Υπάρχει και ένα πράγμα στο οποίο ο Τραμπ είναι συνεπής: η απόφασή του να αντιμετωπίζει το Ιράν ως το Υπέρτατο Κακό. Το επιβεβαιώνει και η πρόσφατη δήλωση-απειλή του, ότι οι ΗΠΑ θα αποσυρθούν από τη διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν εάν το Κογκρέσο, αλλά και οι υπόλοιπες δυτικές χώρες, δεν δεχθούν να την κάνουν… αγνώριστη. Δεν τον πτοεί διόλου το γεγονός ότι αυτή η δήλωση καταχειροκροτήθηκε μονάχα από μια χούφτα πολεμοχαρών ακροδεξιών εντός ΗΠΑ, και διεθνώς μονάχα από το μεσαιωνικό σαουδαραβικό καθεστώς και την ισραηλινή κυβέρνηση – που με ιαχές τύπου… «πάτα το, πάτα το» καλούν τον Τραμπ να προχωρήσει και στο επόμενο βήμα: μια στρατιωτική επίθεση εναντίον της Τεχεράνης.
Κατά τα άλλα, βρίσκει απέναντί του τη στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ και τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησής του, περιλαμβανομένων των υπουργών Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον και Άμυνας Τζέιμς Μάτις. Αυτοί γνωρίζουν λίγο καλύτερα τους κινδύνους που ενέχει ένας τέτοιος τυχοδιωκτισμός από π.χ. τον Σέλντον Άντελσον, μέγα δωρητή της προεκλογικής καμπάνιας του Τραμπ, δισεκατομμυριούχο ιδιοκτήτη καζίνο και ιδρυτή της Αμερικανοεβραϊκής Συμμαχίας (μπροστά στην οποία το ακροδεξιό Tea Party μοιάζει με… χίπικη παρέα) – αυτός είναι ένας από τους βασικούς προωθητές της ιδέας «να τελειώνουμε με το Ιράν».
Σε διεθνές επίπεδο, η κατακραυγή είναι πάνδημη: από την Ε.Ε. και τους επικεφαλής των ισχυρότερων κρατών μελών της ως (φυσικά) τη Ρωσία και την Κίνα. Οι ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν ήδη αρχίσει να βάζουν πόδι στη μεγάλη ιρανική αγορά, δεν δείχνουν διατεθειμένες να κάνουν πίσω. Ιδίως αφού οι επίσημοι (και διόλου φιλοϊρανικοί) μηχανισμοί ελέγχου της τήρησης της συμφωνίας από το Ιράν διαβεβαιώνουν ότι η Τεχεράνη εκπληρώνει πιστά τις υποχρεώσεις της. Χαρακτηριστικά, σήμερα το Ιράν διαθέτει μόλις το 1% του αποθέματος ουρανίου που είχε ως το 2015, οπότε υπογράφηκε η διεθνής συμφωνία.
Ο Τραμπ, καβάλα στα άλογα της… Αμερικανοεβραϊκής Συμμαχίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ, απειλεί λοιπόν να ακυρώσει μια διεθνή συμφωνία που έχει συνυπογραφεί από Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία και Κίνα, και έχει επικυρωθεί ομόφωνα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Είτε υλοποιήσει τις απειλές του είτε υπαναχωρήσει κάτω από την πίεση των εγχώριων και διεθνών «συμμάχων» του, έχει ήδη πετύχει τουλάχιστον ένα πράγμα: να αποδείξει για μια ακόμη φορά ότι, εάν υπάρχει ένα μόνο κράτος-παρίας στον πλανήτη, αυτό είναι οι ΗΠΑ.
