Συνέντευξη στην Αθηνά Τέσκου.
Μιλαει στον Δρόμο, ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Θεσσαλονίκης.
Εδώ και δύο χρόνια περίπου σας ακούμε σε διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρηματολογείτε για το ότι η Αριστερά πρέπει να θέσει ζήτημα εξουσίας. Δεν σας κρύβουμε ότι αρχικά μας είχε φανεί υπερβολική μια τέτοια τοποθέτηση. Πιστεύετε ότι επιβεβαιώνεται η τοποθέτηση που από τότε κάνετε;
Αναμφίβολα, ναι. Από πολλές απόψεις ήταν δύσκολη η περίοδος λίγο πριν από το πρώτο Μνημόνιο. Βρισκόταν σε εξέλιξη μια τεράστιας έκτασης τρομοκρατική προπαγανδιστική εκστρατεία από την πλευρά του καθεστώτος (ΜΜΕ, καθεστωτικά κόμματα κ.λπ.) αλλά και των αφεντικών του (Ε.Ε. και διάφορα θεσμικά της όργανα, εξωθεμικοί παράγοντες και κάθε είδους αξιολογητές, ΔΝΤ) με βασικό άξονα «ανάγκη έκτακτων μέτρων, Μνημόνιο ή καταστροφή». Επίσης, το καθεστώς ήταν αποφασισμένο να προχωρήσει σε ακόμα πιο σκληρή καταστολή, πράγμα που έκανε με την ψήφιση του Μνημονίου στις 5 Μάη 2010. Εντελώς συντροφικά θα ήθελα να επισημάνω ότι εκείνη την περίοδο κυριαρχούσε ένα μούδιασμα στην Αριστερά, αποτέλεσμα της μη προετοιμασίας για μια τέτοιας έκτασης επίθεση. Τότε, διάφορα επιτελεία της Αριστεράς θεώρησαν ότι ίσως δεν είναι περίοδος για τολμηρές προτάσεις από τη μεριά της Αριστεράς και πιο συγκεκριμένα για μέτωπο αντίστασης στην κατοχή.
Από πού πήγαζε η δική σας «υπερβολική» τοποθέτηση;
Δεν ήταν μια προσωπική τοποθέτηση. Αρκετοί σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και συναγωνιστές των κοινωνικών κινημάτων έθεταν παρόμοια ζητήματα. Έλεγαν δηλαδή ότι, αφού έχουμε πόλεμο από τη μεριά του συστήματος, τώρα είναι η ώρα για να θέσει η Αριστερά την ανάγκη ενός μετώπου, μιας πλατειάς συμμαχίας, είναι η ώρα να πάρουμε εμείς οι αριστεροί θέσεις μάχης στην πρώτη γραμμή, να καλέσουμε τον κόσμο σε πράξεις αντίστασης και σε κινήματα ανυπακοής και ανατροπής.
Τώρα, για το ποια ήταν τα δεδομένα μιας τέτοιας τοποθέτησης: Πρώτα από όλα η ίδια η ανάγκη που έλεγε ότι «αν υποταχτούμε, τη βάψαμε». Αλλά ήταν και η εμπειρία μας που μας έκανε να πιστεύουμε ότι σε συνθήκες κρίσης είναι δυνατόν να υπάρξει λαϊκή οργάνωση, αντιστάσεις, κινήματα και νίκες. Οι επιτροπές Ακρίβεια-STOP, η οργάνωση δηλαδή του απλού καθημερινού ανθρώπου για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης, οι δράσεις σε μια σειρά από θέματα όπως σούπερ μάρκετ, φυσικό αέριο, δημοτικά τέλη, εισιτήρια των αστικών λεωφορείων και οι νίκες των πολιτών που επιτυγχάνονταν μας έδιναν αισιοδοξία.
Μπαίνοντας στον πρώτο χρόνο του Μνημονίου, ξεδιπλώθηκε το πανελλαδικής εμβέλειας κίνημα Δεν πληρώνω τα διόδια, υπήρξαν κάποιοι σημαντικοί εργατικοί αγώνες καθώς και η εξέγερση του λαού της Κερατέας. Όχι και λίγα πράγματα δηλαδή, για να δείξουν ότι ο λαός δεν ήταν διατεθειμένος να λουφάξει. Το αντίθετο… Και εδώ να πούμε ότι ήταν σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ που σε κάποια κινήματα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και με ανιδιοτέλεια πάλεψαν για να μην τα σκιάσει όλα η φοβέρα και τα πλακώσει η σκλαβιά!
Σας θυμάμαι σε τηλεοπτικές εμφανίσεις να μιλάτε για «Μπομπολιστάν», «πόλεμο», «σύγχρονους κατακτητές και ντόπιους κοτζαμπάσηδες», «χαράτσια» κ.λπ. Μάλιστα, θυμάμαι χαρακτηριστικά τον εκπρόσωπο του ΛΑΟΣ σε μια εκπομπή, απαντώντας στην αποστροφή σας για «αντάρτικο κατά των διοδίων» να σας καλεί οργισμένος να ανεβείτε στο Γράμμο για να σας ξανασυντρίψουν οι δυνάμεις του καθεστώτος. Πιστεύετε ότι έχουμε αναγκη από έναν μη θεσμικό λόγο;
Έχουμε ανάγκη από έναν λόγο που θα ξεφεύγει από τον πολιτικάντικο, στρόγγυλο, γλυκερό λόγο των καθεστωτικών πολιτικών και θα μιλά με απλά λόγια, σταράτα και ντόμπρα. Ενα λόγο τσεκουράτο, όχι για να ενυπωσιάσει, αλλά για να πείσει και να εμπνεύσει τους πολίτες και για να πονέσει το καθεστώς. Αυτή είναι η δική μας ευπρέπεια και είναι εντελώς αντίθετη με τον καθεστωτικό υποκριτικό καθωσπρεπισμό.
