Την ερχόμενη Παρασκευή 25 Μάη, στις 19:30, το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας θα διοργανώσει στον χώρο πολιτισμού @Ρουφ, (Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18, Γκάζι, κοντά στο μετρό Κεραμεικός) μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης.
Βασική προσκεκλημένη είναι η νεαρή ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης Sahar Vardi, ενώ θα μιλήσουν ακόμα ο Kusha Bahrami, ιρανός πρόσφυγας αντιρρησίας συνείδησης, και ο Άγγελος Νικολόπουλος, έλληνας αντιρρησίας συνείδησης, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO).
Η Sahar Vardi, 21 ετών, είναι ακτιβίστρια για την ειρήνη από την Ιερουσαλήμ. Περισσότερα από επτά χρόνια, δραστηριοποιείται σε διάφορες ομάδες ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης, όπως οι Αναρχικοί ενάντια στο Τείχος, Taayush, New Profile και πολλές άλλες. Τον Αύγουστο του 2008 αρνήθηκε να υπηρετήσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Σε επιστολή της προς το Υπουργείο Άμυνας, όπου διακήρυττε την άρνησή της, έγραψε μεταξύ άλλων: «Συνειδητοποιώ ότι ο στρατιώτης στο σημείου ελέγχου (checkpoint) δεν είναι υπεύθυνος για την οικτρή πολιτική της καταπίεσης των παλαιστινίων αμάχων, αλλά παρόλα αυτά, δεν μπορώ να απαλλάξω αυτόν τον στρατιώτη από τις ευθύνες για τις δικές του πράξεις. Εννοώ την ανθρώπινη ευθύνη να μην κάνεις να υποφέρει ένα άλλο ανθρώπινο ον». Η Sahar Vardi έχει καταδικαστεί έξι φορές, τρεις σε σύντομες φυλακίσεις, και τις υπόλοιπες σε κράτηση σε στρατιωτική βάση.
Πρόκειται για μια από τις νέες εκπροσώπους του κινήματος των ισραηλινών αντιρρησιών και πιο συγκεκριμένα των Shministim, δηλαδή των τελειόφοιτων που πριν ακόμα έρθει η ώρα να στρατευθούν εκδηλώνουν την άρνησή τους. Στο κίνημα των Ισραηλινών αντιρρησιών συνείδησης υπάρχουν δύο τάσεις: οι «επιλεκτικοί» που αρνούνται να υπηρετήσουν σε κατεχόμενα εδάφη ή γενικά να εκτελέσουν διαταγές που σχετίζονται με την καταπίεση ενός άλλου λαού, και οι «ολικοί» που αρνούνται γενικά να καταταγούν. Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα στους κόλπους των τελειόφοιτων, επικρατεί η δεύτερη τάση, καθώς η πρώτη ήταν ως ένα βαθμό ενσωματώσιμη από το σιωνιστικό καθεστώς, αφού μετά από κάποιες επιλεκτικές αρνήσεις μπορούσε κάποιος να μετατεθεί εντός συνόρων για να πάψει να προκαλεί ντόρο.
Εκτός όμως από τους Shministim υπάρχουν πολλές άλλες ομάδες Ισραηλινών αντιρρησιών. Τη δεκαετία του 70 οι αρνήσεις γίνονταν περισσότερο σε ατομικό επίπεδο. Λέγεται ότι ένας από τους 2 πρώτους έφεδρους που αρνήθηκε να υπηρετήσει στα κατεχόμενα και φυλακίστηκε ήταν ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Γιτζχάκ Λαόρ.
Με τον πόλεμο του Λιβάνου, το 1982, δημιουργήθηκε η οργάνωση Yesh Gvul (Υπάρχει ένα όριο) η οποία αποτελείται κυρίως από εφέδρους επιλεκτικούς αρνητές. Το 2002, εν μέσω δεύτερης Ιντιφάντα, πάνω από 50 μάχιμοι στρατιώτες και αξιωματικοί υπέγραψαν το λεγόμενο «Γράμμα των Μαχητών», αρνούμενοι να υπηρετήσουν πέρα από τα σύνορα του 1967. Σταδιακά, πάνω από 600 άτομα το συνυπέγραψαν, ενώ δημιουργήθηκε η οργάνωση Κουράγιο να αρνηθείς που θεωρεί ότι η κατοχή βλάπτει το ίδιο το κράτος του Ισραήλ και το σιωνιστικό σχέδιο! Ακολούθησαν το 2003, περίπου στην ίδια γραμμή επιλεκτικής άρνησης, το «Γράμμα των Πιλότων» και το «Γράμμα των Κομάντο». Πολύ πιο ριζοσπαστική είναι η αντιμιλιταριστική και φεμινιστική οργάνωση New Profile που βοηθά όσους αρνούνται να στρατευθούν.
