Συνέντευξη στους Σταμάτη Μαυροειδή και Μιχάλη Σιάχο
Ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς δημοσιογράφους, ο Γκρεγκ Πάλαστ, μιλάει στον Δρόμο για τις αποκαλύψεις σχετικά με το παγκόσμιο δίκτυο υποκλοπών, για τις πρόσφατες δηλώσεις Πάγκαλου, για τον ρόλο της Χρυσής Αυγής και την ψυχοσύνθεση των χρυσαυγιτών, αλλά και για την αναγκαιότητα ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Σκληρός πολέμιος της εταιρικής διαφθοράς, της οικονομικής ελίτ, του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γκρεγκ Πάλαστ έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με το βιβλίο του The best Democracy money can buy (Δημοκρατία σε τιμή ευκαιρίας), αλλά και με τις έρευνές του σχετικά με το ρόλο των πολυεθνικών εταιριών και οργανισμών στον έλεγχο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Τεράστιο σάλο είχε προκαλέσει πριν από λίγο καιρό το άρθρο του στο περιοδικό Vice για τον «χοντρομπάσταρδο» -όπως τον αποκαλεί- πολιτικό Πάγκαλο, και το αποτέλεσμα ήταν τότε να κατακλυστεί το Twitter του από τις… ευχαριστίες χιλιάδων Ελλήνων.
Κ. Πάλαστ, ο «χοντρομπάσταρδος» κ. Πάγκαλος προκαλεί και πάλι την κοινή γνώμη με τις πρόσφατες δηλώσεις του για τις υποκλοπές. H αφορμή προσφέρθηκε από τη διαρροή εγγράφου του NSA από τον Σνόουντεν ότι η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα αποτελεί κόμβο παρακολουθήσεων Ευρωπαίων ηγετών και πολιτών. Θα θέλαμε, ως εισαγωγή στη συζήτηση, ένα συνοπτικό σχόλιο στο τεράστιο θέμα των παρακολουθήσεων αλλά και τη δική σας ερμηνεία για τη θρασύτητα των δηλώσεων ενός ανθρώπου που χρημάτισε και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας.
Είναι λυπηρό να βλέπουμε έναν υπουργό να μην έχει κανένα πρόβλημα με ένα κατασκοπευτικό πρόγραμμα για το οποίο ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε πως είναι λάθος. Τα έθνη δεν κατασκοπεύουν το ένα τον ηγέτη του άλλου για να αντλήσουν πληροφορίες για τα ίδια τα έθνη. Αυτές οι πληροφορίες χρησιμοποιούνται από τις υπηρεσίες κατασκοπίας για να εξασφαλίσουν εξουσία οι ίδιες. Πιστεύω ότι η δήλωση του Ομπάμα ότι δεν γνώριζε για την κατασκοπία ήταν ειλικρινής – γιατί υπήρξε, αναμφίβολα, και ο ίδιος στόχος αυτών των υπηρεσιών.
Μια ερώτηση που πρέπει να γίνει στον πρώην υπουργό Πάγκαλο είναι η εξής: γνωρίζατε για αυτή την παράνομη δραστηριότητα όταν ανήκατε στην κυβέρνηση; Και αν ναι, έχετε ποινική ευθύνη;
Στο πιο πρόσφατο κείμενό σας που (δυστυχώς) φιλοξενήθηκε μόνο στα Social Media της χώρας μας και αφορούσε τις συλλήψεις μελών της Χρυσής Αυγής, καλούσατε τους αριστερούς φίλους σας στην Ελλάδα να μη επιχαίρουν για τις συλλήψεις, προειδοποιώντας τους ότι θα είναι οι επόμενοι που θα διωχθούν. Ποια θα έπρεπε να είναι η σωστή στάση της πολιτικής Αριστεράς στο θέμα;
Είμαι αρκετά πικραμένος για την επιλεκτική παράθεση αποσπασμάτων από το άρθρο μου για τη Χρυσή Αυγή. Έχοντας διαβάσει προσεκτικά τα γραπτά τους, δεν έχω καμία αμφιβολία: η Χρυσή Αυγή είναι μια κρυφο-ναζιστική οργάνωση που αποτελείται από ανθρώπους επικίνδυνους, γεμάτους μίσος, τους οποίους κάθε αξιοπρεπής Έλληνας θα έπρεπε να απεχθάνεται και να απορρίπτει.