Ναι, μιλήσαμε για χαράτσια και χαιρόμαστε που μια τέτοια έκφραση με ιστορικές αναφορές υιοθετήθηκε από το κίνημα και αναγκάστηκε ακόμα και το σύστημα ακόμα να χρησιμοποιεί. Έτσι, θα συνεχίσουμε. Από μια άποψη είναι ιδιαίτερα θετικό που δυνάμεις του συστήματος αναγκάζονται να βγάλουν τη μάσκα ή την …κουκούλα και να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, όπως κάνουν όσοι τολμούν να βάλουν στο στόμμα τους και να μολύνουν ηρωικές στιγμές της ελληνικής Ιστορίας. Σε αυτούς να πούμε ότι «αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός» και θα τον βρίσκουν μπροστά τους.
Όσον αφορά τις εκλογές;
Μπορεί στις 6 Μάη, με ενισχυμένο το ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις που αντιτίθενται στο Μνημόνιο και με κατατροπωμένους τους Γερμανοτσολιάδες των μνημονίων, να σημάνει η αρχή για μια άλλη πορεία για τη χώρα. Μπορεί να στείλει ένα μήνυμα ελπίδας στους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου που έχει στραμμένα τα μάτια του στην Ελλάδα. Ναι, μπορούμε να στείλουμε στα τσακίδια την τρόικα και τα ντόπια γιουσουφάκια της, τα μνημόνια και τις δανειακές της συμβάσεις, να διώξουμε το χρέος και με πρωτεργάτη την Αριστερά να ξεκινήσει μια πορεία πολιτικής -οικονομικής- κοινωνικής διεξόδου και παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Μια πορεία που δε θα μας χαριστεί, μας θέλει όλους οργανωμένους και ετοιμοπόλεμους. Μια πορεία που θα την περπατήσουμε όλοι μαζί στις πλατείες, στους δρόμους και στις γειτονιές.
Ας έρθουμε τώρα στα της Θεσσαλονίκης. Είστε περιφερειακός σύμβουλος με το συνδυασμό του ΣΥΡΙΖΑ Ριζοσπαστική Αριστερή Ενότητα- Μπορούμε Να Τους Σταματήσουμε. Ποια είναι τα βασικά τοπικά προβλήματα που αναδείξατε;
Να πούμε αρχικά ότι το σύνθημα «Θεσσαλονίκη-πρωτεύουσα των Βαλκανίων» κ.λπ. είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο. Και για να κάνουμε και λίγη πλάκα να προσθέσω στο παραπάνω ανέκδοτο ότι «Μόνο ο Τσάκ Νόρις μπορεί να μετετρέψει τη Θεσσαλονίκη σε πύλη επέκτασης του ελληνικού καπιταλισμού στα Βαλκάνια».
Ή, για να μην αδικούμε τους Γερμανούς φίλους μας, το νεοϊδρυθέν γερμανικό προξενείο της πόλης, η έδρα της κομαντατούρ έχει προφανώς έναν ειδικό ρόλο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του 4ου Ράιχ και στη διείσδυσή του στα Βαλκάνια.
Ο θεσμός της περιφέρειας κατάντησε διακοσμητικός, θέλουν ένα περιφερειακό συμβούλιο πρωτοκολλητή των αποφάσεων της τρόικας και της κυβέρνησης, στην υπηρεσία των μεγαλοσυμφερόντων και των μεγαλοεργολάβων.
Εμείς σαν παράταξη δεν είμασταν αυτοί που αναδείξαμε ζητήματα. Ο λαός με την πάλη του ανέδειξε ζητήματα και μεις είμασταν οι αρωγοί, οι συμπαραστάτες. Ο λαός της Ευκαρπίας και της Δυτικής Θεσσαλονίκης ανέδειξε με τους καθημερινούς αγώνες του το θέμα του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμάτων ή -για να το πούμε χωρίς προσχήματα- της κατασκευής εργοστασίου καύσης απορριμάτων στα όρια της πόλης για την εξυπηρέτηση του Μπομπολιστάν.
Επίσης, οι πολίτες με τους αγώνες τους ανέδειξαν το θέμα των καταστροφικών συνεπειών της «ανάπτυξης» που θα φέρει η δημιουργία των μεταλλείων στο Κιλκίς και στη Χαλκιδική.
Εμείς, όμως, το τονίζω: δεν θέλουμε μια αναπτυξιακή κόλαση, ούτε μια νεοφιλελεύθερη ανάπτυξη. Είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε για παραγωγική ανασυγκρότηση, για μια άλλη πορεία για το λαό και τη χώρα!
