του Γιώργου Παπανικολάου*
Μέσα σε αυτά τα μαύρα χρόνια του Μνημονίου, ο συνδικαλισμός βρέθηκε στο επίκεντρο μιας επίθεσης από όλες τις δυνάμεις του συστήματος.
Πρώτος στόχος, η απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Το παράδοξο εδώ είναι ότι το συνδικαλιστικό κίνημα «βγήκε στα μανταλάκια» με πρόφαση τη στάση εκείνων ακριβώς των «συνδικαλιστών» που ενεργούν όλα αυτά τα χρόνια σαν υποχείρια των κομμάτων εξουσίας αλλά και των συμφερόντων των μεγάλων ομίλων της χώρας.
Δεύτερος στόχος η κατατρομοκράτηση των εργαζομένων που οδηγεί στην απομάκρυνσή τους από τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Τρίτος στόχος ο οικονομικός στραγγαλισμός με την κατάργηση του ΟΕΚ και της εισφοράς των εργαζομένων.
Το στήσιμο, όμως, εργοδοτικών σωματείων είναι ένα φαινόμενο που φαίνεται να προκρίνεται σαν μια «επένδυση» από τους ίδιους τους επιχειρηματίες για το μέλλον – και μάλιστα όχι το τόσο μακρινό.
Η πρακτική δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Τώρα, όμως, παράλληλα με την προσπάθεια που κάνει η εργοδοσία για συρρίκνωση του συνδικαλιστικού κινήματος αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία. Κλασικό παράδειγμα το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κυκλάδων.
Δέκα μήνες ανενεργό
Από τον Νοέμβριο του 2013 που έληξε η θητεία του προηγούμενου Δ.Σ. του Ε.Κ. Κυκλάδων και διορίστηκε προσωρινή Διοίκηση από το Πρωτοδικείο Σύρου, η διορισμένη Διοίκηση, μέσω μιας τεχνητής πλειοψηφίας, αρνείται επίμονα να προχωρήσει σε εκλογές, φοβούμενη τις νέες πλειοψηφίες που έχουν διαμορφωθεί στα πρωτοβάθμια σωματεία του νομού Κυκλάδων.
Προσπάθησε όλο το προηγούμενο διάστημα να «αναστήσει» σωματεία, ενώ με ελεγχόμενες διαδικασίες προχώρησε σε προκήρυξη εκλογών –τις οποίες είναι σίγουρο ότι πάλι θα αναβάλει– με καταλόγους μελών που αποκρύπτει.
Μαρτυρίες για πολυψηφίες υπάρχουν, καθώς και καταγραφή εργοδοτών που ψήφισαν στα σωματεία ως εργαζόμενοι.
Ταυτόχρονα, προσπαθεί να αποκλείσει μια σειρά από νόμιμα σωματεία, με μόνο κριτήριο την αντίθεση των εκπροσώπων των σωματείων στις «μέρες και τα έργα τους». Μοχλός όλης αυτή της διαδικασίας, το σωματείο εργαζομένων του Νεωρίου.
Ένα ιστορικό σωματείο που τα τελευταία χρόνια, μπροστά στην απειλή της κατάρρευσης της επιχείρησης, έχει σταματήσει να ασχολείται με τα προβλήματα των εργαζομένων και αγωνίζεται για το πώς θα επιβιώσει ο στενός φίλος του πρωθυπουργού, κ. Ταβουλάρης.
Ένα σωματείο που η Διοίκησή του αποφασίζει ποιος θα εργαστεί, σε τι βάρδιες και πότε δικαιούται ρεπό ο εργαζόμενος!
Μια Διοίκηση που κάνει εκλογές όποτε θέλει και απαγορεύει τη δημιουργία άλλων συνδυασμών!
Μια Διοίκηση που έχει μπλοκάρει τη λειτουργία του Ε.Κ. Κυκλάδων, με απόλυτο και μοναδικό στόχο να «προστατέψει το Νεώριο»… δηλαδή τον εργοδότη.
Δέκα μήνες οι εργαζόμενοι των Κυκλάδων πορεύονται χωρίς την προστασία του Ε.Κ., μια και ο νόμος δεν επιτρέπει σε μια διορισμένη Διοίκηση να κάνει τίποτα άλλο πέρα από αυτό για το οποίο διορίστηκε. Δηλαδή, να κάνει εκλογές. Η διορισμένη Διοίκηση, όμως, αρνείται.
Δεκαπέντε σωματεία κατέφυγαν στο Πρωτοδικείο Σύρου ζητώντας την αποπομπή της Διοίκησης –χαρακτηρίζοντάς την αφερέγγυα– και ζητούν τον ορισμό νέας που θα προχωρήσει άμεσα σε εκλογές.
Η υπόθεση εκδικάζεται στις 23 Σεπτεμβρίου και υπάρχει έντονη φημολογία ότι οι δύο βουλευτές του νομού (Γ. Βρούτσης, Π. Ρήγας) στηρίζουν τις προσπάθειες της διορισμένης Διοίκησης, ώστε να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν.
Όμως, το δείγμα γραφής των συγκεκριμένων «συνδικαλιστών» είναι ξεκάθαρο. Δεν είναι με κανένα κόμμα! Είναι με την εργοδοσία του Νεωρίου… «που τους δίνει δουλειά!».
Στην προηγούμενη περίοδο, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη μακροημέρευσή τους, δεν δίστασαν να παρουσιαστούν ακόμα και σαν ΣΥΡΙΖΑ, για να συνεχίσουν την περιπλάνησή τους στα γραφεία των κομμάτων της συμπολίτευσης.
Έχοντας αφετηρία τα γραφεία του εργοδότη…
Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να σταθμίσουν τα γεγονότα, να καταλάβουν ότι μόνη ασπίδα προστασίας είναι ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα αφουγκράζεται τους εργαζόμενους και όχι τους εργοδότες και τις εκάστοτε εξουσίες που υποτάσσονται στα συμφέροντα.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να αλλάξουν τους συσχετισμούς με τη συμμετοχή τους στα πρωτοβάθμια σωματεία και την ανάδειξη εκπροσώπων που προέρχονται από τους ίδιους.
Αλλιώς, σε λίγα χρόνια, τα εργοδοτικά σωματεία θα είναι σε θέση να εκλέξουν πρόεδρο της ΓΣΕΕ τον εκάστοτε πρόεδρο του ΣΕΒ.
Και η «κατάργηση της πάλης των τάξεων» θα είναι πολύ ευχάριστη είδηση για τα κανάλια της διαπλοκής, αλλά θα σημαίνει ταυτόχρονα και κατάργηση όλων των δικαιωμάτων.
* Ο Γιώργος Παπανικολάου είναι τ. αντιπρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Κυκλάδων, εκπρόσωπος του σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πάρου, μέλος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων
