Οι εκπρόσωποι του «διεθνούς παράγοντα» παρελαύνουν στην τουρκική πρωτεύουσα και παζαρεύουν με τον Ερντογάν καθαρούς τίτλους για το κυπριακό οικόπεδο
Παρά τις δυσκολίες που προκάλεσε το ενσκήψαν θέμα του δημοψηφίσματος του 1950, ούτε ο κ. Αναστασιάδης, ούτε ο κ. Ακιντζί κήρυξαν λήξασα τη διαδικασία εξεύρεσης «λύσης του Κυπριακού», δηλαδή κατάλυσης του κυπριακού κράτους.
Και δεν θα μπορούσαν άλλωστε. Δεν αποφασίζουν αυτοί. Ούτε και οι πραγματικές διαπραγματεύσεις διεξάγονται στη Λευκωσία ή στη Γενεύη. Στην ‘Αγκυρα διεξάγονται, όπου σπεύδουν τώρα ο ένας μετά τον άλλον οι εντεταλμένοι εκπρόσωποι του «διεθνούς παράγοντα», η Τερέζα Μέι, η Μέρκελ, ο Γκουτιέρες, αντιπροσωπεία των Ισραηλινών, ο διευθυντής της CIA και τώρα ο αρχηγός του αμερικανικού ΓΕΕΘΑ.
Κοντεύει να γίνει πρώτος τουριστικός προορισμός για δυτικούς επισήμους η τουρκική πρωτεύουσα μέσα στον χειμώνα. Και να ’χε και κάνα αξιοθέατο τουλάχιστον.
Τι θέλουν όλοι αυτοί από τον Ερντογάν; Να τους δώσει τους τίτλους του οικοπέδου «Κύπρος», καθαρούς, χωρίς προσημείωση και υποθήκες. Να δεχτεί δηλαδή την κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων, που προβλέπονται από τις συνθήκες του 1960 και που παρείχαν το δικαίωμα, αλλά και υποχρέωναν Ελλάδα, Βρετανία και Τουρκία, να εγγυώνται τη συνταγματική τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτή είναι μια περίπλοκη διαπραγμάτευση που έχει κυρίως να κάνει με το θέμα των Κούρδων, το μέλλον της Μέσης Ανατολής και το αν θα παραμείνει η ‘Αγκυρα στη «λυκοφιλία» με τη Ρωσία, ή αν θα τα ξαναφτιάξει με τους Αμερικανούς.
Αν ο κ. Ερντογάν συμφωνήσει να παραιτηθεί των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων, φύγαμε για Γενεύη και αυτή τη φορά θα είναι οριστικό. Αν δεν συμφωνήσει θα πρέπει να περιμένουν την ούτως ή άλλως σχεδιαζόμενη ανατροπή του. Αλλά η προτιμητέα για τον «διεθνή Βελζεβούλ» (sorry διεθνή παράγοντα θέλαμε να πούμε) σειρά είναι πρώτα να δώσει τους τίτλους καθαρούς και μετά να ανατραπεί, ενώ θα νομίζει ότι τη γλύτωσε.
Η μεγάλη διαφορά σχετικά με το 2004, ήταν ότι τότε είχαν αρκετή εμπιστοσύνη στην Τουρκία, ώστε να της αφήσουν κάποια δικαιώματα (όπως και στην Ελλάδα). Τώρα, έχουν πιθανώς προγράψει μακροπρόθεσμα οποιαδήποτε Τουρκία με στοιχειώδη βαθμό ανεξαρτησίας, γι’ αυτό και επιμένουν, όσοι επιμένουν, γιατί πιθανώς και ο διεθνής παράγων έχει τις εμφύλιες έριδές του, όρα και εμφύλιο Τραμπ-Ομπάμα, στην κατάργηση των εγγυήσεων.
Σε ό,τι αφορά τώρα την ίδια την Κύπρο, ξέρουμε τι προβλέπει το σχέδιο και επ’ αυτού δεν υπάρχει διαφωνία Ερντογάν, «διεθνούς Βελζεβούλ» (συγγνώμη και πάλι, διεθνούς παράγοντα ήθελα να πω), κυπριακής και ελληνικής κυβέρνησης
- Aντικατάσταση του υπάρχοντος κράτους με ένα συνεταιρισμό 50-50% πλειοψηφίας και μειοψηφίας ο οποίος θα χρειάζεται ξένους να παίρνουν αποφάσεις για να λειτουργήσει, χωρίς δικό του στρατό, χωρίς δικαίωμα να συμμαχήσει με την Ελλάδα και με Διεθνή Αστυνομική Δύναμη να το εποπτεύει.
- Aποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων μετά τη λύση, δηλαδή αφού διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και η Εθνοφρουρά της
‘Ολα αυτά θα υπογραφούν στη Γενεύη, θα επικυρωθούν από την Ε.Ε. και θα παρουσιασθούν προς επικύρωση στο ΣΑ του ΟΗΕ, συμπαρασύροντας με νέα ψηφίσματα τα υπάρχοντα που ζητούν ταχεία αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων, χωρίς να την εξαρτούν από εφαρμογή λύσης ή από το είδος της λύσης.
Μετά τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ (συγνώμη και πάλι, άλλα θέλω να γράψω και άλλα γράφω, τα ’χασα κι εγώ) θα περάσουν ό,τι μπορούν από αυτά με νομοσχέδια και ίσως θα γίνει και κάποιο δημοψήφισμα, αν είναι σίγουροι ότι θα το κερδίσουν και όταν δεν θα έχει και πολύ νόημα πια.
Αυτά σε ό,τι αφορά τη νομική πτυχή της υπόθεσης. Στην πραγματικότητα, είναι μια συνταγή καταστροφής. Ο τουρκικός στρατός δεν θα φύγει ποτέ, ενώ η εγγενής αστάθεια, η ενσωματωμένη αδικία και η αδυναμία διακυβέρνησης θα οδηγήσουν, αργά ή γρήγορα, σε αιματηρές ταραχές. Θα ξεσπάσουν αργά ή γρήγορα στο νησί, είτε από μόνες τους, είτε οποτεδήποτε το κρίνει σκόπιμο ο «διεθνής παράγων» ή όποιος στον διεθνή παράγοντα. Θα διευκολυνθεί έτσι κατά τρόπο δραστικό μακροχρόνια και η φυγή του γηγενούς πληθυσμού από το νησί, γιατί δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να καταλάβεις
ένα μέρος από το να διώξεις τους κατοίκους του. (Για να είναι μάλιστα σίγουροι ότι θα γίνει έτσι, έχουν βάλει και κάτι εξωφρενικούς όρους για επιστροφή περιουσιών ανάλογα με το συναισθηματικό δεσμό του κατόχου της περιουσίας, που θα γενικεύσουν τους καβγάδες από την κορυφή σε όλη τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας και κάθε άτομο ξεχωριστά).
Όσο για την Ελλάδα, θα έχει χάσει και όποιο νόμιμο δικαίωμα να παρέμβει στην Κύπρο, αν τυχόν οι τηλεοράσεις αρχίσουν και δείχνουν σφαγές Ελληνοκυπρίων και πιέζει η κοινή γνώμη. Τρέμοντας ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα γίνει και με καινούριο τρόπο η Αθήνα προτεκτοράτο του διεθνούς παράγοντα, που έχει ήδη γίνει με οικονομικά μέσα.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο για την αποστολή Μέι στην ‘Αγκυρα και για την Κύπρο εν σχέσει με τη μία από τις δύο βασικές λειτουργίες της Ε.Ε., την αέναη διεύρυνσή της.
