Ας ορίσουμε ως εθνική κυριαρχία την δυνατότητα μιας χώρας να χαράσσει σε γενικές γραμμές τις κρίσιμες πολιτικές όσον αφορά την οικονομία, το νομοθετικό έργο, τη διοίκηση, την άμυνα. Στην περίπτωση αυτή, δεν βρίσκεται η χώρα μας σε συνεχή διαδικασία «αδειάσματος» τέτοιων στοιχείων με καταστρεπτικές συνέπειες; Η εθνική κυριαρχία δεν νοείται αποκλειστικά στις σχέσεις μιας χώρας με άλλες χώρες αλλά και στην δυνατότητα που έχει να ασκεί η «πολιτεία» τα δικαιώματά της και μέσα στα όρια της δικής της επικράτειας.
Η Ελλάδα, με αποφάσεις και της βουλής, έχει παραχωρήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε ένα καθεστώς επιτροπείας και άμεσου ελέγχου. Έχει απολέσει δικαιώματα και εργαλεία χάραξης και εφαρμογής πολιτικών σε όλους τους κρίσιμους τομείς. Τελεί υπό καθεστώς μνημονιακής ημιαποικίας και η πολιτική που εφαρμόζει υπαγορεύεται από οργανισμούς και θεσμούς που ουδεμία σχέση έχουν με την εθνική κυριαρχία. Μια νέα μορφή «βαυαροκρατίας» έχει εγκαθιδρυθεί και μάλιστα οδεύουμε προς το έτος 2021, νομίζοντας ότι έχουμε κατακτήσει την ανεξαρτησία και κυριαρχία μας. Ένας νέος Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος έχει επιβληθεί. Πιο απεχθής από τους προηγούμενους και με περισσότερο «δομικά» χαρακτηριστικά.
Η πραγματική κυβέρνηση βρίσκεται στο Χίλτον, από εκεί παρελαύνουν όλοι οι υπουργοί που μετά από «οντισιόν», παραλαμβάνουν μπιλιέτα με σαφείς οδηγίες για το τι πρέπει να πρωτοκολλήσει η Βουλή. Πολλές φορές δίνονται και χρονικά όρια που σπεύδουν χωρίς χρονοτριβή να υλοποιήσουν σχεδόν όλες οι μνημονιακές πτέρυγες. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα που να ξεφεύγει από τις προδιαγραφές των Μνημονίων και τίποτα που να μην έχει υποβληθεί πρώτα προς έγκριση στους «θεσμούς».
Η Ελλάδα δεν έχει κυριαρχία ούτε σε όλη την επικράτειά της. Ο εναέριος χώρος ελέγχεται από ξένους ιδιοκτήτες αεροδρομίων και από υπηρεσίες του ΝΑΤΟ, το Αιγαίο έχει ανακηρυχθεί «νατοϊκή θάλασσα», τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου είναι πλέον «γκρίζα ζώνη» υπό την διοίκηση της Frontex. Το «υπερταμείο» διοικείται από δύο ξένους συμβούλους και σε όλους τους οργανισμούς έχουν τοποθετηθεί τροϊκανοί επόπτες. Τελευταίο και καθόλου ασήμαντο, η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο μεγάλων γεωπολιτικών αναστατώσεων, έχει μετατραπεί σε οπισθοφυλακή πολεμικών συγκρούσεων και ταυτόχρονα αντιμετωπίζει τη διαρκή απειλή που συνιστά ο τουρκικός επεκτατισμός, μόνιμος περιφερειακός τραμπούκος στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Λεπτομέρειες όλα αυτά;
Αστισμός και εθνική κυριαρχία
Ο αστισμός της Ελλάδας δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ σοβαρά για το στοιχείο της εθνικής κυριαρχίας. Ενδιαφερόταν πάντα για την προστασία που θα είχε ή θα τύχαινε από τις μεγάλες δυνάμεις κάθε εποχής και αποδεχόταν μια μορφή εξάρτησης και «συμπληρωματικότητας» της χώρας. Η ίδια η «μεγάλη ιδέα» του ευρωπαϊσμού οδηγούσε τις ελίτ της Ελλάδας να προσυπογράφουν όλες τις ρυθμίσεις για την ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση» (Μάαστριχτ, Λισαβόνα κλπ) που οδηγούσαν στη Γερμανική Ευρώπη αλλά και στην εκχώρηση δικαιοδοσιών σε ευρωπαϊκά όργανα που ούτε εκλεγμένα είναι ούτε εναπόκεινται σε οποιοδήποτε έλεγχο.
