Νέοι αγρότες μιλούν στον Δρόμο για τον πολύμορφο αγώνα τους
Επιμέλεια: Νίκος Γεωργιάδης
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις ενάντια στο ασφαλιστικό-φορολογικό νομοσχέδιο της μνημονιακής κυβέρνησης Τσίπρα που οδηγεί στην εξόντωση τον αγροτικό κόσμο και βαθαίνει την παραγωγική αποδιάρθρωση της χώρας, κοντεύουν τον ένα μήνα. Πολλές δεκάδες μπλόκων σε εθνικές και επαρχιακές οδούς και τελωνεία αλλά και αποκλεισμοί τραπεζών, ανοίγματα διοδίων, μοιράσματα δωρεάν αγροτικών προϊόντων, συναυλίες στήριξης, πρωτόλεια συνομιλία με άλλους πληττόμενους κλάδους καταδεικνύουν για πρώτη φορά μια προσπάθεια για ένα πιο πολύμορφο και διαφορετικό, σε σχέση με άλλες περιπτώσεις, αγώνα.
Έγιναν πολλές προσπάθειες τόσο από την κυβέρνηση όσο και τα συστημικά ΜΜΕ να ποδηγετηθεί ο αγώνας του κόσμου στον πρωτογενή τομέα. Παραπληροφόρηση, επικοινωνιακά τρικ, προσπάθειες να λειτουργήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός, να διασπαστούν τα μπλόκα, κυρίως με βάση ένα προσχηματικό διάλογο με τον πρωθυπουργό. Τα μπλόκα, όμως, αν και λαβωμένα εξακολουθούν να υπάρχουν. Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την έκβαση αυτών των κινητοποιήσεων οι οποίες χρωματίστηκαν από την οργή και την αγανάκτηση των αγροτών για τα ψέματα της κυβέρνησης Τσίπρα, από μια διαφορετική αντίληψη διεκδίκησης πέρα από τις επιδοτήσεις και τις αποζημιώσεις. Το σίγουρο, όμως είναι ότι αφήνουν μια σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον ανεξαρτήτου αποτελέσματος.
Η ενωτική διάθεση της βάσης, το ακομμάτιστο-ακηδεμόνευτο σαν προαπαιτούμενο, η μικρότερη παρουσία των γνωστών, παραδοσιακών αγροτοσυνδικαλιστών ήταν στοιχεία που κυριάρχησαν. Αυτό, όμως, που καθόρισε σημαντικά το στυλ και το ύφος των φετινών κινητοποιήσεων ήταν η έντονη παρουσία της νεολαίας.
Ένα σημαντικό τμήμα του αγροτικού κόσμου σήμερα είναι νέοι που θέλουν να παράγουν, να προσφέρουν στην κοινωνία, να συμβάλουν στη διατροφική ανεξαρτησία της χώρας. Να στηρίξουν τον ελληνικό λαό που είναι στα πρόθυρα της ανθρωπιστικής κρίσης, κόντρα σε μοντέλα και αντιλήψεις παρασιτισμού και ευκολίας. Αυτή η νεολαία της αγροτιάς είναι το πιο θετικό στοιχείο που ξεπήδησε από τα μπλόκα και καθόρισε σε σημαντικό βαθμό τη δυναμική των κινητοποιήσεων.
Ο Δρόμος βρέθηκε στα μπλόκα και στις κινητοποιήσεις των αγροτών και συνομίλησε με μερικούς από τους νεολαίους που δίνουν αυτό τον αγώνα κόντρα στην διάλυση του πρωτογενούς τομέα και την εξαφάνιση του αγροτικού πληθυσμού.
Ανέστης, 28 ετών, παραγωγός σιτηρών
Η χώρα μας έχει ανάγκη από ένα μεγάλο εθνικό σχέδιο για την αγροτική παραγωγή και γενικώς για τον πρωτογενή τομέα. Να καταγραφούν αφενός οι ανάγκες σε αγροτικά προϊόντα, ποιες μπορούν να καλυφθούν, τι ανάγκες υπάρχουν για εισαγωγές. Να δούμε ποια προϊόντα μας μπορούν να είναι ανταγωνιστικά, να συσκευαστούν, να μεταποιηθούν, να αυξηθεί δηλαδή η προστιθέμενη αξία τους. Πρέπει να ακολουθηθούν πολιτικές που να ενισχύουν τις εξαγωγές.
Η στήριξη των νέων αγροτών και η δυνατότητα να μπαίνει νέος κόσμος στην παραγωγή είναι μονόδρομος. Είναι ανάγκη να ενισχυθεί και όχι να επιδοτηθεί η πραγματική παραγωγή. Δεν μπορεί να καθορίζουν τον πρωτογενή τομέα ακόμη τα παλαιωμένα «δικαιώματα». Εμείς, ως νέοι αγρότες, είμαστε διατεθειμένοι να δουλέψουμε, να παράγουμε και να βάλουμε πλάτη σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Δεν ζητάμε να μη φορολογηθούμε ή να μη πληρώσουμε για το Ασφαλιστικό. Θέλουμε όμως τέτοια φορολογία, τέτοιες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και τέτοιο κόστος παραγωγής που να μας επιτρέπουν να επιβιώσουμε και όχι να παρατήσουμε τη γη μας.
Έκαναν το «λάθος» να μας μορφώσουν. Οι νέοι αγρότες σήμερα είναι αρκετά μορφωμένοι. Αυτό σημαίνει ότι αφενός μπορούμε να είμαστε πιο παραγωγικοί, πιο αποδοτικοί, αλλά ταυτόχρονα και πιο διαθέσιμοι στο κινητοποιηθούμε, να αγωνιστούμε. Αυτό το «λάθος» θα το βρουν μπροστά τους και σαν πλεονέκτημα και σαν μειονέκτημα
Γιώργος, 30 ετών, παραγωγός λαϊκών αγορών
Εδώ και δεκαετίες μεθοδεύεται ο σταδιακός θάνατος του πρωτογενή τομέα. Όλες οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση της παραγωγής και μαζί με αυτή και στη διάλυση των ονείρων των νέων που ασχολούνται με τη γη και έχουν διάθεση να δουλέψουν και να προσφέρουν στον τόπο τους.
