του Ερρίκου Φινάλη
Από το 2001 η Δύση, εδώ και αιώνες φορέας εκπολιτισμού (και καταλήστευσης, αυτά πάνε μαζί) των ιθαγενών του υπόλοιπου κόσμου, έχει κηρύξει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο σε μια μεγάλη περιοχή του πλανήτη, όπου κατοικούν εκατοντάδες εκατομμυρίων μουσουλμάνοι. Δεκαπέντε χρόνια μετά, οποιοσδήποτε μπορεί να δει τα χαοτικά γεωπολιτικά αποτελέσματα που «πέτυχαν» οι εκπολιτιστές: ανατιναγμένες χώρες, ανεξέλεγκτα πολεμικά μέτωπα, τεράστια προσφυγικά ρεύματα, διεθνοποίηση των συγκρούσεων και όξυνση των αντιθέσεων ακόμη και στους κόλπους των Δυτικών. Και βέβαια ασύμμετρες απαντήσεις από μια νέου τύπου τζιχαντιστική τρομοκρατία, που αποδείχθηκε ο καλύτερος μαθητής της βαρβαρότητας που άσκησε και ασκεί η Δύση.
Προς νέα Σταυροφορία
Τα τζίνια του τζιχάντ που έβγαλαν από το λυχνάρι οι εκπολιτιστές, νομίζοντας ότι απλά θα τα μανιπουλάρουν για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους (από την καταπολέμηση των Σοβιετικών στη δεκαετία του ’80 ώς την ανατροπή του Άσαντ σήμερα), απέκτησαν τη δική τους οντότητα και αυτονομία. Κήρυξαν κι αυτά με τη σειρά τους τον πόλεμο σε όσους δεν είναι ακριβώς σαν κι αυτά, έχοντας κερδίσει και τμήματα των σουνιτικών πληθυσμών, ιδίως στις χώρες που υπέστησαν την πιο βάρβαρη μεταχείριση από τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές. Ασκώντας ταυτόχρονα μια πρωτοφανή γοητεία στα περιθωριοποιημένα παιδιά και εγγόνια των «τριτοκοσμικών» μεταναστών στην Ευρώπη, το Ισλαμικό Κράτος και οι υπόλοιπες τζιχαντιστικές οργανώσεις χτυπούν και πάλι στην καρδιά της γηραιάς ηπείρου.
Ο φόβος που έσπειραν εκ νέου στη Γαλλία και σ’ όλη την Ευρώπη (γρήγορα ξεχάστηκαν τα προηγούμενα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Μαδρίτη, το Λονδίνο κ.α.) θα αλλάξει τη ζωή όλων μας. Ήδη οι ιμπεριαλιστικές ηγεσίες καλούν σε νέα Σταυροφορία κατά των απολίτιστων, χωρίς να συμφωνούν βέβαια μεταξύ τους ούτε στον τρόπο διεξαγωγής της ούτε στη μοιρασιά – έτσι δεν είχε γίνει όμως και στις… αυθεντικές Σταυροφορίες; Πέρα από τους απολίτιστους, αυτή τη φορά στα προφανή θύματα θα περιλαμβάνεται βέβαια και ό,τι έχει απομείνει από την παλιά καλή αστική δημοκρατία στην Ευρώπη. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης στη Γαλλία, η αναστολή βασικών συνταγματικών ελευθεριών με την υπογραφή και μεγάλου μέρους της ευρωπαϊκής Αριστεράς, είναι μόνο η πρόγευση όσων θα ακολουθήσουν.
Και η Ευρώπη θέατρο της αναμέτρησης ΗΠΑ-Ρωσίας
Σε γεωπολιτικό επίπεδο, δεν χωρά αμφιβολία ότι το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι θα χρησιμοποιηθεί (ήδη χρησιμοποιείται, αν και άτσαλα) από κάθε εμπλεκόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη στους διεθνοποιημένους πολέμους που μαίνονται, και όχι μόνο στη Συρία. Θα ενταθούν αυτές οι υβριδικές συρράξεις, με ρευστά και συνεχώς μεταβαλλόμενα πεδία σύγκρουσης, με ασύμμετρα χτυπήματα, με περίεργα και ασαφή μετόπισθεν, με επίσημους στρατούς και με ασκέρια μισθοφόρων και εθελοντών, με τροποποιούμενες και ασταθείς συμμαχίες. Και στο μεταξύ θα συνεχίζονται οι παραδοσιακές μπίζνες ακόμη και μεταξύ εμπολέμων, από το εμπόριο όπλων ώς το εμπόριο πετρελαίου, αερίου, ακόμη και ανθρώπων.
Όλα αυτά θα δυναμώσουν τη διαρκή διαδικασία διεθνούς αποσταθεροποίησης, θα προκαλέσουν τη σύμπηξη νέων στρατοπέδων, αναδιάταξη των συσχετισμών και επέκταση των γεωπολιτικών συγκρούσεων στις χώρες που τις προκάλεσαν. Θα πληθύνουν τα επεισόδια παγκόσμιας αναμέτρησης, ειδικά ανάμεσα στη Δύση (και κυρίως τις ΗΠΑ) και τις χώρες BRICS (και κυρίως τη Ρωσία), κι έτσι θα ενισχυθεί η τάση προς γενικευμένη διεθνή σύρραξη. Ήδη η Ευρώπη, με την ευρεία έννοια, είναι θέατρο οξύτατων αναμετρήσεων: στην ουκρανική σύγκρουση προστίθενται τα προσφυγικά και μεταναστευτικά κύματα (που θα επιχειρηθεί να αποκλειστούν στις βαλκανικές χώρες, προκαλώντας νέες συγκρούσεις), και τώρα οι ισλαμοφασιστικές επιθέσεις. Είναι εντυπωσιακό ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες φαίνεται να πιάστηκαν στον ύπνο από αυτές τις δραματικές επιπτώσεις των τυχοδιωκτισμών τους, τη στιγμή που τα είχαν κάνει γης Μαδιάμ σε μια τεράστια περιοχή, από την Ουκρανία ώς τη Μέση Ανατολή και τη μαύρη Αφρική.
