Γράμμα στον Δημήτρη Χριστούλα

Παρασκευή πρωί, 6 Απρίλη 2012

Δεν θα έρθω, αγαπητέ Δημήτρη, στην πλατεία Συντάγματος, να σε τιμήσω κάτω από το δέντρο που έδωσες τέλος στη ζωή σου για να δώσεις ζωή στους συνανθρώπους σου. Βασανίζομαι από προχτές με την ιδέα, αλλά δεν θα έρθω, γιατί δεν θέλω να σε ακολουθήσουν και άλλοι σ’ αυτή σου την καθ’ όλα σεβαστή επιλογή. Είναι πέρα από πολύτιμη η θυσία σου για τον αγώνα που κάνουν οι συμπολίτες σου για την αξιοπρέπειά τους και για τη σωτηρία του τόπου. Αλλά είναι άδικο να φεύγουν οι καλύτεροι, σαν και σένα, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουν τους πιο αδιάφορους, παθητικούς και συμβιβασμένους. Είναι άδικο να θέλουμε να χτίσουμε τον καινούριο κόσμο χωρίς εσένα. Όπως είναι άδικο να πεθαίνουν από απεργία πείνας τόσοι και τόσοι Κούρδοι και Τούρκοι αγωνιστές, αγόρια και κορίτσια, τώρα που μιλάμε, για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και την ανεξαρτησία, χωρίς να ιδρώνει κανενός τ’ αφτί στην πολιτισμένη Δύση.
Η χολή που βγήκε από τους κουκουλοφορόπουλους της εξουσίας επιβεβαιώνει τις λίγες αλλά μεστές σκέψεις που είχες το σθένος να γράψεις, για να μην υπάρξει καμία παρανόηση για τα κίνητρα, τη διαύγεια και την ακεραιότητά σου. Η κυβέρνηση, η πλειοψηφία των βουλευτών, μεγαλοεργολάβοι, τραπεζίτες, αστυνόμοι και δικαστές, προωθούν το ξεπούλημα της Ελλάδας και την υποδούλωση των κατοίκων της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους, με νόμους, ληστείες, ξυλοδαρμούς, συκοφαντίες, λάσπη και χυδαιότητα. Και, όπως είναι λογικό επακόλουθο, τα φερέφωνά τους προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία της πράξης σου και να σε δυσφημίσουν, ανίκανοι να αντιληφθούν ότι έγραψες ιστορία και είσαι πλέον άτρωτος και αλησμόνητος. Ο δρόμος για να απαλλαγούμε από τους Εφιάλτες είναι μακρύς και δύσβατος, αλλά εσύ τον συντόμευσες για χάρη μας. Σ’ ευχαριστούμε.
Δημήτρη, δεν θα έρθω, εκεί. Αλλά, να ξέρεις, σε έχω φέρει μέσα μου.

Σχόλια