Όργια του Ραχόι με τις πλάτες της Ε.Ε. και πολλών «προοδευτικών»
Χθες η Κάρμε Φορκαδέλ, πρόεδρος του καταλανικού κοινοβουλίου, ξυπνούσε για πρώτη φορά στη ζωή της στη φυλακή. Οδηγήθηκε εκεί την Πέμπτη το βράδυ αφού απολογήθηκε σε ειδικό δικαστή για τα αδικήματα στα οποία υπέπεσε επιτρέποντας τη διεξαγωγή ψηφοφορίας για την ανακήρυξη της Καταλανικής Δημοκρατίας: εξέγερση, στάση, διασπάθιση δημόσιου χρήματος*. Παρόλο που, όπως λένε ορισμένες πληροφορίες, η κατηγορούμενη δήλωσε ότι η ψηφοφορία ήταν συμβολική, ο ειδικός δικαστής αποφάσισε την προληπτική προφυλάκισή της ωσότου καταβάλει εγγύηση ύψους 150.000 ευρώ.
Δεν αρκεί δηλαδή στη Μαδρίτη η πλήρης «θεσμική» επικράτησή της: θέλει και τη συμβολική ταπείνωση των ηττημένων. Να θυμούνται όλοι ότι η «στασιάστρια» γνώρισε το κελί της φυλακής – στην οποία παραμένουν, εδώ και 10 μέρες τώρα, οχτώ Καταλανοί υπουργοί, και σχεδόν ένα μήνα οι πρόεδροι των δύο μαζικών οργανώσεων (το δικό τους κακούργημα ήταν ότι οργάνωσαν διαδηλώσεις υπέρ της Ανεξαρτησίας). Ας σημειωθεί ότι, βάσει της κατασταλτικής φιλοσοφίας που κληροδότησε στο «δημοκρατικό» Βασίλειο της Ισπανίας ο Φράνκο, οι κατηγορίες που βαραίνουν αυτούς τους προφυλακισμένους επιτρέπουν την προληπτική κράτησή τους για… 4 χρόνια. Πολλοί Βάσκοι αγωνιστές της Πατριωτικής Αριστεράς έχουν γευτεί τα προηγούμενα χρόνια αυτού του είδους την ειδική νομοθεσία.
Οι Καταλανοί είναι «δηλητηριώδεις» και… πράκτορες της Μόσχας
Λίγες ώρες πριν οδηγηθεί στη φυλακή η πρόεδρος της καταλανικής βουλής, στη Σαλαμάνκα πραγματοποιούνταν τελετή αναγόρευσης του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ σε επίτιμο διδάκτορα, παρουσία του δεξιού Ισπανού πρωθυπουργού Ραχόι. Στην ομιλία του ο πρόεδρος της Κομισιόν κάλεσε τους πολίτες «να απορρίψουν το αποσχιστικό δηλητήριο», για να δεχθεί αμέσως μετά τις ευχαριστίες του Ραχόι «επειδή στέκεστε στο πλευρό μας σε αυτές τις δύσκολες ώρες». Ο επικεφαλής του αντιδραστικού ισπανικού εθνικισμού είχε κάθε λόγο να ευχαριστεί τον εκπρόσωπο μιας Ε.Ε. που κατά τα άλλα «δεν αναμειγνύεται στα εσωτερικά θέματα ενός κράτους μέλους» – απλά χρησιμοποιεί δηλητηριώδεις όρους για να χαρακτηρίσει ένα ολόκληρο λαϊκό ρεύμα και να νομιμοποιήσει έτσι μια δίχως προηγούμενο φίμωση, μαζική καταστολή και ταπείνωση εκατομμυρίων υπηκόων του βασιλιά Φελίπε.
Το ευρωπαϊκό Διευθυντήριο ρίχνει σήμερα όλο το βάρος του υπέρ του διεφθαρμένου και καταπιεστικού καθεστώτος της Μαδρίτης, σε ένα κρεσέντο εγκατάλειψης και των τελευταίων προσχημάτων δημοκρατισμού. Είναι εντελώς απαραίτητο για τις ελίτ της Ευρώπης να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι λαοί σηκώνουν κεφάλι. Και κάθε προστυχιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συκοφαντηθούν οι αγώνες τους και να δικαιολογηθεί η βίαιη φίμωση και καταπίεση. Προχθές, για παράδειγμα, η East Stratcom Task Force (υπηρεσία της Ε.Ε. που στοχεύει στην «καταπολέμηση των ρωσικών κυβερνοεπιθέσεων»…) ανακοίνωσε επίσημα ότι «υπάρχουν αποδείξεις διεστραμμένων παρεμβάσεων ρωσικών ΜΜΕ και Ρώσων χάκερς στο Διαδίκτυο, που υποδαυλίζουν την καταλανική κρίση με στόχο την αποσταθεροποίηση της Ε.Ε.». Επιστρέψαμε δηλαδή ήδη στην εποχή που όσοι αντιστέκονταν στον Φράνκο ήταν πράκτορες της Μόσχας!
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι της πάλαι ποτέ αριστεράς
Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα αποκαλύπτεται και η ξεδιαντροπιά της ισπανικής και ευρωπαϊκής (κεντρο)αριστεράς. Με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις, οι επικεφαλής της καταδιώκουν στο εσωτερικό των κομμάτων τους όποιον τολμήσει να ψελλίσει κάτι για το νεοφρανκισμό του ισπανικού κράτους, και επιχαίρουν για τη «στρατηγική ήττα» (έτσι νομίζουν…) αυθεντικών και μαζικών λαϊκών κινημάτων. Πρόκειται για τη νιοστή επιβεβαίωση του γεγονότος ότι αυτή η αριστερά έχει αποδεχθεί μέχρι κεραίας τους κανόνες της «μεταδημοκρατίας», και μοναδική της επιδίωξη είναι πλέον να βρεθεί στη θέση του συνδιαχειριστή της. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί, καθώς ένας μόνο ρόλος αναγνωρίζεται στους διάφορους (κεντρο)αριστερούς από τη νέα Ιερά Συμμαχία: αυτός του χρήσιμου ηλίθιου. Εκτός κι αν περάσουν δίχως μισόλογα στο αντίπαλο στρατόπεδο και αποδειχθούν ικανοί να εφαρμόζουν καλύτερα από τη Δεξιά την πολιτική του – όπως συνέβη στην ελληνική περίπτωση.
Η κατάσταση πνευμάτων στα εκατομμύρια των Καταλανών, Βάσκων κ.ά. είναι αντιφατική. Από τη μια βλέπουν τα όρια των ψευδαισθήσεων που έτρεφαν στην πλειοψηφία τους και βιώνουν μια μεγάλη απογοήτευση. Νιώθουν εγκαταλειμμένοι και προδομένοι. Από την άλλη, νιώθουν περήφανοι για την αξιοπρέπεια των περισσότερων ηγετών τους, που προτίμησαν τη φυλακή από τον εξευτελισμό. Και κρατούν ισχυρή την πεποίθηση του δίκιου τους, εξακολουθώντας να κινητοποιούνται μαζικά, όπως συνέβη στη γενική απεργία της Τετάρτης, κι όπως σίγουρα θα συμβεί και σήμερα, ημέρα μεγάλων διαδηλώσεων για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων. Με αυτά τα αντιφατικά, λιγοστά αλλά πολύτιμα υλικά τα λαϊκά κινήματα των ισπανικών «επαρχιών» επιχειρούν ήδη να ανασυνταχθούν πολιτικά αλλά και προγραμματικά – επεξεργαζόμενα νέες εναλλακτικές για την αποτίναξη ενός μεσαιωνικού ζυγού. Οι επόμενες μάχες θα είναι απλά η αρχή ενός νέου κύκλου, με λιγότερες ψευδαισθήσεις και μεγαλύτερο πείσμα.
