«Μεταμφιέζουν» ως τέλος της λιτότητας τη συνέχιση του μνημονίου και μετά το 2018 – Άλλη μια «επιτυχία» που θα πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες
του Νίκου Ταυρή
Το αποκριάτικο κλίμα των ημερών ταιριάζει μια χαρά με τη νέα κυβερνητική «επιτυχία» και κυρίως με τον τρόπο που ο θίασος του Μαξίμου παρουσίασε άλλο ένα αποτέλεσμα της διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς». Δυστυχώς όμως δεν βγάζει γέλιο. Οι πολίτες της χώρας τούτης διαισθάνονται πως άλλη μια «επιτυχία» θα χρεωθεί στην καμπούρα τους και μάλιστα με πολύ οδυνηρό τρόπο.
Τι έγινε λοιπόν με τη «συμφωνία» του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας που τόσο πανηγυρίστηκε; Πώς αποτιμούνται πολιτικά όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες;
Παρόλο που ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς έχει συμφωνηθεί, δηλώθηκε από όλους πως υπάρχει εμπιστοσύνη και έχουν γίνει βήματα. Η ελληνική πλευρά δέχθηκε να προ-νομοθετήσει μέτρα και έτσι την επόμενη Τρίτη έρχονται ξανά οι γνωστοί τροϊκανοί για να ορίσουν το ύψος του τιμήματος της κυβερνητικής υποχώρησης. Επίσης το ΔΝΤ, αφού περνά σχεδόν όλες τις μεταρρυθμίσεις που ήθελε, δείχνει κατανόηση προκειμένου το θέμα του χρέους να εξεταστεί αφού τελειώσει το πρόγραμμα, δηλαδή το 2018, ξανά δηλαδή όπως ήθελε η Γερμανία ευθύς εξαρχής. Έτσι γίνεται και του ΔΝΤ και της Γερμανίας η χάρη, σε μια μεταβατική και πολιτικά κρίσιμη στιγμή.
Ο Τσίπρας κέρδισε κάτι; Βεβαίως, αλλά αυτό είναι εντελώς άσχετο με το πρόβλημα της χώρας. Κέρδισε απλά μια ευνοϊκή μεταχείριση απέναντί του από μεριάς των Γερμανών, μια ελάφρυνση της πίεσης, άρα πίστωση χρόνου. Ο Μητσοτάκης δεν πείθει ως λύση τους δανειστές, που κάνουν την επιλογή «κάλλιο σταθερότητα και κέρδισμα χρόνου», παρά αλλαγή κυβέρνησης και πονοκεφάλους στην Ελλάδα, μέχρι νεωτέρας. Αυτό είναι το πρώτο πολιτικό συμπέρασμα.
Η χαλάρωση της πίεσης (δηλαδή το σταμάτημα του μπαράζ αρνητικών δηλώσεων και απειλών για την Ελλάδα και την κυβέρνηση) και το τράτο χρόνου που κέρδισε ο Τσίπρας, όμως, δεν εξαργυρώθηκαν όσο νόμιζε και υπολόγιζε ο πρωθυπουργός στο εσωτερικό της χώρας. Και αυτό είναι το δεύτερο πολιτικό συμπέρασμα. Ο «ευνοϊκός άνεμος» δεν αποτυπώθηκε στο εσωτερικό. Ο Τσίπρας εμφανίζεται να τα έδωσε όλα και μάλιστα προκαταβολικά. Φαίνεται πως αποδέχθηκε και οφείλει να προνομοθετήσει μέτρα σκληρότατα και το παραμύθι για «αντίμετρα» δεν περνάει στον κόσμο. Μπορεί να περνά στην πρόθυμη κοινοβουλευτική ομάδα και τους πάντα πρόθυμους ΑΝΕΛ, αλλά βρίσκει αντιμέτωπη ολόκληρη την αντιπολίτευση καθώς και μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ (πλην Αυγής, Εφ.Συ.ν, και ΕΡΤ). Το «όλα τα μέτρα από τώρα» και προνομοθετημένα αποτελεί μια ήττα για τον Τσίπρα και το ρεγάλο των 3 δισ. για 100.000 θέσεις εργασίας, ή οι σαχλαμάρες περί μηδενικού ισοζυγίου κλπ, δεν μπορούν να ωραιοποιήσουν την μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων. Η επικοινωνιακή μάχη, μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας, φαίνεται να χάνεται και να κυριαρχεί ένας σκεπτικισμός. Σ’ αυτήν την εικόνα συντρέχουν και όλα τα αδιευκρίνιστα και ανοικτά σημεία της συμφωνίας, οι αντιφατικές δηλώσεις, αλλά και τα παιχνίδια εντός του Συριζικού στρατοπέδου όπως η σιωπή του Τσακαλώτου, οι παρεμβάσεις του Φίλη κλπ.
Ο μεγάλος εχθρός του Τσίπρα είναι η φθορά του. Ο γενικός χειρισμός της συμφωνίας δεν τον αφήνει αλώβητο από τη φθορά. Αυτή θα συνεχιστεί. Η διαχείριση της κρατικής μηχανής, η δημιουργία προσδοκιών με τις 100.000 θέσεις εργασίας, οι διορισμοί συγγενών και φίλων, δεν πρόκειται να αντισταθμίσουν τις απώλειες.
Υπάρχει και μια ακόμα ανάγνωση: Οι δύο πλευρές κερδίζουν χρόνο. Αλλά και πάλι, η πιο αδύναμη πλευρά παραμένει η ελληνική και ο χρόνος δεν δουλεύει κατ’ ανάγκη υπέρ της. Ελπίζει σε αναταράξεις από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη, αλλά αυτό το έχουν σταθμίσει και οι δανειστές. Επομένως το γαϊτανάκι (άλλη μια αποκριάτικη μορφή) θα συνεχιστεί και μετά τις απόκριες… Ζούμε την «μετα-λιτότητα» εποχή, την «ούτε ένα ευρώ μέτρα» εποχή. Απόκριες έχουμε!
Από την Δευτέρα έρχονται οι δυνάστες – δανειστές και θα είμαστε χωρίς «ούτε ένα ευρώ στην τσέπη» σκέτα…
