καμπής στη σχέση τους έρχεται, αρχικά, όταν ένας από τους εραστές της αδελφής του Σιμόν ανακατεύεται περισσότερο στα οικογενειακά τους. Το ξέσπασμα του νεαρού είναι σίγουρο. Θα ερχόταν μια κάποια στιγμή. Τότε, ο εραστής τρομάζει και η πραγματικότητα γύρω τους κλονίζεται. Το σιωπηρό δράμα της Μέγιερ, όπως ακριβώς έγινε και στο Σπίτι με θέα, εκρήγνυται. Η σύγκρουση και η εσωτερική αναστάτωση του πιτσιρικά είναι βέβαιη.
Η Μέγιερ είναι μια σκηνοθέτις που κυριολεκτικά ήρθε για να μείνει στο ευρωπαϊκό σινεμά. Με το χαμηλόφωνο, αρκούντως εσωτερικό και αριστοτεχνικά δομημένα δραματικό κινηματογράφο που κάνει σε οδηγεί στην εξερεύνηση των πιο μύχιων μυστικών της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, τα οποία φυσικά αντικατοπτρίζουν το εσωτερικό παράλογο που κυοφορεί ο καθείς μέσα του.
Νέστορας Πουλάκος
Σχόλια