Καμιά υποστήριξη της ιμπεριαλιστικής αταξίας
Τώρα οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές επιχειρούν να διοχετεύσουν την εγγενή κρίση τους και τα αλλεπάλληλα αδιέξοδά τους στην ιδέα μιας νέας Σταυροφορίας. Για να το πετύχουν θα πρέπει βέβαια να κρατήσουν σε λήθαργο, χρησιμοποιώντας και τον τρόμο, τους λαούς τους. Ελλείψει και μιας Αριστεράς άξιας του ονόματός της, προσπαθούν να εμποδίσουν τους πολίτες τους από την κατανόηση της κατάστασης, και να συμπήξουν μια συμμαχία με ευρεία κοινωνική στήριξη ενάντια στους «απολίτιστους». Και να το καταφέρουν, βέβαια, απλά θα επιτείνουν το αδιέξοδο – προκαλώντας όμως ακόμη περισσότερο πόνο και στις χώρες που θα υλοποιήσουν τη νέα Σταυροφορία. Το συμφέρον των λαών της Ευρώπης (και πολύ περισσότερο των ήδη καταστρεφόμενων «εσωτερικών» αποικιών της όπως η Ελλάδα) απαιτεί να αντισταθούν σε αυτά τα σχέδια, που στην πραγματικότητα δεν στρέφονται ενάντια στους ισλαμοφασίστες αλλά στοχεύουν τους άλλους μεγαπαίκτες και αντιπάλους της Δύσης.
Η βαρβαρότητα και ο σκοταδισμός των ισλαμοφασιστών έχουν μήτρα όχι κάποιες εξωφρενικές ερμηνείες του Κορανίου, αλλά αυτή καθαυτή την ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη και την αταξία που σπέρνει στον κόσμο. Όσο γρηγορότερα βγούμε από το λήθαργο του ανύπαρκτου πλέον «ευρωπαϊκού κεκτημένου» και το κατανοήσουμε, όσο γρηγορότερα πάρουμε απόφαση ότι αν κουρνιάσουμε κάτω από τις φτερούγες της Δύσης δεν θα βρούμε θαλπωρή αλλά πόλεμο… τόσο γρηγορότερα θα μπορέσουμε να σκεφτούμε και τρόπους επιβίωσης, τρόπους αντίστασης στη γενικευμένη σύρραξη που προκαλεί η χαοτική «διαχείριση» της πολύπλευρης διεθνούς κρίσης από τους αλληλοσπαρασσόμενους «μεγάλους» του κόσμου τούτου.
Μην ξεχνάμε τα «δευτερεύοντα»…
► Οι πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις των Τζιχαντιστών στο Παρίσι, με εκατόμβη εν ψυχρώ δολοφονημένων πολιτών, έρχονται σε συνέχεια αντίστοιχων επιθέσεων με τους ίδιους δράστες στο Λίβανο, την Τουρκία, την Αίγυπτο, το Κουρδιστάν, τη Συρία, την Υεμένη, τη Νιγηρία, την Κένυα κ.ο.κ.
► Είναι προφανές ότι για τη Δύση τα θύματα των προγενέστερων και εξίσου απεχθών εγκλημάτων των Τζιχαντιστών είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Όμως σήμερα δεν είναι αυτό (δηλαδή η υποκρισία που έχει χτυπήσει κόκκινο στην «πολιτισμένη» Δύση) το βασικό πρόβλημα.
► Επίσης, δεν είναι το πιο βασικό ζήτημα το γεγονός ότι η Δύση έχει βαφτίσει «τρομοκράτες» όλα τα λαϊκά κινήματα και τις αντιστασιακές οργανώσεις που χρόνια τώρα μάχονται πραγματικά εναντίον των Τζιχαντιστών: από τη λιβανέζικη Χεζμπολά και το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ώς το κουρδικό ΡΚΚ και την τουρκική επαναστατική Αριστερά.
► Τέλος, τώρα πια βασικό ζήτημα δεν είναι καν η αποδεδειγμένη πλέον σχέση της Δύσης (και, πολύ περισσότερο, των περιφερειακών συμμάχων της όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ) με την ποικιλότροπη και πολύχρονη ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους και άλλων τζιχαντιστικών οργανώσεων στη βάση της τερατογόνας λογικής «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Όλα τα παραπάνω πρέπει βέβαια να αποκαλύπτονται διαρκώς σε όσο πιο πλατιά κλίμακα γίνεται, ώστε να μειώνεται η δυνατότητα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να χειραγωγούν μεγάλο τμήμα των υπηκόων τους. Αυτού του είδους η «αντιπροπαγάνδα» όμως δεν αρκεί για να κατανοήσουμε (κι άρα να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε) τέτοιες τεράστιες γεωαναταράξεις, που αλλάζουν δραματικά τις ζωές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων – μαζί και τις δικές μας. Αυτό, η κατανόηση της περίπλοκης και αντιφατικής πραγματικότητας, και έπειτα η προσπάθεια να βρεθούν τρόποι αντίστασης που να πείθουν και να εμπλέκουν πλατιές λαϊκές μάζες, είναι το βασικό καθήκον των προοδευτικών ανθρώπων σήμερα.
Σκίτσο : Carlos Latuff