Με την υπογραφή των μνημονίων (από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία 6 χρόνια), περνάμε σε ένα νέο καθεστώς όπου ακόμα και τυπικά στοιχεία κυριαρχίας που έχουν άλλες χώρες, εκχωρούνται στους νέους μηχανισμούς διεθνούς επιτροπείας και ελέγχου, ενώ ρητά και κατηγορηματικά η χώρα αποποιείται των δικαιωμάτων και των εργαλείων άσκησης πολιτικών. Η ελληνική κυβέρνηση υποβιβάζεται στο καθεστώς μιας υπηρεσίας της διοικητικής μηχανής των Βρυξελλών, του Σόιμπλε ή του Χίλτον Αθηνών. Κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας έχει ανατιναχθεί, τόσο η ψήφος όσο και η βούληση του λαού δεν έχουν καμία ισχύ στο νέο καθεστώς.
Παλιότερα, πριν από τα μνημόνια, οι εκπρόσωποι του αστισμού δήλωναν με κυνισμό και υπερηφάνεια κυνικά ότι με την ευρωπαϊκή ενοποίηση «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης» (Άννα Ψαρούδα Μπενάκη, τότε πρόεδρος της Βουλής, 8/2/2005). Ακολούθησαν περίεργες δηλώσεις είτε για «ρευστά σύνορα» από τον Γ. Παπανδρέου, είτε για μη ύπαρξη θαλασσίων συνόρων από τον Αλ. Τσίπρα, για να φθάσουμε στο ηχηρό «εμείς τηρούμε τις συμφωνίες», πάλι του Αλ. Τσίπρα, εννοώντας όλα τα μνημόνια, Α, Β και Γ που ψήφισαν 220 βουλευτές οικειοθελώς…
Η αλήθεια είναι ο αστισμός της Ελλάδας μαζί και όλο το επικοινωνιακό φάσμα, συγχρονίστηκε με τις απαιτήσεις της διεθνούς εκστρατείας συκοφάντησης και ανάδειξης ως αναχρονιστικών, λαϊκίστικων, ουτοπικών, σοβινιστικών, σκοτεινών και καθυστερημένων, όλων των αναφορών στην εθνική κυριαρχία στον σύγχρονο κόσμο. Παράλληλα δε, εκχώρησε όλα τα «κλειδιά» στις διεθνείς ελίτ ώστε να κυριαρχούν και να διαφεντεύουν την Ελλάδα. Με ανταλλάγματα, βέβαια, την ασυλία, την ατιμωρησία, τη συμμετοχή στη λεία και το ξεπούλημα προς ίδιον όφελος κι όσο επιτρέπουν τα μεγαθήρια.
Το παραπάνω άρθρο προέρχεται από ένα μικρό αφιέρωμα του Δρόμου με τίτλο “Όρος Διεξόδου η Εθνική Κυριαρχία”.
Δείτε επίσης το άρθρο του Ρούντι Ρινάλντι Η Εθνική Κυριαρχία όρος Διεξόδου της Χώρας και το άρθρο του Γιώργου Παπαϊωάννου Εθνική Κυριαρχία και Αριστερά
καθώς και το σχόλιο Τότε (28 Οκτώβρη 1940) και τώρα (28 Οκτώβρη 2016)