Ωστόσο, η Αριστερά δεν θα έπρεπε να χαίρεται με την απομάκρυνση των μελών της Χρυσής Αυγής από το Κοινοβούλιο. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για την επιστροφή της δικτατορίας – και η αριστερή αντιπολίτευση στην πολιτική λιτότητας θα είναι η επόμενη στη λίστα καταστολής.
Δεν είναι απλή εικασία σχετικά με την καταστολή που θα έρθει: ο Σαμαράς πουλάει τη θεωρία των «δύο άκρων» εξισώνοντας την αντίσταση της Αριστεράς στα μνημονιακά μέτρα με τη Χρυσή Αυγή. Η απειλή είναι σαφής. Και σε αντίθεση με τη Χρυσή Αυγή, η φασιστική κατεύθυνση του Σαμαρά και η ανάγκη του να συντρίψει την αντίθεση στα μέτρα είναι αρκετά επικίνδυνες.
O λόγος της Χρυσής Αυγής βρίσκει απήχηση σε λαϊκά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί συμβαίνει αυτό όταν είναι φανερό ότι η ηγεσία της λειτουργεί ως εγκληματική, ναζιστικής ιδεολογίας, συμμορία;
Η αιτία της έλξης προς τη Χρυσή Αυγή είναι προφανής: όταν οι μισοί νέοι της χώρας είναι άνεργοι, ψάχνουν για στόχους (εξιλαστήρια θύματα) που μπορούν να χτυπήσουν με ρόπαλα, να τους φτύσουν και να τους διασύρουν. Κανένας 22χρονος χρυσαυγίτης δεν έχει τη δύναμη να νικήσει έναν γερμανικό τραπεζίτη ή ένα φοροφυγά εφοπλιστή. Αλλά μπορεί να επιτεθεί σε οποιονδήποτε κακόμοιρο μετανάστη.
Επιπλέον, όταν τα κύρια πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα έχουν αποτύχει να αντιμετωπίσουν τη λιτότητα και την κατοχή της Ελλάδας από το ευρώ, τότε οι οργισμένοι άνθρωποι στρέφονται στον παρανοϊκό υπερ-εθνικισμό. Τώρα βλέπουμε τη χρήση της ναζιστικής τακτικής από τους αντιπάλους της Χρυσής Αυγής με τη δολοφονία δύο μελών της. Η κυβέρνηση πραγματικά το λατρεύει αυτό, γιατί αποτελεί μια ακόμη δικαιολογία για την επιβολή κατασταλτικών νόμων και σκληρότερων μέτρων ενάντια στη διαφωνία, από ένα αστυνομικό κράτος.
Από την άλλη, στην Ελλάδα ασκείται μια πρωτόγνωρη θεσμική βία ενός κράτους εκτάκτου ανάγκης που κυβερνάται από τους ξένους πιστωτές του. Πόσο αυτό το γεγονός διαμορφώνει μια κοινωνία ανεκτική στο φασισμό και τη βία – θεσμική ή εξωθεσμική;
Η λιτότητα είναι βία. Η λιτότητα σκοτώνει. Όπως μου είπε ο νομπελίστας Τζότζεφ Στίγκλιτζ, για αυτούς που επιβάλλουν τη νέα τάξη της παγκοσμιοποίησης: «Δεν τους νοιάζει αν οι άνθρωποι θα ζήσουν ή θα πεθάνουν». Ακριβώς όπως η Χρυσή Αυγή κατευθύνει την οργή ενάντια στα ίδια τα θύματα της τροϊκανής τρομοκρατίας, το ίδιο και η κυβέρνηση παραπλανά το λαό με το να κατηγορεί τους «αριστερούς και δεξιούς εξτρεμιστές» για τη βίαιη διάθεσή τους στην Ελλάδα.