Αντί για στήριξη αυτών των ονείρων έχουμε συνεχή ψέματα από όλες τις κυβερνήσεις που το μόνο που κάνουν είναι να μας απογοητεύουν. Το συνεχές γιουχάισμα που δέχονται και αυτοί και οι προηγούμενοι κυβερνώντες δεν είναι τίποτα λιγότερο από το τίμημα του λαϊκισμού. Της εύκολης υπόσχεσης που ξεχνιέται την επόμενη μέρα που θα πάρουν τη διακυβέρνηση.
Το 2016 είναι μια ιστορική χρονιά για τον αγροτικό κόσμο. Οι κινητοποιήσεις είχαν πολύ μεγάλη συμμετοχή και αυτό που κυριάρχησε ήταν η ανάγκη τα μπλόκα μας, ο αγώνας να είναι ενωτικός και ακομμάτιστος. Αυτό μας αφήνει πολύ σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον. Για να μπορούν, όμως, οι αγώνες μας να νικήσουν χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό. Ένα άλλο αγροτικό κίνημα, άλλου τύπου εκπροσώπηση στον αγροτικό κόσμο.
Για να μπορέσει να σταθεί, να υπάρξει ο πρωτογενής τομέας χρειαζόμαστε σημαντικές τομές. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για στήριξη στον αγροτικό τομέα, θα γίνουν επενδύσεις. Αυτές τις επενδύσεις μπορούν να τις υποστηρίξουν και να τις εκμεταλλευτούν συνεταιρισμοί και ομάδες παραγωγών, που δεν θα έχουν όμως καμία σχέση με τους συνεταιρισμούς, όπως τους γνώρισαν οι πατεράδες μας. Θα είναι νέοι συνεταιρισμοί, μακριά από αδιαφάνειες και διαπλοκές. Από την άλλη, όμως, οι επενδύσεις αυτές πρέπει να είναι από μέσα. Να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις και να φτιάξουμε τον αγροτικό τομέα που έχουμε ανάγκη, να μην εξαρτόμαστε διατροφικά από άλλες χώρες, να είμαστε ανεξάρτητη χώρα. Οι επενδύσεις που μπορεί να έρθουν από έξω δεν μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό. Οι έξω, οι δανειστές δεν θα επενδύσουν από αλληλεγγύη, για να στηρίξουν την Ελλάδα. Κάθε φορά που έγιναν επενδύσεις από έξω έγιναν με ανταλλάγματα και βλέπουμε σε ποια κατάσταση ήρθαμε ως χώρα.
Τάκης, 29 ετών, παραγωγός σε δενδρώδεις καλλιέργειες
Οι αλλαγές που προωθούνται από την κυβέρνηση στο Ασφαλιστικό και το Φορολογικό των αγροτών, σε συνδυασμό με το διαρκές αυξανόμενο κόστος παραγωγής, οδηγούν στην πλήρη διάλυση της αγροτικής παραγωγής στη χώρα. Αυτή τη στιγμή παίζεται παιχνίδι με την κούραση και τις αντοχές των αγροτών προκειμένου να λυγίσουν.
Σε αυτό το σχέδιο εντάσσονται και διάφορες προσπάθειες να διασπαστούν τα μπλόκα και οι κινητοποιήσεις μας. Αν σε αρκετά μπλόκα δεν επικρατούσε το στοιχείο του κλειστού και ελεγχόμενου και περιοριζόταν ακόμη περισσότερο η επιρροή των παλιών αγροτοσυνδικαλιστών, που φέρουν πολλές ευθύνες για την κατάσταση στον κλάδο μας, τόσο η συμμετοχή των αγροτών όσο και η δυναμική το κινητοποιήσεών μας θα ήταν μεγαλύτερες.
Έπρεπε και ενδεχομένως να μπορούσαν να υπάρξουν και άλλες μορφές πάλης πέρα από τα μπλόκα. Άλλες κινήσεις όπως τα κλεισίματα πχ εφοριών, τραπεζών θα μπορούσαν να φέρουν ακόμη πιο κοντά μας την υπόλοιπη κοινωνία, να ασκούν μεγαλύτερη πίεση και επιτρέπεται η μεταφορά προϊόντων και αγαθών, κυρίως ευπαθών. Αυτό θα απέτρεπε την υποβάθμισή τους, δηλαδή αφενός την επιβάρυνση των παραγωγών αλλά και των καταναλωτών, αφού η μείωση της ποσότητας που θα μπορεί να διατεθεί θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών.
Ένας τρόπος για να ενισχυθεί η αγροτική παραγωγή είναι η δημιουργία ομάδων παραγωγών με γνώμονα την καθετοποίηση της παραγωγής. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ισπανίας για τέτοιες ομάδες και θα ήταν βοηθητικό να διδαχθούμε από τους Ισπανούς παραγωγούς. Θα αποτελούσε ένα σημαντικό εργαλείο ώστε να σταματήσουν να κερδίζουν μόνο οι 2-3 μεγάλοι έμποροι που καθορίζουν τις τιμές σε κάθε περιοχή, αλλά να πετύχουμε καλύτερες τιμές και για τον παραγωγό αλλά ταυτόχρονα θα χαμηλότερες για τους καταναλωτές, πολύ καίριο ζήτημα ειδικά σε μια περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης.
