Διαφθορά και γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις ταλανίζουν την πολιτική τάξη
Η αναταραχή στα Βαλκάνια συνεχίζεται αμείωτη, με δύο βασικές αιτίες. Η πρώτη είναι ο ανταγωνισμός των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο της περιοχής, μέσω και του ντόπιου πολιτικού προσωπικού που καθεμιά απ’ αυτές υιοθετεί σε κάθε βαλκανική χώρα. Η δεύτερη είναι ακριβώς η ευρύτατη κοινωνική δυσαρέσκεια που γεννά και διατηρεί αμείωτη η τεράστιας έκτασης και μαφιόζικου τύπου διαφθορά αυτού του εθελόδουλου πολιτικού κόσμου και των ντόπιων αρχουσών τάξεων. Η μείξη αυτών των δύο αιτιών προκαλεί μια διαρκή πολιτική και κοινωνική αστάθεια στο σύνολο σχεδόν του βαλκανικού χώρου. Έτσι αυτήν την εβδομάδα, πέραν των έξωθεν τηλεκατευθυνόμενων πολεμοχαρών αντιπαραθέσεων με επίκεντρο τα προτεκτοράτα που δημιουργήθηκαν από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, ξανάρθε στην επικαιρότητα και η Ρουμανία*.
Πολύ πρόσφατα, το Φεβρουάριο αυτού του χρόνου, η χώρα αυτή έζησε τις μεγαλύτερες λαϊκές κινητοποιήσεις της «μετακομμουνιστικής» περιόδου. Εκατοντάδες χιλιάδες Ρουμάνοι ξεσηκώθηκαν ενάντια στην απόπειρα της νεοεκλεγμένης, τότε, κυβέρνησης συνασπισμού να απονείμει χάρη σε υπόδικους και φυλακισμένους διεφθαρμένους πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς. Τελικά η κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Σορίν Γκριντεάνου, παρά την αρχική αλαζονεία της, αναγκάστηκε κάτω από την πίεση των λαϊκών διαδηλώσεων να υπαναχωρήσει άτακτα και να πάρει πίσω το σχετικό νομοσχέδιο**. Το γεγονός αυτό είχε ως παρεπόμενο τη γοργή χειροτέρευση των σχέσεων στο εσωτερικό του κυβερνώντος σοσιαλδημοκρατικού κόμματος PSD, καθώς πολλά στελέχη του (μεταξύ αυτών και ο επικεφαλής του, ο Λίβιου Ντραγκνέα) εμπλέκονται στην τεράστια διαφθορά που ταλανίζει τη Ρουμανία και εξοργίζει τους πολίτες της.
Τελικά, αυτήν την εβδομάδα, οι κοινοβουλευτικές ομάδες του PSD και του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου, του κεντροδεξιού κόμματος ALDE, προχώρησαν σε μια μάλλον πρωτότυπη κίνηση: έκαναν πρόταση μομφής στη… δική τους κυβέρνηση, με στόχο (που επιτεύχθηκε) τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του Γκριντεάνου. Πρόκειται σαφώς για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ κατεργαρέων. Το πρόσωπο στο οποίο θα ανατεθεί από τον κεντροδεξιό πρόεδρο Κλάους Γιοχάνις νέα εντολή τις αμέσως επόμενες μέρες θα δίνει μια ένδειξη για το ποια πτέρυγα βγαίνει κερδισμένη.
Φυσικά σε μια βαλκανική χώρα, πίσω από την ανατροπή μιας κυβέρνησης από τους ίδιους της τους βουλευτές, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και το γεωπολιτικό στοιχείο. Ήδη αρκετά ΜΜΕ αναφέρονται τόσο στο ρόλο του κόμματος της ουγγρικής μειονότητας (η οποία είχε «παρέμβει» καθοριστικά και στην ανατροπή του Τσαουσέσκου πριν τρεις σχεδόν δεκαετίες), όσο και στις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, πάντα εντός του PSD, μεταξύ των υποστηρικτών μιας προσεκτικής επαναπροσέγγισης με τη Ρωσία και των φανατικών οπαδών του ρόλου της Ρουμανίας ως ΝΑΤΟϊκού αναχώματος στη ρωσική «διείσδυση». Γι’ αυτό εξάλλου το μήνυμα των Δυτικών προς το ρουμανικό πολιτικό προσωπικό τους ήταν να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται ώστε η χώρα να επιστρέψει σε «τροχιά πολιτικής σταθερότητας»…
Γιώργος Τζαφέρης
* Βλ. ένθετο αφιέρωμα «Τα Βαλκάνια σε διαρκή περιδίνηση» (φύλλο 362).
** Βλ. άρθρο «Η μεγάλη εβδομάδα της Ρουμανίας» (φύλλο 346).