Ο λαός γνωρίζει πολύ καλά πια ότι απειλείται ευθέως η επιβίωσή του. Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια της συντριβής του, αντέδρασε δυναμικά ζητώντας την ανατροπή του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, ζητώντας δημοκρατία και δικαιοσύνη. Όμως οι αγώνες του δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τι έφταιξε κατά τη γνώμη σας, τι έπρεπε να γίνει και δεν έγινε;
Γιατί οι Έλληνες πιστεύουν ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα αντίστασης ενάντια στην κατοχή της Ελλάδας από τους θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και τις οικονομικές δυνάμεις της Ευρωζώνης;
Γνώριζα καλά τον Ούγκο Τσάβες. Ξόδεψε σχεδόν δύο δεκαετίες στην οικοδόμηση ενός κινήματος ενάντια στο ΔΝΤ, σε μια εποχή που φαινόταν ότι ο αγώνας δεν είχε καμιά ελπίδα και η κυβέρνηση πυροβολούσε ανθρώπους στο δρόμο. Ο ίδιος δεν παραιτήθηκε, αλλά οικοδόμησε σιγά-σιγά τα στηρίγματά του, κέρδισε την προεδρία και πολέμησε το ΔΝΤ και τους ολιγάρχες με μεγάλη επιτυχία.
Γνωρίζω επίσης και την οικογένεια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Δεν παραιτήθηκε ή δεν σταμάτησε τη δράση του εξαιτίας της αποτυχίας και της περιφρόνησης. Η Αριστερά έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει απογοητεύσει τα μέλη του, αλλά η επιτυχία του στις εκλογές δείχνει ότι οι άνθρωποι θα ανταποκριθούν σε ένα μήνυμα αντίστασης.
Η Αριστερά και συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ, στις τελευταίες εκλογές, αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση διαψεύδοντας κάθε πρόβλεψη. Ενάμιση χρόνο μετά, όμως, η δυναμική αυτή φαίνεται να χάνεται ή τουλάχιστον να παραμένει στάσιμη. Αυτό σε τι οφείλεται; Η Αριστερά στην Ελλάδα αλλά και συνολικά στο ασφυκτικό πλαίσιο της γερμανικής Ευρώπης, τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει για να εκφράσει τους πόθους του λαού που ισοπεδώνεται;
Είναι σαφές ότι οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν το θάρρος που έχουν οι υποστηρικτές του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι πολύ πολύτιμο για να το πετάξει κανείς -μάλλον το αντίθετο πρέπει να γίνει. Αυτοί που αντιστέκονται πρέπει να πάρουν πίσω τον έλεγχο του κόμματος.
Τα κλειδιά είναι δύο: όχι στην κλοπή των κρατικών επιχειρήσεων από την ιδιωτικοποίηση – άμεση έξοδος από το ευρώ και πληρωμή των ξένων «χρεών» με ελληνικό νόμισμα. Είναι το μοντέλο της Αργεντινής. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μηδενική ισχύ όσο συνεχίζει με τον ανόητο φόβο ότι θα χάσει το ευρώ.
Το ευρώ δεν έχει «αποτύχει». Όπως έχω γράψει σχετικά με τις συνομιλίες που είχα με το δημιουργό του ευρώ, Ρόμπερτ Μαντέλ, το ευρώ σχεδιάστηκε για να καταστρέψει το κράτος πρόνοιας και να γονατίσει τα συνδικάτα. Με αυτή την έννοια, το ευρώ είναι μια μεγάλη κοροϊδία.