Η Sahar Vardi, 21 ετών, είναι ακτιβίστρια για την ειρήνη από την Ιερουσαλήμ. Περισσότερα από επτά χρόνια, δραστηριοποιείται σε διάφορες ομάδες ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης, όπως οι Αναρχικοί ενάντια στο Τείχος, Taayush, New Profile και πολλές άλλες. Τον Αύγουστο του 2008 αρνήθηκε να υπηρετήσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Σε επιστολή της προς το Υπουργείο Άμυνας, όπου διακήρυττε την άρνησή της, έγραψε μεταξύ άλλων: «Συνειδητοποιώ ότι ο στρατιώτης στο σημείου ελέγχου (checkpoint) δεν είναι υπεύθυνος για την οικτρή πολιτική της καταπίεσης των παλαιστινίων αμάχων, αλλά παρόλα αυτά, δεν μπορώ να απαλλάξω αυτόν τον στρατιώτη από τις ευθύνες για τις δικές του πράξεις. Εννοώ την ανθρώπινη ευθύνη να μην κάνεις να υποφέρει ένα άλλο ανθρώπινο ον». Η Sahar Vardi έχει καταδικαστεί έξι φορές, τρεις σε σύντομες φυλακίσεις, και τις υπόλοιπες σε κράτηση σε στρατιωτική βάση.
Πρόκειται για μια από τις νέες εκπροσώπους του κινήματος των ισραηλινών αντιρρησιών και πιο συγκεκριμένα των Shministim, δηλαδή των τελειόφοιτων που πριν ακόμα έρθει η ώρα να στρατευθούν εκδηλώνουν την άρνησή τους. Στο κίνημα των Ισραηλινών αντιρρησιών συνείδησης υπάρχουν δύο τάσεις: οι «επιλεκτικοί» που αρνούνται να υπηρετήσουν σε κατεχόμενα εδάφη ή γενικά να εκτελέσουν διαταγές που σχετίζονται με την καταπίεση ενός άλλου λαού, και οι «ολικοί» που αρνούνται γενικά να καταταγούν. Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα στους κόλπους των τελειόφοιτων, επικρατεί η δεύτερη τάση, καθώς η πρώτη ήταν ως ένα βαθμό ενσωματώσιμη από το σιωνιστικό καθεστώς, αφού μετά από κάποιες επιλεκτικές αρνήσεις μπορούσε κάποιος να μετατεθεί εντός συνόρων για να πάψει να προκαλεί ντόρο.
Εκτός όμως από τους Shministim υπάρχουν πολλές άλλες ομάδες Ισραηλινών αντιρρησιών. Τη δεκαετία του 70 οι αρνήσεις γίνονταν περισσότερο σε ατομικό επίπεδο. Λέγεται ότι ένας από τους 2 πρώτους έφεδρους που αρνήθηκε να υπηρετήσει στα κατεχόμενα και φυλακίστηκε ήταν ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Γιτζχάκ Λαόρ.
Με τον πόλεμο του Λιβάνου, το 1982, δημιουργήθηκε η οργάνωση Yesh Gvul (Υπάρχει ένα όριο) η οποία αποτελείται κυρίως από εφέδρους επιλεκτικούς αρνητές. Το 2002, εν μέσω δεύτερης Ιντιφάντα, πάνω από 50 μάχιμοι στρατιώτες και αξιωματικοί υπέγραψαν το λεγόμενο «Γράμμα των Μαχητών», αρνούμενοι να υπηρετήσουν πέρα από τα σύνορα του 1967. Σταδιακά, πάνω από 600 άτομα το συνυπέγραψαν, ενώ δημιουργήθηκε η οργάνωση Κουράγιο να αρνηθείς που θεωρεί ότι η κατοχή βλάπτει το ίδιο το κράτος του Ισραήλ και το σιωνιστικό σχέδιο! Ακολούθησαν το 2003, περίπου στην ίδια γραμμή επιλεκτικής άρνησης, το «Γράμμα των Πιλότων» και το «Γράμμα των Κομάντο». Πολύ πιο ριζοσπαστική είναι η αντιμιλιταριστική και φεμινιστική οργάνωση New Profile που βοηθά όσους αρνούνται να στρατευθούν.
Γ.Κ.
Σχόλια
